Του Απόστολου Δ. Παπαθανασίου
Ένα νέο περισπούδαστο συγγραφικό έργο, σε σύνολο περιεχομένου επτά κεφαλαίων συγγραφής και με ασύγκριτο της ερευνητικής του γραφής το πολυσήμαντο βάθος, του γνωστού σ’ όλους μας πολύγραφου ερευνητή συγγραφέα Δημήτρη Κωνσταντάρα – Σταθαρά, είδε πρόσφατα το «φως» της δημοσιότητας, με απόφαση του Δ.Σ. της «Πολιτιστικής Εστίας Μικρασιατών Νέας Ιωνίας» και με χορηγό της έκδοσης τον ίδιο τον συγγραφέα, σε ένα περισπούδαστο πολυσέλιδο 332 σελίδων ερευνητικών κειμένων και εξαιρετικής εμφανίσεως βιβλίο, με τίτλο «Η Νέα Ιωνία Μαγνησίας του 1947» και υπότιτλο «Η αφετηρία της σύγχρονης πόλης».
Το καινούργιο αυτό βιβλίο είναι αφιερωμένο από τον συγγραφέα στη μνήμη δυο πολυαγαπημένων του προσώπων που φέρουν και το ίδιο όνομα και έχουν αποδημήσει στην ουράνια του Θεού τη βασιλεία, την αγαπημένη του μητέρα Μαρία και την προσφάτως κοιμηθείσα, κατά τη διάρκεια του χρόνου συγγραφής του πονήματός του, αγαπημένη του σύζυγο Μαρία Παπακώστα.
Το επίμοχθο αυτό ερευνητικής γραφής έργο του Δημήτρη Κωνσταντάρα – Σταθαρά θα μπορούσε ο κάθε αναγνώστης διαβάζοντάς το, να το θεωρήσει ως ένα έργο προσφοράς «τιμής», «αναγνώρισης» και «αγάπης» στον τόπο της Ν. Ιωνίας και όλως ιδιαίτερα προς όλους τους κατοίκους του χώρου της. Προς όλους τους κατοίκους του χώρου της, για τη μεγάλη προσφορά τους καθ’ όλη τη διάρκεια της κατοικήσεως και παραμονής τους στον χώρο, από την πρώτη σ’ αυτόν εγκατάστασή τους, με τη δημιουργία σ’ αυτόν του πρώτου οικιστικού προσφυγικού συνοικισμού τους, το έτος 1923 και την έκτοτε εντυπωσιακή και μεγάλη στη συνέχεια ανάπτυξή του.
Μια απρόσμενη και θαυμαστή ανάπτυξη, που εμφανίζεται με την άνοδο και τη μετατροπή του πρώτου προσφυγικού οικιστικού χώρου σε Κοινότητα, το έτος 1946 και στη συνέχεια σε Δήμο Νέας Ιωνίας Μαγνησίας, το έτος 1947 και εξακολουθητικά μέχρι και το έτος 2010, έτος που ο Δήμος Νέας Ιωνίας συγχωνεύτηκε σε ένα ενιαίο συγκρότημα οικιστικού χώρου με τον Δήμο Βόλου με τις μεταρρυθμίσεις που επέφερε ο Ν. 3852/2010 (Νόμος Καλλικράτη).
Ο συγγραφέας, γέννημα και θρέμμα της Νέας Ιωνίας του Βόλου, από μετανάστες πρόσφυγες γονείς στον χώρο, βραβευμένος για το έργο του ως εκπαιδευτικού – δασκάλου και ανύσταχτου ιστορικού ερευνητού, με βάση την ενδελεχή έρευνα του υπάρχοντος και μελετηθέντος αρχειακού υλικού του Δήμου Νέας Ιωνίας, τις προσωπικές του με τους συγκατοίκους του χώρου και των Δημοτικών Αρχών τις συζητήσεις, τις κατά καιρούς επί μέρους ανακοινώσεις και δημοσιεύσεις για τη Νέα Ιωνία του ημερήσιου τοπικού Τύπου των εφημερίδων «Θεσσαλία» και «Ταχυδρόμος» του Βόλου καταγράφει στο συγγραφικό του νέο αυτό πόνημα και παρουσιάζει στα επί μέρους κεφάλαια της συγγραφής του αυτής και με κάθε λεπτομέρεια την όλη προοδευτική και εξελικτική του χώρου την πορεία της Νέας Ιωνίας.
Στις σελίδες των κεφαλαίων της συγγραφής του, αναφέρονται έργα, πρόσωπα, δημιουργήματα, ονόματα διατελεσάντων δημάρχων, κατοίκων αναμνήσεις και αναφορές για τη δημιουργία σχέσεων συνοχής και ενότητος αυτών, αλλά και κοινωνικών δομών για τη στήριξη της τοπικής τους οικονομίας και την ανάπτυξη των πολιτιστικών αξιών της Νέας Ιωνίας, τον χώρο και τα ιστορικά γεγονότα και συμβάντα στον χώρο μέχρι και το έτος 1947.
Το πρώτο κεφάλαιο της συγγραφής, αναφέρεται στην αφετηρία της εκκίνησης για τη μετατροπή του προσφυγικού συνοικισμού σε σύγχρονη πόλη, με πρώτο δήμαρχο τον Ευάγγελο Καραμπατζάκη.
Το δεύτερο κεφάλαιο αναφέρεται στην έρευνα για τη Νέα Ιωνία του δημοσιογράφου Ι. Καζαντζάκη, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Θεσσαλία».
Το τρίτο κεφάλαιο, περιέχει κείμενα αναμνήσεων και εικόνες από την προσφυγική Νέα Ιωνία του 1947.
Το τέταρτο κεφάλαιο αναφέρεται στην περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου και των επισιτιστικών δυσκολιών των κατοίκων.
Το πέμπτο κεφάλαιο αναφέρεται στην εκπαίδευση της Νέας Ιωνίας το 1947 και καταγράφει τα λειτουργούντα τότε Δημοτικά Σχολεία και αναφέρει ονόματα μαθητών που κατέβηκαν στον Βόλο για να συνεχίσουν τις σπουδές τους στα Σχολεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (Γυμνάσια κ.λπ.).
Το έκτο κεφάλαιο αναφέρεται στις δύο εκκλησίες της Νέας Ιωνίας, τη μικρή «Ευαγγελίστρια», τη μικρή τότε υπάρχουσα στον χώρο εκκλησία, με έναν ανεκτίμητο θησαυρό διασωθεισών και μεταφερθεισών μικρασιατικών ιερών εικόνων στο εσωτερικό της και την ανεγερθείσα μεγάλη εκκλησία της «Ευαγγελίστριας» και τις συνεχείς μεγάλες προσπάθειες που κατέβαλαν τότε οι κάτοικοι για την ανέγερση του πανέμορφου αυτού ιερού ναού στον χώρο.
Ο μεγάλος αυτός ιερός ναός, κόσμημα για τη Νέα Ιωνία του Βόλου, ανεγέρθηκε με βάση τα σχέδια του ονομαστού τότε αρχιτέκτονα μηχανικού Αριστοτέλη Ζάχου, σχεδιαστού και των ιερών ναών του Βόλου (του μητροπολιτικού ιερού ναού του Αγίου Νικολάου, του Αγίου Κωνσταντίνου, της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος).
Ο Αρ. Ζάχος είχε αποβιώσει το έτος 1939 και ο ιερός ναός της Ευαγγελίστριας Νέας Ιωνίας, με βάση τα σχέδιά του, ανεγέρθηκε 10 χρόνια αργότερα, το έτος 1949.
Το έβδομο κεφάλαιο, αναφέρεται στον Γυμναστικό Σύλλογο του Βόλου «Η Νίκη», το έτος 1947 και τους ποδοσφαιρικούς του αυτού έτους αγώνες.
Θα πρέπει ακόμα να σημειωθεί, ότι η όλη συγγραφή για το ιστορικό χρονικό της Νέας Ιωνίας Βόλου, με τον εξαίρετο συγγραφικό του συγγραφέα τον λόγο, ολοκληρώνεται και με πολλές εκκλησιαστικές απεικονίσεις ιερών εικόνων αγίων, καλλιτεχνικές συνθέσεις απεικονίσεων εξωφύλλου και οπισθοφύλλου του Ι. Κονταξή, λεπτομερή ευρετήρια ονομάτων, βιβλιογραφικών πηγών αναφορών και τερματίζεται με το βιογραφικό του συγγραφέα, με τους τίτλους και τις εικόνες των μέχρι σήμερα εκδοθέντων 20 βιβλίων του.
Τελειώνοντας θέλω να πιστεύω ότι το νέο αυτό βιβλίο του φίλου συγγραφέα Δημήτρη Κωνσταντάρα – Σταθαρά, θα παραμένει διαρκώς, όχι μόνο ως μια πολύτιμη διαχρονική παρακαταθήκη ιστορικών γνώσεων για τον τόπο και τον χώρο της Νέας Ιωνίας, αλλά και ως μια μυρίπνοης ευωδίας «ιστορικής μνήμης ανθοδέσμη» για όλους τους κατοίκους της στων χρόνων το διάβα.