Στο κυνήγι των εξαγωγών, αλλά και τη διεύρυνση των σημείων διάθεσης των προϊόντων του στην εγχώρια αγορά βρίσκεται ο Αγροτικός-Παραγωγικός Συνεταιρισμός Νέας Αγχιάλου «Η Δήμητρα». Ο Συνεταιρισμός έχοντας συμπληρώσει σχεδόν έναν αιώνα παρουσίας, διεκδικεί το δικό του μερίδιο στην αγορά.
Το «άνοιγμα» στο εξωτερικό μόνο εύκολη υπόθεση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Αυτή τη στιγμή ο Συνεταιρισμός Ν. Αγχιάλου στέλνει τα προϊόντα του σε Γερμανία και Δανία. Ωστόσο, στόχος των υπεύθυνων είναι η εξαγωγική δραστηριότητα να επεκταθεί και σε άλλες χώρες. Έχουν ξεκινήσει επαφές με προμηθευτές από τη Βουλγαρία, την Κεντρική Αμερική, μέχρι και τη Νιγηρία. «Η εξάπλωση στις αγορές του εξωτερικού δεν είναι κάτι απλό και ιδιαίτερα στο δικό μας χώρο. Εξαρτάται από πολλούς παράγοντες», δήλωσε ο πρόεδρος του Συνεταιρισμού, Γιάννης Κίτσιος, ο οποίος συμπλήρωσε: «Το κρασί που εμφιαλώνεται στην Ελλάδα, κυριολεκτικά είναι σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στην παγκόσμια παραγωγή οίνου. Οπότε, εύκολα κάποιος μπορεί να φανταστεί, ότι το να προωθήσει τα προϊόντα της μία ελληνική επιχείρηση, έχοντας να αντιμετωπίσει τόσο ισχυρό ανταγωνισμό από οινοπαραγωγούς τρίτων χωρών, είναι μία διαδικασία περίπλοκη και με πολλές δυσκολίες. Ωστόσο, δεν παύουμε να επιδιώκουμε τη σύναψη νέων εμπορικών συμφωνιών κι αισιοδοξώ πως σύντομα θα προστεθούν νέες χώρες στη λίστα των εξαγωγών μας».
Όσον αφορά τις εγχώριες πωλήσεις, οι ετικέτες του Συνεταιρισμού «Η Δήμητρα», αλλά και το «Θεσσαλικό τσίπουρο», διατίθενται σε δεκάδες σημεία ανά τη χώρα. Από τη Ξάνθη, τη Βόνιτσα, μέχρι το Γύθειο, την Σπάρτη, την Κω και τη Λευκάδα, τα προϊόντα της Ν. Αγχιάλου έχουν κατακτήσει το δικό τους κοινό.
Η ποιότητα που εξασφαλίζουν τα προϊόντα του Συνεταιρισμού μέσω του συστήματος ολοκληρωμένης διαχείρισης στις καλλιέργειες των αμπελιών, αποτελεί εχέγγυο για την καθιέρωση της «Δήμητρας» στη συνείδηση χιλιάδων καταναλωτών. Οι κυριότερες ποικιλίες που καλλιεργούν οι αμπελουργοί του Συνεταιρισμού, είναι ο ροδίτης, το σαβατιανό, το Μερλότ, το Γκρενάς Ρουζ και το Σιράχ, που χαρακτηρίζεται από πολλούς ως το «μαύρο διαμάντι» των κρασιών. «Για την παραγωγή καλού κρασιού ασκούμε αυστηρούς ελέγχους από τη φύτευση των αμπελιών μέχρι την εμφιάλωση. Κάθε παραγωγός είναι υποχρεωμένος, να τηρεί το βιβλίο αγρού και βρίσκεται υπό την επιτήρηση του γεωπόνου μας. Μόνον έτσι διασφαλίζουμε την ποιότητα των καλλιεργειών μας», θα πει χαρακτηριστικά ο Γ. Κίτσιος.
Το στοίχημα του τσίπουρου
Η απόσταξη του τσίπουρου αποτελεί ένα ακόμη στοίχημα, που καλείται να κερδίσει ο Συνεταιρισμός. Αν και το «χύμα» τσίπουρο που κυκλοφορεί, καλύπτει σχεδόν τα 4/5 της συνολικής κατανάλωσης στη χώρα, τα μέλη της «Δήμητρας» προσπαθούν να ανταπεξέλθουν στις συνθήκες, που έχουν δημιουργηθεί. «Η αγορά του εμφιαλωμένου τσίπουρου έχει συρρικνωθεί απελπιστικά, ενώ έχουμε να αντιμετωπίσουμε και την υπερβολική φορολογία, που υπόκειται το συγκεκριμένο προϊόν», επισήμανε ο Γ. Κίτσιος. «Για κάθε 10 ευρώ που κοστίζει μία φιάλη τσίπουρου, τα 7.30 καταλήγουν στο κράτος από το φόρο ειδικής κατανάλωσης και τον ΦΠΑ. Από την άλλη πλευρά όμως το Δημόσιο από τη λαθραία διακίνηση τσίπουρου μέσα από τα εκατοντάδες παράνομα αποστακτήρια που λειτουργούν σε όλη την Ελλάδα, υπολογίζεται πως κάθε χρόνο χάνει έσοδα ύψους 300 εκατομμυρίων ευρώ. Σ’ αυτό θα πρέπει να προσθέσουμε και τους κινδύνους που ελλοχεύουν για τους καταναλωτές, όταν δεν ασκείται έλεγχος στις συνθήκες απόσταξης. Πολλοί δεν διστάζουν να καταφύγουν στην εύκολη λύση, αναμειγνύοντας τα στέμφυλα με χημικό οινόπνευμα, μία ουσία άκρως επικίνδυνη για την υγεία. Σε κάθε περίπτωση το κράτος θα μπορούσε να εφαρμόσει πιο αυστηρό πλαίσιο ελέγχου, για να παταχθεί ή έστω να περιοριστεί η παράνομη απόσταξη», τονίζει ο πρόεδρος του Συνεταιρισμού.
Ο Συνεταιρισμός με αριθμούς
Τα μέλη του Συνεταιρισμού Ν. Αγχιάλου ανέρχονται σε 370 περίπου, που καλλιεργούν 4.000 στρέμματα αμπελιών, ενώ αυτή τη στιγμή στο μόνιμο προσωπικό ανήκουν 40 εργαζόμενοι, που απασχολούνται στο οινοποιείο/εμφιαλωτήριο (η παραγωγή του κρασιού ανέρχεται σε 3.500-5.000 τόνους σε ετήσια βάση), το αποσταγματοποιείο για την παραγωγή του «Θεσσαλικού Τσίπουρου», το ελαιουργείο και τον αμυγδαλοσπαστήρα. Οι δύο τελευταίες μονάδες εξυπηρετούν τις ανάγκες των συνεταιριστών, χωρίς να γίνεται όμως τυποποίηση των προϊόντων.
Η επέκταση και ο εκσυγχρονισμός των εγκαταστάσεων υπήρξε το σημείο «κλειδί» για την ανοδική πορεία που διαγράφει τα τελευταία χρόνια ο Συνεταιρισμός, όπως παραδέχθηκε και ο πρόεδρος της «Δήμητρας», Γ. Κίτσιος: «Οι σύγχρονες εγκαταστάσεις που διαθέτουμε, έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στην εδραίωση του Συνεταιρισμού. Κατά καιρούς μας επισκέπτονται οινολόγοι και παραγωγοί από άλλα μέρη της Ελλάδας και δηλώνουν εντυπωσιασμένοι, με τη δουλειά που γίνεται εδώ. Προσπαθούμε πάντοτε για το καλύτερο, γιατί ο Συνεταιρισμός είναι «ζωντανό» κομμάτι της ιστορίας της Νέας Αγχιάλου. Δεν είναι τυχαίο ότι επιβιώνει σχεδόν έναν αιώνα και αποτελεί σήμα κατατεθέν για την περιοχή και τους πρόσφυγες, που εγκαταστάθηκαν στον τόπο αυτόν το 1908 από την Ανατολική Ρωμυλία».