Το «δίκιο»…

Απίστευτες εικόνες εκτυλίχθηκαν στο δημοτικό συμβούλιο Αλμυρού με καταστηματάρχη που ενώ είχε υπέρογκες οφειλές στον Δήμο, σύμφωνα με την οικονομική υπηρεσία, να απαιτεί να του δώσουν άδεια ανάπτυξης τραπεζοκαθισμάτων για να μην καταστραφεί οικονομικά. Αποκαλύφθηκε πως δεν είχε προχωρήσει ούτε σε ρύθμιση οφειλών και έξαλλος ζητούσε το δίκιο του. Εάν όλοι οι υπόλοιποι πληρώνουν ή ρυθμίζουν τις οφειλές τους είναι είτε κορόιδα, είτε τους λείπει το ανάλογο θράσος για τσαμπουκάδες. Το αξιοπερίεργο στην ιστορία είναι ότι ο καταστηματάρχης βρήκε συμπαραστάτες στην αντιπολίτευση, η οποία ενώ κατηγορεί τον δήμαρχο για πολιτικές επιθέσεις που ξεφεύγουν από τα όρια της πολιτικής αντιπαράθεσης, δεχόταν από έναν πολίτη να μετατρέπει το δημοτικό συμβούλιο σε κουζίνα της ταβέρνας του. Η βία- λεκτική στην προκειμένη περίπτωση- δεν είναι αερόθερμο για να εκρήγνυται αν γίνει κανένα βραχυκύκλωμα.
Είναι μέθοδος επιβολής και κακώς που δεν εκδιώχθηκε από σύσσωμο το δημοτικό συμβούλιο ο έξαλλος , αγανακτισμένος οφειλέτης . Η βία οργανώνεται και ασκείται συγκεκριμένα. Και έχει ονοματεπώνυμο, αλλά και πολιτικές ευθύνες. Από όσα παρακολουθήσαμε πολλοί από την αντιπολίτευση γνώριζαν πριν τη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου ότι θα στηθεί «πανηγύρι» και ήταν αποφασισμένοι είτε να δώσουν στήριξη, είτε άλλοθι. Ε, λοιπόν δεν πάει έτσι. Είτε καταδικάζεις οποιοδήποτε φαινόμενο , είτε δια της σιωπής ή της ανοιχτής στήριξης το υποθάλπεις και το επιβραβεύεις. Όλοι οι υπόλοιποι που παρακολουθούμε τα φαινόμενα δεν θα κάνουμε ότι δεν ξέρουμε, ότι δεν ακούμε και ότι δεν καταλαβαίνουμε.