Άνοδος της μέγιστης θερμοκρασίας ακόμα και κατά πέντε βαθμούς Κελσίου, επιπλέον 60 μέρες καύσωνα το έτος και μείωση των βροχοπτώσεων έως και 31% περί το 2100. Δεν πρόκειται για μυθιστόρημα επιστημονικής δυστοπίας, αλλά για εκτιμήσεις που προκύπτουν από τα πιο δυσμενή σενάρια για την κλιματική αλλαγή στη Θεσσαλία, εφόσον δεν ληφθούν τα αναγκαία μέτρα για την ανάσχεσή της. Μάλιστα, βαριές θα είναι οι επιπτώσεις και για την πολύ κοντινή περίοδο του 2031-2050, όπου προβλέπεται άνοδος της μέγιστης θερμοκρασίας από 1,4-2°C και 12% μείωση των βροχοπτώσεων.
Οι τροπικές ημέρες είναι εδώ, σε μια πόλη με μεγάλη διεισδυτικότητα ρύπανσης, με δρόμους και πεζόδρομους που κάθε άλλο παρά αφορούν στην εξυπηρέτηση πολιτών και «αναπνοής» του αστικού ιστού.
Η αυξημένη συγκέντρωση αιωρούμενων σωματιδίων στην ατμόσφαιρα φαίνεται να έχει συνεισφέρει σημαντικά στην εξάπλωση (αερογενή διασπορά) και επιθετικότητα του κορωνοϊού, σύμφωνα με τις έρευνες, δεδομένου ότι οι πόλεις με υψηλά επίπεδα ατμοσφαιρικής ρύπανσης παρουσίασαν τον μεγαλύτερο αριθμό κρουσμάτων και θανάτων.
Εάν ισχύει το ρητό, ότι ο καλύτερος τρόπος να προβλέψεις το μέλλον, είναι να το διαμορφώσεις, τότε η πανδημία αποτελεί τον πίνακα, πάνω στον οποίο ο Βόλος οφείλει να σχεδιάσει το μέλλον του, κάνοντας όμως τις επιλογές του… από χθες. Είναι οξύμωρο, αλλά αυτή η πανδημία που στέρησε και στερεί τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων, μπορεί να συνεισφέρει σε μια ευρύτερη συνειδητοποίηση σχετικά με την ανάγκη προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή και στον επαναπροσδιορισμό του σημείου ισορροπίας ανθρώπινης δραστηριότητας και περιβάλλοντος. Οι εκτεταμένες βιομηχανικές δραστηριότητες μια ανάσα από τον αστικό ιστό και η εξάντληση των φυσικών πόρων, όπως το νερό, βλάπτουν ανεπανόρθωτα γενιές και γενιές. Από την πόλη απουσιάζει όχι μόνο η κουλτούρα, που θα δώσει απαντήσεις, στο πώς μια κοινωνία διαχειρίζεται τα σημαντικά αγαθά της ζωής και της υγείας, αλλά επιμένει σε ένα στρεβλό αναπτυξιακό μοντέλο, ξεχνώντας ότι η κλιματική αλλαγή είναι η πιο μεγάλη απειλή. Και αυτή την απειλή που ήδη βιώνουμε, δεν θέλουμε να την δούμε κατάματα. Η προστασία του περιβάλλοντος, ως φυσική προέκταση της προστασίας της ζωής, και η οικονομική ανάπτυξη είναι κατ’ ουσία έννοιες συμπληρωματικές στον προηγμένο κόσμο, αλλά σε αυτή τη γωνιά του πλανήτη που θέλουμε να πουλάμε ήλιο, θάλασσα και Airbnb, δεν έχουμε πάρει ακόμη «γραμμή» τι μας περιμένει, παρότι καθημερινά βιώνουμε το πρόβλημα. Οι πρώτοι που χρόνια τώρα θα έπρεπε να έχουν στην κυριολεξία «ξεσηκωθεί», για να υπερασπιστούν το περιβάλλον που θέλουν να «πουλήσουν» για προσέλκυση τουριστών, είναι οι ίδιοι οι θεσμικοί φορείς και επαγγελματίες του τουριστικού κλάδου και της εστίασης. Αδιαφορούν.
Γνωρίζουμε πως είναι τρομακτικό, αλλά θα τους ενημερώσουμε, πως ένας τουρίστας πριν επισκεφθεί έναν τόπο, ενημερώνεται για το περιβάλλον που θα ζήσει. Το ίδιο κάνουν αεροπορικές και πράκτορες, πριν αποφασίσουν να οργανώσουν ταξίδια στους προορισμούς. Δυστυχώς ξέρουν και οι …κουτόφραγκοι να γκουγκλάρουν, όπως κάνουμε όλοι εμείς, όταν βάζουμε τα ρούχα στη βαλίτσα, για να ταξιδέψουμε. Θέλουμε να ξέρουμε την ποιότητα του αέρα, που θα αναπνέουμε, την ποιότητα του νερού που θα καταναλώνουμε και της θάλασσας που θα κολυμπάμε. Στην ουσία, η κλιματική αλλαγή, όπως και η πανδημία, βαθαίνει τις ανισότητες και σε έναν κόσμο ανταγωνιστικό, όπου όλοι μας βλέπουν, αλλά εμείς με τη μέχρι τώρα στάση μας δείχνουμε πως απόφασή μας είναι να τοποθετηθούμε στο περιθώριο.