Του Γιώργου Ινεπολόγλου, φυσικού
Ο βιολογικός πόλεμος είναι αναμφίβολα ο χειρότερος πόλεμος στην ιστορία της ανθρωπότητας. Καταστρέφει μόνο την ζωή και όχι τα αντικείμενα που κατασκευάζονται από τα έμβια όντα. Έτσι ο νικητής μπορεί να χρησιμοποιήσει όλη την υλικοτεχνική υποδομή του αντιπάλου του για την συνολική επικράτηση.
Από την στιγμή που άρχισαν να αποκαλύπτονται οι σκανδαλώδεις παρεμβάσεις των βιομηχανιών φαρμάκων σε χρηματοοικονομικές διεκδικήσεις, παράνομες χρηματοδοτήσεις και εκμαυλισμό συνειδήσεων, φούντωσε «όλως τυχαίως» και η εμφάνιση ιών με όλες τις επικίνδυνες προεκτάσεις τους. Όταν ο έλεγχος της βιομηχανίας των φαρμάκων περνά αποκλειστικά σε ιδιώτες με τις ευλογίες του καπιταλισμού, τόσο περισσότερο ανεξέλεγκτη και επικίνδυνη γίνεται η ύπαρξή τους σαν αυτοτελείς οικονομικές οντότητες στο στερέωμα ενός τέτοιου μοντέλου ανάπτυξης, μπροστά στον ακήρυχτο βιολογικό πόλεμο του κορωνοϊού . Το μόνο τους μέλημα είναι το κέρδος χωρίς περιορισμούς και παρεμβάσεις. Στηρίζονται μάλιστα στην ταχύτητα εφαρμογής της πολιτικής τους, πριν γίνουν αντιληπτές οι προθέσεις τους και προκαλέσουν την οποιαδήποτε παρέμβαση της παγκόσμιας κοινότητας. Ειδικά σε κοινωνίες ατόμων με χαμηλό επίπεδο μόρφωσης, κατευθύνουν και την πολιτική για την υποτιθέμενη προστασία του πληθυσμού.
Η φιλολογία αλλά και παραφιλολογία των μέσων ενημέρωσης, θέλει τις βόρειες σκανδιναβικές χώρες κυρίως την Φινλανδία, πρωτοπόρες στην αντιμετώπιση της πανδημίας χωρίς την ιδιαίτερη κρατική παρέμβαση και τον εξαναγκασμό σε πρόστιμα και εγκλεισμούς των πολιτών. Η προσπάθεια απόσπασης αυτής της πρωτοπορίας από την ελληνική κυβέρνηση έπεσε στο κενό. Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Το δείχνουν οι εκατόμβες των νεκρών. Το υψηλό επίπεδο μόρφωσης των πολιτών στις σκανδιναβικές χώρες οδήγησε τους ανθρώπους να συμπεριφέρονται απέναντι στον ιό με δύο βασικούς κανόνες.
Ο πρώτος είναι το κίνητρο για την μη μόλυνσή τους και
ο δεύτερος είναι, με πιο τρόπο πρέπει να ενεργεί ο κάθε ένας για την μη μετάδοση του ιού.
Στον πρώτο κανόνα καταλαβαίνουμε ότι παίζει ρόλο ο συνωστισμός. Κάθε κίνηση αποφυγής του συνωστισμού επιτρέπεται. Για παράδειγμα αν πάρεις το αυτοκίνητό σου και φύγεις εκτός πόλης, στο δάσος, στη θάλασσα ή σε οποιαδήποτε μοναχική περιοχή, πετυχαίνεις την ψυχολογική σου εκτόνωση αλλά προστατεύεις και προστατεύεσαι από την διάδοση του ιού. Γιατί να επιβαρύνεις τον κρατικό μηχανισμό με ηλίθια sms και σημειώματα για με αυτονόητες ενέργειες; Απολαμβάνεις την φύση χωρίς να ρωτάς κανένα και χωρίς να ζητάς άδεια από κανένα.
Οποιαδήποτε ιδέα αποκλεισμού χρήσης ανοιχτών χώρων για τους συμπολίτες είναι παράλογη και αντιτίθεται στην λογική αντιμετώπισης του ιού, επιδιώκοντας μόνο την χαλιναγώγηση της συμπεριφοράς των πολιτών. Όταν αποκλείεις την παραλία του Βόλου για παράδειγμα, να την χρησιμοποιούν οι πολίτες, έχεις σκοτεινά κίνητρα που προέρχονται από ανίδεους ανθρώπους και έρχονται σε αντίθεση με την ενέργεια που επέλεξαν οι παραπάνω χώρες.
Με παρόμοιο τρόπο μπορούμε να υποθέσουμε ότι σε ένα μικρό μαγαζί με έναν πελάτη και με μέτρα προστασίας, δεν υπάρχει συνωστισμός. Έτσι η μικροοικονομία ενός κράτους δεν στραγγαλίζεται και αντέχει σε χρόνο που είναι απαραίτητος μέχρι την εξεύρεση οριστικής λύσης. Είναι γελοίο να βλέπεις συνεντεύξεις, μέσω skype, και τα άτομα να φορούν μάσκα μέσα σε δωμάτιο που βρίσκονται μόνοι τους αντιμέτωποι με την κάμερα του laptop. Είναι επίσης γελοίο σε εκπομπές στην τηλεόραση να σου λένε ότι εμείς πριν κάνουμε την εκπομπή, κάναμε τεστ covid-19 γι αυτό δεν φοράμε μάσκα. Και μας το λένε κιόλας γιατί αισθάνονται την ανάγκη να δικαιολογήσουν την κοροϊδία. Δηλαδή οποιοσδήποτε κάνει το τεστ μπορεί να συμμετάσχει και σε ρεβεγιόν Χριστουγεννιάτικο; Τι εκπτώσεις ανεύθυνες είναι αυτές; Εδώ οι επιστήμονες το βουλώνουν και το επιτρέπουν οι πολιτικοί;
Στον δεύτερο κανόνα παίζει ρόλο η μόρφωση και η ατομική ευθύνη κάθε ανθρώπου. Όταν τον εκπαιδεύεις σωστά, απολαμβάνεις και τα αποτελέσματα. Σκεφθείτε το ποσοστό του ΑΕΠ που χρησιμοποιείται σε αυτές τις χώρες για την εκπαίδευση. Ασυγκρίτως μεγαλύτερο από το ποσοστό που χρησιμοποιείται στην δική μας χώρα. Πέρα από το ποσοστό, στην χώρα μας εμφανίζεται και η πρωτοτυπία να επιλέγουμε τους υπεύθυνους της εκπαίδευσης, ανάλογα με τις μετάνοιες στους προκαθήμενους θρησκευτικών δογμάτων. Εκεί, (σε εκείνες τις χώρες), η γνώση των ενεργειών που πρέπει να κάνουν οι πολίτες, κατέχει σημαντικό ρόλο στην προφύλαξη των υπολοίπων. Εδώ, χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί την μάνα. Καμία ενημέρωση σε αυτούς που ασθενούν. Από την εμπειρία φίλων που νόσησαν από τον ιό ευτυχώς ελαφριά, δεν γνώριζαν πόσο χρόνο θα αυτό-απομονωθούν και τι μέτρα ανακούφισης να πάρουν. Όταν ζήτησαν να κάνουν νέο τεστ για να δουν την πορεία της ασθένειας τους είπαν δεν χρειάζεται και αν δεν έχετε πυρετό για δυο-τρεις μέρες μπορείτε να βγείτε. Κανένα νοσοκομείο δεν σε δέχεται με τα πρώτα συμπτώματα. Και αν σε παραλάβουν αλλοίμονό σου. Θα σε περιφέρουν νηστικό διψασμένο και παγωμένο από νοσοκομείο σε νοσοκομείο με αυτοκίνητο, αεροπλάνο, τραίνο ή ότι άλλο, μέχρι να παραδόσεις πνεύμα. Όσοι χρειαστήκατε να πάτε σε νοσοκομείο αυτές τις μέρες το έχετε νοιώσει στο πετσί σας. Αυτό που μας δείχνουν τα μέσα ενημέρωσης για το ενδιαφέρον του προσωπικού είναι το κερασάκι στην τούρτα σε πολύ λίγες περιπτώσεις. Στην πραγματικότητα, δεν βρίσκεις προσωπικό γιατί δεν υπάρχει. Το έχουν απολύσει. Προσέλαβαν τα φέρετρα που σε περιμένουν. Και αν τύχει και πεθάνεις ανήμερα Χριστούγεννα πηγαίνεις στον παράδεισο. έτσι έλεγαν οι παλιοί. Διαφορετικά . . .