Ήδη οδεύουμε προς το πρώτο μισό του φετινού καλοκαιριού και τα μηνύματα μάλλον έχουν δοθεί για το τι έχουμε να περιμένουμε.
Η άρση όλων των υγειονομικών περιορισμών από την 1η Ιουνίου έδινε την αίσθηση πως θα έχουμε μια ξένοιαστη θερινή σεζόν, σαν αυτή που ζούσαμε το 2019.
Και υπήρχαν κάποιες προϋποθέσεις για να το πιστεύουμε αυτό, καθώς ο πληθυσμός ήταν στο συντριπτικό του ποσοστό εμβολιασμένος κατά του κορωνοϊού, ενώ και η μετάλλαξη όμικρον προκαλούσε ήπια συμπτώματα.
Ο πρώτος μήνας της απελευθέρωσης μετά από δύο και πλέον χρόνια πανδημίας έφερε όμως, ξανά αύξηση των κρουσμάτων που οι ειδικοί την ανέμεναν. Το πόσο σοβαρό θα είναι αυτό το κύμα, θα το δούμε στις προσεχείς εβδομάδες. Πάντως η αναζωπύρωση των μολύνσεων ανησύχησε όσους λειτουργούν με μεγαλύτερη ψυχραιμία και αυτοπεποίθηση και φόβισε όσους έτσι και αλλιώς έχουν περιορίσει δραστηριότητες εδώ και καιρό. Οι άνθρωποι αυτοί που λειτουργούν φοβικά απέναντι στην πανδημία, είναι και αυτοί που για ένα ακόμη καλοκαίρι θα κινηθούν πιο συντηρητικά, θα βγαίνουν λιγότερο, θα πηγαίνουν σε μέρη που δεν έχει συνωστισμό, ίσως να μην κάνουν και διακοπές.
Παράλληλα το φετινό καλοκαίρι χρωματίζεται από ένα άλλο κύμα, της ακρίβειας αυτή τη φορά. Συμπολίτες έχοντας αφήσει ανεξόφλητες υποχρεώσεις από τους λογαριασμούς ρεύματος και φυσικού αερίου του χειμώνα, δυσκολεύονται να κινηθούν, να ψυχαγωγηθούν και να κάνουν εκδρομές, όπως συνήθιζαν τα προηγούμενα χρόνια. Εκτός από τους λογαριασμούς υπάρχει η αυξημένη τιμή στα καύσιμα που λειτουργούν ανασταλτικά, ενώ το ράλι τιμών στα προϊόντα των σούπερ μάρκετ, ρίχνουν ακόμη περισσότερο τη διάθεση και προκαλούν αβεβαιότητα και συγκράτηση στην κατανάλωση.
Από το καλοκαίρι της αγωνίας του 2020, όταν είχαμε σοκαριστεί από την εμφάνιση του κορωνοϊού, περάσαμε στο καλοκαίρι του φόβου του 2021 λόγω των πολλών θανάτων και τώρα περνάμε στο καλοκαίρι του δισταγμού.
Διστάζουμε να χαρούμε το καλοκαίρι, γιατί φοβόμαστε τον κορωνοϊό, αλλά και γιατί το ταμείο είναι μείον.
Ασφαλώς δεν είναι όλοι έτσι, για παράδειγμα οι νέοι είναι πιο εξωστρεφείς, αλλά υπάρχουν συνάνθρωποί μας που θα περιοριστούν στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού τους. Για ακόμη μια φορά…