«Το Πολυτεχνείο, συνυφασμένο με την ανθρώπινη κοινωνία και την έννοια άνθρωπος»

Τη γιορτή του Πολυτεχνείου γιόρτασε χθες το 4ο Γενικό Λύκειο Βόλου στο Πολιτιστικό Κέντρο Ν. Ιωνίας με καλεσμένο τον συγγραφέα και δημοσιογράφο Σταύρο Λυγερό, με αφορμή της παρουσίασης του νέου του βιβλίου «Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, μια ξεχασμένη κατάθεση», ο οποίος υπήρξε μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής στην εξέγερση του Πολυτεχνείου.
H Βασιλική Ματζώρου, φιλόλογος και υπεύθυνη για τη διοργάνωση της σχολικής γιορτής, ανέφερε πως τα παιδιά διάβασαν το βιβλίο του συγγραφέα και ετοίμασαν ερωτήσεις σχετικά με αυτό, αλλά και γενικότερα για το ιστορικό αυτό γεγονός του Νοεμβρίου του 1973. «Πρέπει τα παιδιά να μαθαίνουν, να κριτικάρουν, να αγωνίζονται και να συνεχίζουν τους αγώνες των παλαιότερων» τόνισε.

Όπως ανέφερε ο κ. Λυγερός, ακόμα και 50 χρόνια μετά τα ιστορικά γεγονότα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, παραμένουν όλα χαραγμένα στη μνήμη, καθώς «όταν είσαι στο κέντρο ενός ιστορικού γεγονότος, είναι λογικό όλα να σφραγίζουν στη μνήμη σου ανεξίτηλα».
Ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του τυχερό που συμμετείχε σε ένα τέτοιο γεγονός, παρότι υπήρχε ρίσκο και οι άνθρωποι που βρίσκονταν τότε μέσα στο Πολυτεχνείο, πίστευαν ότι θα αφήσουν τα κόκαλά τους εκεί, υπογραμμίζοντας πως η εξέγερση είναι κάτι το οποίο τον συνοδεύει σε όλη του τη ζωή.
Ακόμη παρομοίωσε το ιστορικό αυτό γεγονός με την «Κολυμβήθρα του Σιλωάμ», καθώς «όλοι όσοι το έζησαν από κοντά, ανεξάρτητα την πορεία της ζωής τους, της διαδρομής και των αμαρτιών τους, η αναδρομή σε εκείνο τους κάνει να σκέφτονται με άλλον τρόπο πέρα από την καθημερινότητα και τα προσωπικά – με το συλλογικό συμφέρον και την κοινωνία» δήλωσε.

Όσον αφορά στις νέες γενιές, ο κ. Λυγερός επισήμανε πως παρόλο που το Πολυτεχνείο έλυσε κάποια προβλήματα της εποχής του, πλέον δεν αφορά τα παιδιά, καθώς δεν μπορούν να μπουν στα παπούτσια των μεγαλύτερων που τα βίωσαν, αξίζει όμως να συνεχιστεί η γιορτή του συγκεκριμένου ιστορικού γεγονότος λόγω της διαχρονικότητάς του.
«Το γεγονός ότι κάποιοι νέοι, με ρίσκο, δεν ανέλαβαν την πρωτοβουλία να κάνουν πράγματα που αφορούσαν μόνο τον εαυτό τους, αλλά το συλλογικό συμφέρον. Αυτό το έχει ανάγκη η κοινωνία πάντα. Μιλάμε για το Πολυτεχνείο 50 χρόνια μετά, επειδή λειτούργησε σαν κολυμβήθρα του Σιλωάμ, για ένα μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, το οποίο είχε ανεχθεί τη δικτατορία. Υπάρχει ένα στοιχείο θυσίας εκεί, το οποίο το έχει ανάγκη κάθε κοινωνία για τον αυτοσεβασμό της. Αυτό, το ότι δηλαδή υπάρχουν αξίες για τις οποίες αξίζει να ρισκάρεις, είχε σημασία το 1973, έχει το 2023 και θα έχει και το 2223. Είναι συνυφασμένο με την ανθρώπινη κοινωνία και την έννοια άνθρωπος» κατέληξε.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΪΣΜΕΝΟΣ