Του Παναγιώτη Τσιτσιρίκη*
Στη συνεδρίαση της Διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Βόλου, την Τετάρτη που μας πέρασε, αποδείχτηκε για άλλη μια φορά πως όσοι στηρίζουν την ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ, καταλήγουν να ρίχνουν νερό στον μύλο της προπαγάνδας της κυβέρνησης για το νομοσχέδιο έκτρωμα. Πως είτε σε ευθεία γραμμή είτε παλαντζάροντας επαναλαμβάνουν τα δήθεν θετικά του νομοσχεδίου και στην ουσία συντάσσονται με τη γραμμή Παναγόπουλου και Κιουτσούκη λέγοντας πως το έκτρωμα αυτό δεν πρέπει να αποσυρθεί αλλά πως «θεραπεύεται» και πως «διορθώνεται».
Πρόκειται για μια επικίνδυνη λογική που στόχο έχει, για άλλη μια φορά να φορέσει κολάρο στην εργατική τάξη όλες τις απαιτήσεις του κεφαλαίου. Δεν μπορούν να υπάρχουν μισόλογα, «ναι μεν αλλά», στις ανατροπές του αιώνα που φέρνει η κυβέρνηση. Το αίτημα για την απεργία πρέπει να είναι ξεκάθαρο, να μην αφήνει ούτε χαραμάδα ανοιχτή για να μπορούν να παίξουν με τα μυαλά του κόσμου η κυβέρνηση και οι μηχανισμοί του συστήματος. Η απεργία στις 10 Ιούνη, για να είναι όπλο για την εργατική τάξη χρειάζεται να στείλει ένα βροντερό μήνυμα: Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο έκτρωμα – Να καταργηθούν όλοι οι αντεργατικοί νόμοι – Μείωση του χρόνου εργασίας 7ωρο, 5μερο, 35ωρο – Ζωή και δουλειά με δικαιώματα με αυξήσεις στους μισθούς, στις συντάξεις, στις κοινωνικές παροχές.
Αυτά τα αιτήματα θέσαμε και στη συνεδρίαση του Εργατικού Κέντρου Βόλου, καλώντας όλα τα μέλη του Δ.Σ. να πάνε κόντρα στην ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ που πριν λίγες μέρες αποκαλούσε γελοιότητα την απεργία και που τώρα την αποφασίζει με βασικό αίτημα τη …διόρθωση αυτού του αίσχους που μας γυρίζει έναν αιώνα πίσω. Επιμείναμε πως ακόμα και αν βάζουν ως σύνθημα την απόσυρση του νομοσχεδίου αλλά ταυτόχρονα ζητούν από τους συναδέλφους να «διεκδικήσουν» στην απεργία όσα η κυβέρνηση ονομάζει «θετικά» για να εξωραΐσει το αίσχος της, για να μπερδέψει και για να φτιάξει συνθήκες αποδοχής της βαρβαρότητας, δεν είναι μόνο αντιφατικό, είναι και καταστροφικό.
Αλλά ας δούμε ένα – ένα ποια είναι τα δήθεν θετικά τα οποία οι εργάτες πρέπει να διεκδικήσουν:
Η «Ψηφιακή Κάρτα». Λένε ότι οι εργάτες πρέπει να τη διεκδικήσουν γιατί έτσι θα στέλνεται στον ΕΡΓΑΝΗ κάθε στοιχείο για τις ώρες εργασίας και πως ο εργοδότης δεν θα κλέβει τον εργαζόμενο. Μα αυτό γίνεται ήδη και δεν απέτρεψε την κλεψιά. Πόσο μάλλον που η κλεψιά πολλές φορές νομιμοποιείται. Για παράδειγμα με τις ασφαλιστικές εισφορές. Πόσες φορές έχουν δοθεί χαριστικές ρυθμίσεις σε εργοδότες με αποτέλεσμα να φεσώνονται τα ασφαλιστικά ταμεία. Η ψηφιακή κάρτα που εισάγει η κυβέρνηση είναι βασικό κομμάτι της λεγόμενης διευθέτησης του χρόνου εργασίας, δηλαδή της δουλειάς με 13ωρα, της κατάργησης του 8ώρου και της υπερωριακής αμοιβής. Ταυτόχρονα, ανοίγει τον δρόμο για να περάσει η ρύθμιση του μη ενεργού χρόνου εργασίας που λένε, δηλαδή να δουλεύεις επιπλέον ώρες. Για παράδειγμα, αν γίνει αβαρία με κάποιο μηχάνημα στο εργοστάσιο, τον χρόνο που περιμένουν οι εργάτες μέχρι να φτιαχτεί, θα τον αφαιρεί η εργοδοσία από το ωράριο! Από όσα ειπώθηκαν στη συνέντευξη του Χατζηδάκη φαίνεται ότι η κάρτα θα αξιοποιείται για τον έλεγχο ακόμα και του δευτερολέπτου δουλειάς του εργαζόμενου από το κράτος και την εργοδοσία. Με το άρθρο 55 ορίζεται ρητά πως «το διάλειμμα δεν αποτελεί χρόνο εργασίας», ενώ στο άρθρο 56 προβλέπεται ότι οι μερικώς απασχολούμενοι όχι μόνο πρέπει να παρέχουν πρόσθετη απασχόληση αν τους ζητηθεί από την επιχείρηση, αλλά αυτό μπορεί να γίνει όχι συνεχόμενα στη βάρδιά τους, αλλά αφού μεσολαβήσει κενό. Που φυσικά αυτό το κενό δεν θα λογαριάζεται! Αυτό σημαίνει ότι ενώ κάποιος προσλαμβάνεται για 4ωρο, στο τέλος της μέρας με τα διακεκομμένα ωράρια μπορεί να υποχρεώνεται να δουλεύει 10ωρα και η ψηφιακή κάρτα να δείχνει 7! Αυτή είναι η ψηφιακή κάρτα που οι εργάτες δήθεν πρέπει να διεκδικήσουν.
Άλλο ζήτημα που οι εργαζόμενοι δήθεν πρέπει να διεκδικήσουν είναι η ενσωμάτωση της ευρωπαϊκής Οδηγίας για την «ισορροπία επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής». Δηλαδή το «ευέλικτο ωράριο», η «μερική απασχόληση» και η τηλεργασία για τους εργαζόμενους γονείς. Ακόμα και για αυτό το θέμα το νομοσχέδιο προσδιορίζει ότι ο εργοδότης εξετάζει κάθε αίτηση για ευέλικτες ρυθμίσεις εργασίας «λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες της επιχείρησης και του εργαζομένου» και μπορεί να απορρίψει ή αναβάλει τη χορήγησή τους, κάνοντας σαφές ποιος είναι αυτός που μαζεύει και τεντώνει το …λάστιχο της «ευελιξίας». Όσον αφορά στις άδειες, θεσμοθετείται γονική άδεια διάρκειας τεσσάρων μηνών για καθέναν από τους δύο γονείς μέχρι το παιδί να συμπληρώσει την ηλικία των 8 ετών, η οποία όμως είναι κατά το ήμισυ …απλήρωτη. Οι εργαζόμενοι θα λαμβάνουν αποζημίωση από τον ΟΑΕΔ μόνο για τους δύο πρώτους μήνες και μάλιστα στο ύψος του κατώτερου μισθού, ανεξάρτητα από το αν πληρώνονται παραπάνω. Βέβαια, ακόμα κι εδώ υπάρχουν ψιλά γράμματα, αφού ο εργοδότης έχει τη δυνατότητα να μη χορηγήσει την άδεια στον χρόνο που ζητά ο εργαζόμενος «αν αυτό θα διατάρασσε σοβαρά την εύρυθμη λειτουργία της επιχείρησης». Αυτό είναι, λοιπόν, άλλο ένα δήθεν αίτημα που πρέπει να διεκδικήσουν οι εργάτες.
Επόμενο τέτοιου είδους αίτημα είναι η αντιμετώπιση του bullying ενάντια στις γυναίκες στους χώρους δουλειάς. Εδώ γελάνε και τα ντουβάρια, όταν οι νέες γυναίκες πιέζονται για να μη μείνουν έγκυες, και αν μείνουν, οι εργοδότες τις εκδικούνται, με πίεση να δουλεύουν μέχρι και μια μέρα πριν γεννήσουν, με πίεση να μην πάρουν την 6μηνη άδεια λοχείας! Και όλα αυτά γίνονται ως εφαρμογή της περιβόητης «ευρωπαϊκής πρακτικής». Είναι πολλές οι περιπτώσεις που οι νέες γυναίκες αποφασίζουν να μεταθέσουν για αργότερα την εγκυμοσύνη για να μπορέσουν να «αποδείξουν» τι αξίζουν. Εργαζόμενες που καταφεύγουν στην κατάψυξη ωαρίων, ώστε να προβούν στη λύση της εξωσωματικής σε μεταγενέστερο χρονικό διάστημα προκειμένου να μη χάσουν την επαγγελματική τους εξέλιξη. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που εργοδότες δεν δίστασαν να απολύσουν εγκυμονούσες εργαζόμενες. Όσο για την ενσωμάτωση της οδηγίας της Ε.Ε. για το bullying που πρέπει να διεκδικήσουν οι εργάτες, θυμίζουμε ότι με βάση τέτοιες οδηγίες το ίδιο το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δικαίωσε επιχείρηση που απέλυσε έγκυο εργαζόμενη! Για τέτοια προστασία μιλάμε!
Τελευταίο ζήτημα που θέτουν όσοι στηρίζουν την ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ είναι πως οι εργάτες πρέπει να αποδεχτούν το «τυράκι» στο νομοσχέδιο για την εξίσωση των αποζημιώσεων απόλυσης των εργατοτεχνιτών με εκείνες των υπαλλήλων του ιδιωτικού τομέα. Αλλά και εδώ οι εργαζόμενοι έχουν πολλά ράμματα για τη γούνα όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων. Δεν ξεχνάνε για παράδειγμα ότι η κυβέρνηση της ΝΔ ήταν αυτή που σε συνέχεια προηγούμενου νόμου του ΠΑΣΟΚ, το 2012, μείωσε κατά 50% την αποζημίωση απόλυσης, ενώ «πάγωσε» και τον χρόνο προϋπηρεσίας για όσους εργαζόμενους τον Νοέμβρη του 2012 είχαν συμπληρώσει 16 χρόνια εργασίας στον ίδιο εργοδότη, καθεστώς που διατήρησε άθικτο και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Αφού πρώτα έριξαν στα τάρταρα τις όποιες αποζημιώσεις κατοχύρωνε ένας εργαζόμενος σε περίπτωση απόλυσης, σήμερα τον καλούν να τους πει και ευχαριστώ για την εξίσωση ανάμεσα σε εργατοτεχνίτες και υπαλλήλους!
Η αλήθεια είναι ότι το ξεχαρβάλωμα του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας σημαίνει και ξεχαρβάλωμα της ζωής των εργαζομένων και των οικογενειών τους, πέρα από τη μεγάλη επιβάρυνση και φθορά στην υγεία τους. Η «διευθέτηση» δεν αφορά μια μέρα αλλά τον συνολικό ετήσιο χρόνο εργασίας. Οι εργαζόμενοι που δουλεύουν 10ωρο χάνουν το δικαίωμα στον ελεύθερο χρόνο, απορρυθμίζεται η οικογενειακή και κοινωνική τους ζωή, μετατρέπονται σε ένα «ομιλούν εργαλείο», που ζει για να δουλεύει και όχι το αντίθετο.
Όσοι, λοιπόν, κρύβουν το καμένο δάσος αυτού του νομοθετικού εκτρώματος και προβάλλουν ένα σάπιο δέντρο, των δήθεν θετικών μέτρων που πρέπει να διεκδικήσουν οι εργαζόμενοι στην απεργία, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να παίζουν το παιχνίδι της κυβέρνησης.
Για τον λόγο αυτό, επαναλαμβάνουμε ότι στην απεργία στις 10 Ιούνη, το μήνυμα πρέπει να είναι βροντερό και έτσι θα ακουστεί από την Πλατεία Πανεπιστημίου, στις 10 π.μ.:
– Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο έκτρωμα.
– Να καταργηθούν όλοι οι αντεργατικοί νόμοι.
– Μείωση του χρόνου εργασίας 7ωρο, 5μερο, 35ωρο.
– Ζωή και δουλειά με δικαιώματα, με αυξήσεις στους μισθούς, στις συντάξεις, στις κοινωνικές παροχές.
*προέδρου του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Μαγνησίας και μέλους του Δ.Σ. του ΕΚΒ