Τοπικά

Τρεις μοναχοί δίνουν ζωή στην Κυρά-Παναγιά

Τα Γιούρα, το Πιπέρι, η Κυρά-Παναγιά και τα Σκάντζουρα, είναι τέσσερα από τα νησιά που ανήκουν στο σύμπλεγμα του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκο Βορείων Σποράδων. Σ’ αυτά τα ερημόνησα που περιβάλλουν την Αλόννησο, πέρα από την άγρια ομορφιά που έχουν να επιδείξουν, υπάρχουν αιώνες τώρα χτισμένα μοναστήρια. Στις μέρες μας, το μοναδικό που λειτουργεί είναι στην Κυρά-Παναγιά, όπου διαμένουν τρεις αγιορείτες μοναχοί.

Ο λόγος για τη μονή Γενεσίου της Θεοτόκου, που είναι στο μετόχι της Μεγίστης Λαύρας και η ιστορία του είναι χιλίων και πλέον ετών. Εμφορείται από το κολλυβαδικό πνεύμα, όπως κολλυβάδες πατέρες ίδρυσαν και στη Σκιάθο το μοναστήρι του Ευαγγελισμού, το οποίο ο Παπαδιαμάντης μνημονεύει σε τόσα διηγήματά του.
Ο γέροντας Ονούφριος, ο οποίος από το 1998 ασκεί καθήκοντα οικονόμου στο μετόχι, μίλησε για τη ζωή στο Πελαγονήσι, όπως αλλιώς ονομάζεται η Κυρά-Παναγιά. «Το μετόχι αγοράστηκε από τον κτήτορα της μονής Μεγίστης Λαύρας, τον Άγιο Αθανάσιο τον Αθωνίτη, ο οποίος θεωρείται ο πατριάρχης του αθωνιτικού μοναχισμού», ανέφερε ο γέροντας και συμπλήρωσε: «Τέλη του 10ου αιώνα, η ζωή στις Βόρειες Σποράδες ήταν ανυπόφορη λόγω των επιδρομών και των λεηλασιών που έκαναν οι Σαρακηνοί. Στην Κυρά-Παναγιά προϋπήρχε μοναστήρι και μία φορά οι πειρατές σκότωσαν όλους τους μοναχούς. Διασώθηκαν μόνο δύο, ο Κοσμάς με τον αδερφό του, Σάββα, οι οποίοι και είχαν χτίσει το μοναστήρι εκ του μη όντος.

Προσέφυγαν στον Άγιο Αθανάσιο και τον παρακάλεσαν να το αγοράσει και να το θέσει υπό την προστασία της αυτοκρατορικής τότε μονής Μεγίστης Λαύρας. Έτσι κι έγινε, ενώ ο βυζαντινός στόλος κατέβηκε στα μέρη εκείνα και έκανε περιπολίες. Υπάρχει το συμβόλαιο αγοραπωλησίας, είναι σε περγαμηνή από δέρμα ζώου. Φυλάσσεται και είναι θα έλεγα το αρχαιότερο συμβόλαιο που υπάρχει. Ίσως μιλάμε και για την αρχαιότερη ιδιοκτησία στον κόσμο, που δεν έχει αλλάξει κύριο και δεν έχει μεταβιβαστεί από το 993. Πρόκειται για ένα μνημείο της νομικής επιστήμης, γιατί περιέχει στοιχεία της τότε βυζαντινής νομοθεσίας που διασώζεται μέχρι σήμερα».
Στην Κυρά-Παναγιά, όπου μέχρι πρότινος δεν υπήρχε καν ηλεκτρικό ρεύμα μέχρι την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών, οι ρυθμοί της ζωής κυλάνε διαφορετικά: «Η καθημερινότητά μας περιλαμβάνει τα λατρευτικά καθήκοντα, που είναι το κύριο χαρακτηριστικό της ζωής ενός μοναχού, ενώ παρέχουμε πνευματική υποστήριξη στους επισκέπτες μας ή στους ψαράδες που έρχονται π.χ. για να εξομολογηθούν. Το πρωί που ξυπνάμε, κάνουμε τον όρθρο, μετά ασχολούμαστε με οικιακές εργασίες στο μετόχι, όπως σκούπισμα, ζύμωμα, μαγείρεμα και τα λοιπά. Έπειτα είναι τα διακονήματα που έχουμε: Τα κηπευτικά, καλλιεργούμε ένα μικρό αμπέλι, εκτρέφουμε ζώα, ενώ έχουμε και ελαιοκαλλιέργειες που παίρνουμε βιολογικό λάδι. Αυτή την περίοδο επιβλέπω και τις αναστηλωτικές εργασίες στα υπόλοιπα οικήματα που υπάρχουν στον κάμπο του Άγιου Πέτρου, όπου στεγάζονται οι εργάτες που ασχολούνται με την κτηνοτροφία και την ελαιοκαλλιέργεια. Μετά το Πάσχα θα έρθει ένα οχηματαγωγό πλοίο από την Ουρανούπολη στο Άγιο Όρος με 400 τόνους οικοδομικά υλικά για να ασχοληθούμε μ’ αυτά».

Αν και η πρόσβαση στην Κυρά-Παναγιά δεν είναι εύκολη, πέρα από ψαροκάικα που πηγαινοέρχονται από την Αλόννησο, το άγνωστο της απομόνωσης δεν τρομάζει τους μοναχούς: «Η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε πολλές ανέσεις, αλλά αυτό δεν μας πειράζει. Οι ντόπιοι καμαρώνουν, ενώ όσοι μας επισκέπτονται, φεύγουν με άριστες εντυπώσεις. Το μοναστήρι μέσα στο θαλάσσιο πάρκο είναι μία πνευματική όαση. Και ξένοι και ετερόδοξοι ή και αλλόθρησκοι που έρχονται, ενθουσιάζονται με το περιβάλλον. Προσφέρει γαλήνη στην ψυχή κάθε ανθρώπου. Και μας λένε: Αυτή την απλότητα μη την αλλάξετε ποτέ».

(πηγή φωτό: Πρακτορείο Ειδήσεων «Ρομφαία»)

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το