Την ώρα που κομμάτι της Βηρυτού σβηνόταν από τον χάρτη και δεκάδες ψυχές ξεκινούσαν για το αιώνιο ταξίδι από την φονική έκρηξη 2.750 τόνων νιτρικής αμμωνίας, ένα μωρό ερχόταν στον κόσμο, γεννώντας παράλληλα την ελπίδα για το «αύριο» του Λιβάνου που μαστίζεται από οικονομική κρίση, υγειονομική ελέω κορονοϊού και πλέον κι ανθρωπιστική. Η Κριστάλ είχε μόλις γεννήσει ένα υγιέστατο αγοράκι και μαζί με τον σύζυγό της Τζαντ απολάμβαναν τη στιγμή που γίνονταν για πρώτη φορά γονείς, όταν ένιωσαν το κτίριο του νοσοκομείου Al Roum στη Βηρυτό να σείεται προτού ένας εκκωφαντικός θόρυβος διαλύσει τα πάντα γύρω τους αφήνοντάς τους σε απόλυτο σοκ.
Ο Τζαντ πήρε αμέσως τον γιο του αγκαλιά θέλοντας να τον προστατεύσει και η Κριστάλ έμεινε αποσβολωμένη πάνω σ’ ένα κρεβάτι γεμάτο θραύσματα από σπασμένα τζάμια να αγωνιά για την τύχη του παιδιού της. Την ώρα που γιόρταζαν το θαύμα της ζωής, ο Τζαντ και η Κριστάλ Σαουάγια (Jad & Christelle Sawaya) ήρθαν αντιμέτωποι με τον ίδιο τον θάνατο, όπως μαρτυρά η φωτογραφία του νεαρού πατέρα να κάθεται στο πάτωμα του διαδρόμου και να κρατά σφιχτά το νεογέννητο γιο του, πάνω στα γεμάτα κηλίδες αίματος ρούχα του, λίγα λεπτά μετά τη φονική έκρηξη στη Βηρυτό.
«Ήταν μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Ήμασταν στο δωμάτιο όταν σημειώθηκε η έκρηξη. Δεν καταλάβαμε τι είχε συμβεί. Όλα διαλύθηκαν, τίποτα δεν είχε μείνει στη θέση του. Πήρα γρήγορα το παιδί μου αγκαλιά για να το προστατεύσω κι έτρεξα να βρω μια γωνιά να κρυφτώ καθώς φοβόμουν μια δεύτερη έκρηξη», τονίζει σε τηλεφωνική συνέντευξη που παραχώρησε στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, από την πολύπαθη Βηρυτό, ο Τζαντ Σαουάγια. Η «σπασμένη» φωνή του προδίδει την ένταση των στιγμών που ο ίδιος και η σύζυγος του βιώσαν την περασμένη Τρίτη, όταν 2.750 τόνοι νιτρικού αμμωνίου ανατινάχθηκαν σκορπώντας τον τρόμο και τον θάνατο στο «μικρό Παρίσι της Ανατολής».
«Ήρωές μας, οι γιατροί»
Αυτοί, όμως, στους οποίους το νεαρό ζευγάρι θα χρωστάει αιώνια ευγνωμοσύνη, όπως χαρακτηριστικά λέει, είναι οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό του νοσοκομείου St George της Βηρυτού ή Al Roum όπως είναι ευρύτερα γνωστό, αφού τους βοήθησαν και τους φρόντισαν παρ’ όλο που και οι ίδιοι είχαν τραυματιστεί. «Είναι ήρωες. Δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια πόσο ευγνώμων είμαι για όλα όσα έκαναν για εμάς», υπογραμμίζει ο πατέρας του μικρού Ναμπίλ (Nabil), όπως είναι το όνομα του μικρού αγοριού, που προτού καλά- καλά δει το φως της ημέρας αντίκρισε το σκοτάδι μιας από τις χειρότερες τραγωδίες που έχει βιώσει στη σύγχρονη ιστορία του ο Λίβανος.
Οι σκοτεινές αυτές στιγμές θα παραμείνουν παντοτινά χαραγμένες στη μνήμη της Κρίσταλ και του Τζαντ αλλά τώρα που το αρχικό σοκ έχει κάπως ξεπεραστεί, αφού έχουν επιστρέψει πλέον στο σπίτι τους και είναι όλοι καλά στην υγεία τους, ήδη σκέφτονται την επόμενη μέρα. «Θα πρέπει να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για να χτίσουμε ένα όμορφο μέλλον για τον γιο μας. Αυτό που σκεφτόμαστε είναι αν πρέπει να μείνουμε εδώ ή να πάμε αλλού», λέει χαρακτηριστικά ο νεαρός πατέρας.