Πριν από εξήντα χρόνια, κοντά στο παλιό Κοιμητήριο των Παμμεγίστων Ταξιαρχών – Αναπαύσεως με Θείρων για την ακρίβεια – υπήρχε το μπακάλικο – καφενείο του Νίκου Λ. Βασιλούδη. Άνθρωπος ακάματος, πέρα από τα προϊόντα που διέθετε στα ράφια του παντοπωλείου, παρασκεύαζε ο ίδιος τουρσιά για τους πελάτες του. Τη δεκαετία του ’70, ο γιος του Ιωάννης πούλησε την επιχείρηση με τα αποικιακά είδη και άνοιξε μία βιοτεχνία με αλίπαστα ψάρια και τουρσιά, ενώ σήμερα η τρίτη γενιά της οικογένειας Βασιλούδη κρατάει τα ηνία της βιοτεχνίας, που τροφοδοτεί με τα προϊόντα της την ελληνική αγορά και αρκετές χώρες του εξωτερικού.
Ο κ. Νίκος Ι. Βασιλούδης, μαζί με τον αδελφό του Μιχάλη, συνεχίζουν μία παράδοση πολλών ετών. Η επιχείρησή τους, που φέρει πλέον την επωνυμία Fi.Del (Fish Delicatessen), κουβαλάει μία ιστορία πολλών δεκαετιών, ενώ στις μέρες μας πορεύεται, έχοντας «παντρέψει» τις παραδοσιακές μεθόδους, με τη σύγχρονη τεχνολογία. «Ο παππούς μας, Νίκος, ήταν πρόσφυγας από την Ανατολική Ρωμυλία και μετά τον ξεριζωμό της οικογένειάς του, βρέθηκε στη Νέα Ιωνία, όπου έστησε από την αρχή το βιός του. Το 1970, αφότου πουλήθηκε το αποικιακό, η επιχείρηση μεταφέρθηκε τέρμα στην οδό Σταδίου. Ο πατέρας μας ξεκίνησε και εκείνος την επεξεργασία ψαριών και λαχανικών, έχοντας ως βάση τη δουλειά του άλλου παππού και πατέρα της μητέρας μας, Μιχάλη Καλίκου, ο οποίος ήταν Μικρασιάτης και ασχολούταν ήδη με τα αλίπαστα και τα τουρσιά», ανέφερε στην αρχή της συζήτησης ο κ. Βασιλούδης, ενώ έπειτα σχολίασε πως η τέχνη της συντήρησης των τροφίμων με αυτόν τον τρόπο (σε αλάτι και άρμη) ήταν αρκετά δημοφιλής στους πρόσφυγες, οι οποίοι ερχόμενοι στον Βόλο, κουβάλησαν εδώ και τις διατροφικές τους συνήθειες.
Ο 48χρονος βιοτέχνης, γέννημα – θρέμμα της Νέας Ιωνίας, μιλώντας για τη δουλειά του, τόνισε: «Έχουμε κρατήσει τους παλιούς τρόπους στο πάστωμα. Ωστόσο, έχουμε προσθέσει και ορισμένες καινούργιες μεθόδους, που είναι πιο κοντά στη σύγχρονη εποχή, όπως για παράδειγμα στο κάπνισμα των ψαριών. Η διαδικασία αυτή γίνεται αποκλειστικά μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή και όχι με τον πατροπαράδοτο τρόπο που γνωρίζουμε όλοι».
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στις πρώτες ύλες που χρησιμοποιούν: «Προμηθευόμαστε γαύρο, σαρδέλες και κολιούς, που έχουν αλιευθεί σε ελληνικά νερά, ενώ ψάρια όπως οι ρέγκες, ο μπακαλιάρος και τα σκουμπριά είναι εισαγωγής. Στο παρελθόν ο πατέρας μας προμηθευόταν τα περισσότερα ψάρια από τον Παγασητικό. Πιο παλιά για να αγοράσεις, έμπαινες σε δημοπρασία. Σήμερα που οι ποσότητες των αλιευμάτων είναι πιο περιορισμένες, ψωνίζουμε από τις ιχθυόσκαλες όλης της Ελλάδας. Ο χρόνος επεξεργασίας τους διαφέρει. Υπάρχουν ψάρια, που σε μία εβδομάδα είναι έτοιμα, ενώ άλλα χρειάζονται και έναν χρόνο, για να ωριμάσουν και να είναι έτοιμα προς πώληση. Ο κολιός για να είναι σωστός, πρέπει να μείνει δώδεκα μήνες. Όσον αφορά στα λαχανικά, τα προμηθευόμαστε από παραγωγούς από την ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλίας, με τους οποίους συνεργαζόμαστε πολλά χρόνια. Κλείνουμε από νωρίς συγκεκριμένα στρέμματα, όπου θα καλλιεργηθούν τα προϊόντα, που θα καταλήξουν σ’ εμάς. Έτσι ελέγχουμε τη συγκομιδή».
Με την «Fi.Del» να διανύει αισίως το 61ο έτος λειτουργίας, ο κ. Βασιλούδης υπενθύμισε πως η διάρκεια στον χρόνο απαιτεί επαγγελματισμό και σωστή οργάνωση: «Η φύση της δουλειάς μας, η οποία είναι αρκετά δύσκολη, έχει αλλάξει σε πολλά πράγματα. Προσπαθείς να προσαρμόζεσαι στις σημερινές διατροφικές συνήθειες, π.χ. να μειώνεις την περιεκτικότητα του αλατιού, όπου είναι δυνατό φυσικά, σύμφωνα με τις επιταγές της σύγχρονης διατροφής. Ας μην ξεχνάμε και το εξής: Στην περιοχή μας πλέον δραστηριοποιούνται μόνο τρεις επιχειρήσεις. Παλιότερα ο Βόλος διέθετε τουλάχιστον δέκα βιοτεχνίες αλιπάστων». Όσο για το πελατολόγιό του, ο Βολιώτης βιοτέχνης είπε: «Το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής μας διοχετεύεται στην ελληνική αγορά, ενώ κάνουμε επίσης εξαγωγές σε Κύπρο, Ρουμανία, Ιταλία, Γερμανία και Βουλγαρία. Περίπου το 20% καταλήγει στο εξωτερικό».