Το ΚΚΕ Μαγνησίας αποχαιρέτισε τη Σμαρώ Λεφούση

Το τελευταίο «αντίο» στην μαχήτρια του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, Σμαρώ Λεφούση, είπε σήμερα το ΚΚΕ Μαγνησίας. Στην τελετή παραβρέθηκε το μέλος της ΚΕ Γιώργος Χαρίτος, ο βουλευτής Μαγνησίας του ΚΚΕ Βασίλης Μεταξάς και πολυμελής αντιπροσωπεία της Τ.Ε. Μαγνησίας.
Στην ομιλία του ο γραμματέας της ΤΕ Αποστόλης Ριζόπουλος αναφέρθηκε στην ηρωική στάση της λέγοντας μεταξύ άλλων: «Με θλίψη και σεβασμό αποχαιρετούμε σήμερα τη συντρόφισσα – μαχήτρια του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) Σμαρώ Λεφούση.
Η συντρόφισσα Σμαρώ γεννήθηκε στην Κερασιά το 1931. Ήταν από αγροτική οικογένεια. Μιας οικογένειας, που έδωσε τα πάντα τόσο κατά την διάρκεια της Κατοχής, ενάντια στην τριπλή φασιστική- ναζιστική Κατοχή όσο και την περίοδο 1946-1949 μέσα από τις γραμμές του ηρωικού ΔΣΕ. Σ’ αυτόν τον αγώνα θυσιάστηκαν η μητέρα της που σκοτώθηκε στην Ραψάνη το 1949 μετά από βομβαρδισμό και τα δυο αδέλφια της, ο Τηλέμαχος, που δολοφονήθηκε ενώ ήταν εξόριστος στον Άη Στράτη και ο Θεόφιλος που σκοτώθηκε ως μαχητής του ΔΣΕ στα Κοκκινόγια.
Η απελευθέρωση της χώρας από τους ναζί Γερμανούς βρήκε τη μικρή Σμαρώ Αετόπουλο. Ήταν 14 ετών, όταν κατέβηκε με τα πόδια από την Κερασιά για να πάρει μέρος στην παρέλαση με τα αντάρτικα τμήματα του 54ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ στον Βόλο. Όπως αναφέρει η ίδια, ήταν τέτοια η κοσμοσυρροή, που χάθηκε μέσα στον κόσμο.
Στα 17 της χρόνια οργανώθηκε και ανέπτυξε δραστηριότητα στην ηρωική ΕΠΟΝ στην οργάνωση Κερασιάς. Δεν σταμάτησε ούτε στιγμή να δίνει τον αγώνα για γίνει καλύτερη η ζωή του λαού. Δε φοβήθηκε τις μέρες της Λευκής Τρομοκρατίας, τις επιθέσεις από τους ΕΒΟΝίτες, που «έσπρωξαν» πολλούς αγωνιστές να βγουν στο Βουνό, μεταξύ των οποίων και τα τέσσερα αδέλφια της.
Καθοριστικό για τη συνέχεια και την ηρωική της πορεία ήταν η επίσκεψη του καπετάν Φεραίου (Μιχάλης Παπαδάμος- διοικητής της 123η ταξιαρχίας του ΔΣΕ στο Πήλιο) στο σπίτι της. Πρότεινε στην ίδια και στη μητέρα της να ενταχθούν στον ΔΣΕ. Αποδέχτηκαν την πρόταση και η Σμαρώ εντάχθηκε στην υπηρεσία των Διαβιβάσεων, παρακολούθησε την ειδική εκπαίδευση στον Όλυμπο και επέστρεψε στο Πήλιο στην 123η ταξιαρχία, στον Λόχο διοίκησης, στην Διμοιρία Διαβιβάσεων. Μια σημαντική διμοιρία, που έδινε τις απαιτούμενες πληροφορίες με κρυπτογραφήματα στην Κεντρική διοίκηση και καθόριζε τις κινήσεις που πρέπει να γίνουν. Η Σμαρώ στις αφηγήσεις της περιγράφει την αγωνία της, τότε, για το πόστο της, τις προσπάθειες αποκρυπτογράφησης των μηνυμάτων από τον αντίπαλο, αλλά και τις δυσκολίες των γυναικών στο βουνό, τις εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες διαβίωσης.
Όπως επίσης και τις δυσκολίες μετά, όταν ο ΔΣΕ πέρασε μέσα στις Λαϊκές Δημοκρατίες και το δικό της τμήμα παρέμεινε στο Πήλιο, 292 ημέρες μετά από την πτώση του Γράμμου.
Η Σμαρώ Λεφούση ήταν ένας από τους 19 μαχητές που τελικά τον Ιούνιο του 1950, ξεκίνησαν και με μία βασανιστική πορεία 19 ημερών, μπόρεσαν και έφθασαν στον προορισμό τους στην Αλβανία.
Η Σμαρώ Λεφούση και τόσες άλλες γυναίκες και άνδρες, με τον αγώνα τους μας διδάσκουν και μας διαπαιδαγωγούν ηθικά και πολιτικά, όπως και ο αγώνας και η πάλη όλων εκείνων που «ρίχτηκαν στη φωτιά» για το δίκιο του λαού. Η συντρόφισσα Σμαρώ ήταν μία από τις φωτεινές μορφές των γυναικών μαχητριών που με αυτοθυσία, με πίστη στα ιδανικά, ενώνονται σε μία ενιαία ιστορία, εκείνη των χιλιάδων ανδρών και γυναικών που τίμησαν το ΚΚΕ, στρατεύτηκαν στον ΔΣΕ, έζησαν και θυσιάστηκαν ηρωικά για τον λαό.
Η ΤΕ Μαγνησίας του ΚΚΕ εκφράζει θερμά της συλλυπητήρια στην οικογένειά της. Θα τη θυμόμαστε για πάντα».