Της Άννας Μαρίας Κουτσιρίμπα – Σεμιλιέτωφ,
φιλολόγου – συγγραφέα*
Η Γερμανία είναι η δεύτερη σε πληθυσμό χώρα της Ευρώπης και είναι μία από τις σημαντικότερες βιομηχανικές χώρες του κόσμου. Το 1990 οι δυο Γερμανίες ενώθηκαν και το Βερολίνο έγινε η πρωτεύουσα της ενωμένης Γερμανίας. Το όνομά της προέρχεται από τη λατινική λέξη Germania που χρησιμοποιήθηκε από τον Ιούλιο Καίσαρα για τους ανθρώπους που έμεναν ανατολικά του Ρήνου ποταμού. Το Βερολίνο φιλοξενεί 153 μουσεία. Τα μουσεία που βρίσκονται στο λεγόμενο Νησί των Μουσείων αποτελούν Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Ουνέσκο. Αλλά σε όλο το ιστορικό κέντρο της πόλης, όπου κι αν ρίξουμε το βλέμμα μας θα συναντήσουμε κάποιο μουσείο και γκαλερί τέχνης. Στο Βερολίνο έχουν πραγματοποιηθεί και πραγματοποιούνται πολλά αθλητικά γεγονότα. Παγκόσμια Πρωταθλήματα Ποδοσφαίρου, καθώς και ο Ετήσιος Μαραθώνιος.
Προσγειωνόμαστε στο αεροδρόμιο Otto Lilienthal, το οποίο πήρε το όνομά του από τον Γερμανό μηχανικό Otto Lilienthal, ο οποίος θεωρείται ο πατέρας της ανεμοπορίας, δηλαδή της πτήσης με αεροσκάφος χωρίς κινητήρα. Ήταν το μεγαλύτερο αεροδρόμιο της πόλης μέχρι το 2020 και πραγματοποιούμε μία πανοραμική ξενάγηση για μια πρώτη γεύση της πόλης του Βερολίνου. Πύλη του Βρανδεμβούργου, Στήλη της Νίκης, την οδό της 17ης Ιουνίου, τη λεωφόρο Unter den Linden, τις Πλατείες Πότσνταμ και Αλεξάντερ, το Νησί των Μουσείων, τον Καθεδρικό, την Όπερα, το Πανεπιστήμιο, τη Νέα Συναγωγή, μέρος του τείχους, είναι μερικά από τα αξιοθέατα της πόλης που θα δούμε.
Θα αρχίσουμε την περιήγησή μας από την πλατεία Παρίζερ, όπου δεσπόζει η γνωστή σε όλους Πύλη του Βρανδεμβούργου, που είναι το πιο χαρακτηριστικό μνημείο της πόλης του Βερολίνου, η οποία κατασκευάστηκε στα τέλη του 18ου αιώνα, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Φρειδερίκου Γουλιέλμου Β’ της Πρωσίας. Μια μνημειώδη πύλη που συμβολίζει την ειρήνη. Το ύψος της ανέρχεται στα 26 μέτρα, το μήκος της στα 65,5 και το πλάτος της στα 11. Κατασκευασμένη από ψαμμίτη με έξι κίονες δωρικού ρυθμού, που μας θυμίζει τα προπύλαια της Ακρόπολης. Και πάνω από την πύλη το άγαλμα της Θεάς Νίκης ύψους 5 μέτρων, μέσα σε ρωμαϊκό, πολεμικό, μπρούτζινο άρμα που το σέρνουν τέσσερα άλογα. Κάτω από το τέθριππο μια ανάγλυφη στήλη. Για ένα διάστημα, όταν ο Μέγας Ναπολέοντας νίκησε τα πρωσικά στρατεύματα το 1806 το άρμα μεταφέρθηκε στο Παρίσι και μετά τη μάχη του Βατερλό επέστρεψε στο Βερολίνο, όπου αφαιρείται το στεφάνι ελιάς που κρατούσε στα χέρια της η Θεά Νίκη και τοποθετείται ο αετός και ο σιδερένιος σταυρός, σύμβολο του πρωσικού και στη συνέχεια του γερμανικού στρατού. Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η Θεά της Νίκης υπέστη αρκετές ζημιές, με αποτέλεσμα την ανακατασκευή της. Την Πύλη τη χρησιμοποιούσαν οι ηγεμόνες για να περάσουν από την πόλη στην εξοχή, ενώ σε αυτή ο Χίτλερ πραγματοποίησε την πρώτη του ομιλία. Στις 22 Δεκεμβρίου του 1989 παράλληλα με την πτώση του Τείχους άνοιξε και η Πύλη και ένωσε τα δύο τμήματα της Γερμανίας, την Ανατολική με τη Δυτική μετά από 28 χρόνια. Η Πύλη αποτελεί το σύμβολο της ένωσης και το σύμβολο του τέλους του Ψυχρού Πολέμου. Την τελευταία ανακατασκευή τη δέχτηκε το 2002 και απεικονίζεται στην πίσω πλευρά των 10, 20 και 50 λεπτών των γερμανικών κερμάτων του ευρώ.
Πολύ κοντά στην Πύλη θα συναντήσουμε αρκετές πρεσβείες, όπως του Ηνωμένου Βασιλείου, που το 2000 από τη Βασίλισσα Ελισάβετ Β’ στεγάστηκε σε ένα λιτό, αλλά μοντέρνας αρχιτεκτονικής κτίριο, με θέα στην Πύλη στην πλατεία Παρίζερ.
Πολύ κοντά στην Πύλη, στην Ανατολική πλευρά του Πάρκου Tiergarden θα συνεχίσουμε και θα βρεθούμε στο Μνημείο που αποτελεί φόρο τιμής για τα έξι εκατομμύρια δολοφονημένους Εβραίους της Ευρώπης, το οποίο είναι γνωστό και ως το Μνημείο του Ολοκαυτώματος, εμπνευσμένο από τον Αμερικανό αρχιτέκτονα Peter Eisenman. Κατασκευάστηκε εξήντα χρόνια μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και χρειάστηκαν έξι χρόνια για την ολοκλήρωσή του το 2005 και καταλαμβάνει 19.000 τετραγωνικά μέτρα. Αποτελείται από 2.711 ορθογώνιους, γκρίζους, τσιμεντένιους μονόλιθους, που σχηματίζονται με ελαφρά κυματοειδή διάταξη και ο καθένας έχει μοναδικές διαστάσεις και μέγεθος. Κάποιοι έχουν ελάχιστο ύψος και κάποιοι άλλοι είναι τεράστιοι, όλοι τους μοναδικοί. Είναι κενοτάφια και κανείς δε φέρει κάποιο όνομα ή ημερομηνία. Νιώθεις πως βρίσκεσαι σε λαβύρινθο. Κάτω από το Μνημείο ήταν το καταφύγιο του Γκέμπελς, του υπουργού Προπαγάνδας του Χίτλερ. Σήμερα βρίσκεται ένα κέντρο πληροφοριών που φιλοξενεί γράμματα, ημερολόγια και φωτογραφίες των θυμάτων του ολοκαυτώματος.
Συνεχίζεται…
*Οι φωτογραφίες είναι του Μιλτιάδη Σεμιλιέτωφ