Άρθρα

Το ενδιαφέρον των γονέων για τα παιδιά τους

Του Γεώργιου Καπουρνιώτη

Με αφορμή το δημοσίευμα της εφημερίδας Θεσσαλίας στις 6/8/20 με τίτλο: «NESTOR: Εθνικό δίκτυο σχολών γονέων για ενίσχυση του γονεϊκού ρόλου κρατουμένων» και πιο συγκεκριμένα το γεγονός ότι οι κρατούμενοι γονείς έχουν πλέον τη δυνατότητα να ασχοληθούν συστηματικά με τον γονεϊκό τους ρόλο, θεώρησα σημαντική και ουσιώδης την ενασχόλησή μου με το εν λόγω θέμα, αναλύοντας: «Το ενδιαφέρον των γονέων για τα παιδιά τους».
Όλοι έχουν δικαίωμα να γίνουν γονείς, ακόμα και αυτοί που για κάποιο λόγο βρίσκονται στη φυλακή. Ας μην ξεχνάμε πως η φυλακή δεν είναι αποκομμένη από τον έξω κόσμο. Πολλοί κρατούμενοι παραμένουν λίγα χρόνια στη φυλακή και έπειτα από το διάστημα αυτό προσπαθούν να ενταχθούν ξανά στη κοινωνία και να αποκτήσουν τα δικαιώματά τους, ως πολίτες. Αυτό που προκαλεί μεγαλύτερη στέρηση στους κρατούμενους είναι το γεγονός ότι δε μπορούν να έχουν οικογένεια ή να ασκήσουν τον γονεϊκό τους ρόλο, όσο διάστημα είναι έγκλειστοι. Αρκετοί, όμως, ήταν ήδη γονείς πριν τη φυλακή και επιθυμούν να είναι κοντά στα παιδιά τους και να τα αναθρέψουν.
Όσοι είμαστε γονείς είτε είμαστε μέσα ή έξω από τα τείχη των φυλακών, έχουμε ως στόχο να είμαστε σωστοί στον ρόλο μας και να προσφέρουμε όσο γίνεται περισσότερα στα παιδιά μας, για να μεγαλώσουν σωστά και να είναι ευτυχισμένα. Ο κάθε γονέας, προσπαθεί να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για την ανατροφή των παιδιών του. Για να επιτευχθεί αυτό, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να ενδιαφερθούμε περισσότερο για τα παιδιά μας από ό,τι ενδιαφερόμαστε για τους εαυτούς μας.

Δεν είναι λίγες οι φορές που, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, καταπιέζουμε τα δικαιώματα των παιδιών μας από το υπερβολικά μεγάλο ενδιαφέρον μας. Θέλουμε, τα παιδιά μας να εκπληρώσουν τα όνειρά μας και ό,τι εμείς δεν έχουμε καταφέρει στη ζωή αυτή. Προσπαθούμε να τους επιβάλουμε το «σωστό», σύμφωνα πάντα με τις δικές μας πεποιθήσεις. Αυτό είναι λάθος. Δεν δείχνουμε έτσι το πόσο νοιαζόμαστε για αυτά. Αντιθέτως, οφείλουμε να στρέψουμε την προσοχή μας στο τι χρειάζεται το παιδί στην κάθε φάση της ανάπτυξής του, για να γίνει υπεύθυνο, με αυτοπεποίθηση και συναίσθηση της προσωπικής του αξίας. Πολύ δε περισσότερο θα πρέπει να υποστηρίζουμε την ικανοποίηση των αναγκών τους και στην πραγματοποίηση των ονείρων τους, όσο κι αν εμείς διαφωνούμε. Ακόμη και στην περίπτωση που βλέπουμε πως θα αποτύχουν, πως θα μετανιώσουν για αυτό που επιδιώκουν, πως θα αντιμετωπίσουν αρνητικές συνέπειες από την προσπάθειά τους, δεν θα πρέπει να τα εμποδίσουμε, αλλά αντίθετα να τα διευκολύνουμε. Ο κάθε άνθρωπος πρέπει να είναι ελεύθερος να αποφασίζει με τι θα ασχοληθεί στη ζωή του, να κάνει τις δικιές του επιλογές, χωρίς να καθοδηγείται πλήρως από τους γονείς του. Οι γονείς μπορούν να δείξουν το ενδιαφέρον τους με τη στήριξή τους και τις ορθές συμβουλές. Πρέπει να συζητάνε με τα παιδιά, διότι έχουν περισσότερες εμπειρίες στη ζωή.

Οι γονείς, οι οποίοι εργάζονται πολλές ώρες μέσα στην ημέρα, αισθάνονται τύψεις που δεν βλέπουν τα παιδιά τους. Αρκετά συχνά καλύπτουν τις τύψεις αυτές εκπληρώνοντας όλες τις επιθυμίες των παιδιών. Είναι μόνιμα με το άγχος και προσπαθούν να καλύψουν την απουσία τους αγοράζοντας δώρα και λέγοντας σε ό,τι αυτά ζητήσουν «ναι». Αυτή είναι, όμως, λάθος μεταχείριση. Τα υλικά αγαθά δεν προσφέρουν τίποτα παραπάνω, παρά μόνο μία προσωρινή ικανοποίηση. Δεν δείχνουμε το ενδιαφέρον μας όταν δεν τους χαλάμε χατίρι. Πρέπει παντού να υπάρχουν όρια. Αναμφισβήτητα, δεν είναι εύκολο να διακρίνουμε τα όρια ανάμεσα στο πότε λέμε «όχι» και πότε λέμε «ναι». Ένας βασικός κανόνας είναι πως δεν πρέπει να επιτρέψουμε να κάνουν πράγματα που άπτονται θεμάτων σωματικής υγείας και ασφάλειας της ζωής τους. Στις περιπτώσεις αυτές συζητάμε μαζί τους και προσπαθούμε να τα προτρέψουμε να λάβουν μόνα τους την απόφαση που δεν θα τα βάλει στον κίνδυνο που θεωρούμε ενδεχόμενο. Ας μην ξεχνάμε ότι από μια συνεργασία πρέπει να έχουν και οι δύο μεριές όφελος, γιατί αλλιώς κάποιο από τα δύο μέρη θα τη διακόψει και ίσως προκαλέσει και επιθετική συμπεριφορά εκ μέρους του. Είναι υποχρέωσή μας, ως γονείς, να είμαστε δίπλα τους, να τους συμβουλεύουμε και να ξέρουν πως οτιδήποτε χρειαστούν, η μητέρα και ο πατέρας τους θα είναι κοντά τους και θα τους βοηθήσουν να βρούνε λύσεις στα προβλήματά τους.
Κλείνοντας, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να σημειώσουμε πως για να πετύχουμε ως γονείς, ο καλύτερος τρόπος είναι να μεταφέρουμε το κέντρο βάρους του ενδιαφέροντος και της προσοχής από εμάς προς το παιδί μας. Όλοι οι γονείς έχουν δικαίωμα να αναθρέψουν, να ενδιαφερθούν, να νοιαστούν για τα παιδιά τους, ακόμα και αν είναι έγκλειστοι στη φυλακή. Δε μπορούμε να στερήσουμε από κανέναν να εκφράσει την αγάπη του και να ασκήσει τον γονεϊκό του ρόλο. Πρέπει να θυμόμαστε πως όλα τα παιδιά έχουν την ανάγκη της καθοδήγησης, του ενδιαφέροντος, της προσοχής, της κατανόησης, της αγάπης, της συμβουλής από τη μητέρα και τον πατέρα τους. Τα παιδιά μας είναι η συνέχειά μας στη ζωή και πρέπει να είναι προετοιμασμένα να ενταχθούν στην κοινωνία και να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες που αυτή επιφυλάσσει.

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το