Του Νεοκλή Μαντά*
Μπήκαμε για τα καλά στη φετινή -παράδοξη- χριστουγεννιάτικη περίοδο και για να μην αφήσουμε την πανδημική κατάθλιψη να μας νικήσει κατά κράτος, ίσως να έχουμε την ευκαιρία να παρουσιάσουμε κάποιες μυστικές συνταγές από το μεγάλο βιβλίο της Μεταφυσικής γΑΣΤΡΟνομίας. Είτε παρασκευάζοντας, είτε απολαμβάνοντας αυτές τις συνταγές, ίσως να μπορέσουμε τελικά να ισορροπήσουμε αριστοτεχνικά μεταξύ της πλασματικής εορταστικής ευωχίας και τις σκοτεινές γραμμές του φετινού πανδημικού κλίματος. Για τη δεύτερη Κυριακή του Δεκεμβρίου θα παρουσιάσουμε μια παλιά βικτωριανή συνταγή παρασκευής του κρασιού των Χριστουγέννων. Αυτό το αιθέρια ευωδιαστό κρασί, που παρασκευάζεται υπό άκρα μυσταγωγία μέσα σε όσα σπίτια ή διαμερίσματα έχουν στολίσει τα δέντρα ή τα κλαδιά τους. Κι από ‘κει, το άρωμά του καταλαμβάνει τον αστικό ιστό, διασκορπίζοντας το παραμυθένιο πνεύμα των ημερών στον ήδη επιβαρυμένο αέρα των πόλεων.
Υλικά (για περίπου 30 δεκεμβριανές ημέρες):
1 λίτρο κόκκινο κρασί από τη φωτεινή πλευρά της ψυχής των ενηλίκων που νιώθουν ακόμα παιδιά, 600 ml πάλλευκος χυμός από φρέσκο λιωμένο χιόνι, 2 κουτ. γλυκού ξύσμα μεταξωτών κορδελών, 2 κουτ. γλυκού τριμμένη χρυσόσκονη, 2 μικρά στολίδια κομμένα σε φέτες (κατά προτίμηση γυάλινα και παλαιά), 4 φύλλα γκι (με τους λευκούς σπόρους), 4 αστεροειδείς ευχές, 100 γρ. κρυσταλλικής ελπίδας (λευκή ή μαύρη), 100 ml λικέρ από βικτωριανά παραμύθια.
Εκτέλεση:
Βάζουμε σε κατσαρόλα το κρασί των ψυχών, το λιωμένο χιόνι, το ξύσμα από μεταξωτές κορδέλες, τα σπασμένα στολίδια και όλα τα γιορτινά μπαχαρικά μπιχλιμπίδια, μαζί με την τριμμένη χρυσόσκονη. Ανακατεύουμε με κουτάλα και σκεπάζουμε το σκεύος για μια ολόκληρη νύχτα. Την επομένη, βάζουμε την κατσαρόλα στη φωτιά και προσθέτουμε τις κρυσταλλικές μας ελπίδες, περιμένοντας τη συναισθηματική βράση. Βράζουμε ανακατεύοντας το χριστουγεννιάτικο κρασί σε μέτρια φωτιά για τέσσερις εποχές. Αφού απομακρύνουμε το μίγμα από τη φωτιά, προσθέτουμε το βικτωριανό λικέρ και ανακατεύουμε μέχρι να επιτύχουμε το επιθυμητό οινο-πνευματικό χρώμα. Το λικέρ μπαίνει στο τέλος, αφού ένας πιθανός βρασμός των παραμυθικών αρωμάτων μπορεί να προκαλέσει μια αναχρονιστική πικράδα. Σουρώνουμε το κρασί και γεμίζουμε με αυτό κρυστάλλινα μπουκάλια. Μη βιαστείτε να κρεμάσετε τα κρύσταλλα με το φωσφορίζον φίλτρο στα μπαλκόνια και τις βεράντες. Τέτοιο καιρό, τα εσωτερικά των σπιτιών μας μοιάζουν ήδη με ψυγεία.
Ας το παραδεχτούμε, όσο σκοτεινότεροι κι αν ήταν εκείνοι οι βιομηχανικοί καιροί στο βικτωριανό Λονδίνο, η παγκόσμια πραγματικότητα είχε αρχίσει να θυμίζει λίγο σε σκληρότητα εκείνον τον πρώιμο μοντερνισμό. Πόσα παγωμένα χριστουγεννιάτικα πρωινά έχουμε θυμηθεί στενάχωρες ιστορίες με κοριτσάκια που πεθαίνουν από το κρύο πουλώντας σπίρτα ή τσιγκούνηδες γέρους που τους στοιχειώνουν φαντάσματα; Τόσες όσες φορέσαμε τα ρούχα της εορταστικής ημι-απασχόλησης και το πλαστικό χαμόγελο της εξυπηρέτησης πελατών σε γνωστά franchise καταστήματα. Και τα βράδια στο δώμα, μπροστά από τη σόμπα αλογόνου, νιώσαμε μια κρυφή απογοήτευση που ακόμα δεν είχαμε αρχίσει να βλέπουμε σωτήρια οράματα με πεθαμένες γιαγιάδες ή που κανένα αλυσοδεμένο φάντασμα δεν επισκέπτονταν κάποιο φιλάργυρο αφεντικό.
*Ο Νεοκλής Μαντάς είναι διδάκτορας Πολεοδομίας-Ψυχογεωγραφίας
[email protected]