Το να ξυλοκοπούνται και να απειλούνται οι γυναίκες πίσω από τις κλειστές πόρτες για να παραμένουν σε υποταγή αποτελεί μια χονδροειδή αδικία που συμβαίνει καθημερινά. Η βία στο σπίτι είναι κάτι πολύ πιο σοβαρό από μια περιστασιακή φιλονικία που καταλήγει σε χαστούκια εκατέρωθεν. Το σπίτι είναι το πιο επικίνδυνο μέρος για τις γυναίκες και αποτελεί συχνά τόπο βαναυσότητας και βασανιστηρίων. Τον ίδιο φόβο βιώνει και μια 38 χρονη γυναίκα στη Νέα Ιωνία, που ζει μόνη με το 2,5 χρόνων παιδί της. Ένα παιδάκι με ποσοστό αναπηρίας 97% που μπαινοβγαίνει στα χειρουργεία και δεν έχει κανένα άλλον στον κόσμο εκτός από αυτή τη μητέρα. Η 38 χρονη ξύπνησε χθες το πρωϊ και βρήκε το σπίτι της βαμμένο από λαδομπογιές, για τρίτη φορά. Όλες τις ευθύνες τις επιρρίπτει στον πρώην σύντροφό της, τον οποίο καταγγέλλει συνεχώς στην αστυνομία, αλλά όπως τονίζει η ίδια στη «Θ» ούτε η αστυνομία, ούτε η δικαιοσύνη μπορούν να την προστατέψουν.
«Ζω κάθε μέρα με τον φόβο, την ώρα που έχω το παιδί μου σε αυτή την απίστευτη κατάσταση. Μόλις άλλαξα σπίτι και το πρωί ξύπνησα και το βρήκα βαμμένο, όπως συνέβαινε και στο προηγούμενο. Ποιος μπορεί να σταματήσει αυτή τη βια που αντιμετωπίζω κάθε μέρα… Πολλές γυναίκες είναι εγκλωβισμένες σε τέτοιες επικίνδυνες σχέσεις και πολλοί αναρωτιούνται «μα γιατί δεν ζητούν βοήθεια; Μα από όπου και να ζητήσεις βοήθεια δεν γίνεται τίποτα. Εάν ο άλλος παραβιάζει νόμους και ασφαλιστικά μέτρα , τι μπορείς να κάνεις. Έπειτα, έχω και το παιδί που συνεχώς μπαινοβγαίνει στα χειρουργεία. Θα πρέπει ή το παιδί μου να κοιτάξω ή να ασχοληθώ με τους φόβους μου και μια σκληρή πραγματικότητα» τονίζει.
Δημόσιες επιθέσεις, βαμμένοι τοίχοι, σπρέυ μέσα στο κλιματιστικό είναι μερικές μόνο από τις καταστάσεις που βιώνει η 38 χρονη. Από τη δουλειά της απολύθηκε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της και το παιδί που γεννήθηκε με εξωσωματική παρουσιάζει μεγάλα προβλήματα υγείας. Με τη γέννηση του παιδιού σταμάτησε και η κάλυψη των εξόδων της 38 χρονης, που για να αποφύγει τις βίαιες συμπεριφορές αναζητά καταφύγιο σε δημόσιες δομές. Πρόσφατα της έκαναν έξωση και μετακόμισε σε ένα σπίτι ακριβώς απέναντι από αυτό που είχε, για να δημιουργηθούν χθες νέα επεισόδια.
Πολλές κακοποιημένες γυναίκες, αντιμετωπίζοντας δυσπιστία και μην έχοντας πουθενά να πάνε, αισθάνονται ότι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να ζουν διαρκώς με φόβο. Η 38χρονη αποφάσισε να σπάσει τη σιωπή της και να μιλήσει γιατί θέλει να πάψει ο φόβος να επηρεάζει την δική της καθημερινότητα και του μικρού παιδιού της.
Όλοι στη γειτονιά που ζούμε γνωρίζουν τι συμβαίνει. Και βλέπουν και ακούν. Ζω σε ένα βίαιο καθεστώς που δεν μπορώ να το θεραπεύσω. Δεν μπορώ να είμαι κάθε μέρα στην αστυνομία. Έσπασε μέχρι και το καρότσι του παιδιού και επίπτωση δεν υπάρχει καμία και για τίποτα. Δεν ζητώ τίποτα άλλο παρά ησυχία και προστασία από τον Νόμο».