Το διαρκές περιβαλλοντικό έγκλημα και η ανικανότητα των ανθρώπων

Της
ΤΟΥΛΑΣ ΚΕΚΑΤΟΥ

Για το περιβαλλοντικό «έγκλημα» του Παγασητικού η αφωνία ήταν εκκωφαντική από τους αρμόδιους φορείς σε εθνικό και τοπικό επίπεδο. Σχεδόν επί έναν χρόνο το οικοσύστημα της Μαγνησίας έχει δεχθεί ένα ανελέητο, πρωτοφανές πλήγμα και οι φορείς του τόπου έδειξαν προκλητική αδράνεια που έχει εξοργίσει και τους πλέον ψύχραιμους και υπομονετικούς πολίτες της περιοχής. Μία ολόκληρη περιοχή έχει καταστραφεί. Οι οικονομικές απώλειες είναι ανυπολόγιστες, ενώ η φύση έχει ξεπεράσει τα όριά της.
Το «κερασάκι στην τούρτα» είναι η τρομακτική εικόνα με τα νεκρά ψάρια στο πλέον πολυσύχναστο και δημοφιλές σημείο του Βόλου, την παραλία της πόλης. Η θλιβερή εικόνα όλους αυτούς τους μήνες της θάλασσάς μας δεν πτόησε. Την προσπεράσαμε σχεδόν αδιαμαρτύρητα.
Με ανακοινώσεις του τύπου «τα νερά είναι κατάλληλα για κολύμβηση» επιχειρήθηκε να «πέσει στάχτη» στα μάτια κατοίκων και επισκεπτών. Μόνο που δεν είμαστε τυφλοί. Κάναμε την «καρδιά μας πέτρα», κλείσαμε τα αυτιά μας στα όσα συκοφαντικά και δυσφημιστικά γράφτηκαν και ακούστηκαν στο όνομα του να μην «χαθεί η τουριστική περίοδος και το καλοκαίρι» και βουτούσαμε στην κυριολεξία σε βούρκο. Ας είναι…
Όμως η εικόνα με τα χιλιάδες νεκρά ψάρια δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητη. Για 10 και πλέον μέρες η αφωνία των αρμοδίων τόσο για ενημέρωση, όσο και για δράση ήταν άκρως ερειστική. Και μόλις χθες η Περιφέρεια Θεσσαλίας ανέλαβε δράση. Ενημέρωσε πως το θυρόφραγμα της Κάρλας, που κατέστρεψε τον Παγασητικό και όλη τη ζωή και τη δραστηριότητα γύρω από αυτόν, είναι χαλασμένο όλο αυτό τον καιρό και τώρα θα κλείσει για να σταματήσει η επιβάρυνση που δέχθηκε το οικοσύστημα εδώ και σχεδόν έναν χρόνο.
Κανείς εδώ και μήνες δεν εξήγησε υπεύθυνα τι συμβαίνει, αλλά κυρίως δεν έδρασε. Τα γεγονότα τους πήραν σβάρνα και μαζί τη ζωή μας. Ακούσαμε αδιανότητες ατάκες από τον περιφερειάρχη του τύπου «άγνωστοι επιχείρησαν να σπάσουν το θυρόφραγμα» (που σημαίνει ότι το σκηνικό εκεί στην Κάρλα είναι ένα ξέφραγο αμπέλι) και ότι «μια εγκυμοσύνη κρατά εννέα μήνες και όχι μία εβδομάδα»… Αδιανόητα πράγματα και ακατάληπτα. Ντροπή και αίσχος. Και όλα αυτά πρέπει να τα «τρώμε αμάσητα».
Κυρίες και κύριοι που διοικείτε και έχετε την ευθύνη αποδειχθήκατε κατώτεροι των περιστάσεων και αν δεν δράσετε… χθες, η οργή των πολιτών θα γίνει ένας καινούργιος «Ντάνιελ».
Οι ευθύνες της Περιφέρειας Θεσσαλίας πρωτίστως είναι τεράστιες. Αλλά και οι κυβερνητικές. Δεν είναι δυνατόν οι βουλευτές – ειδικότερα οι κυβερνητικοί – να είναι επί τόσους μήνες απλοί θεατές. Ο τόπος σας έχει υποστεί ανεπανόρθωτο πλήγμα. Τι θα πείτε στους πολίτες, στους ψηφοφόρους σας και σε όσους ζητάτε στήριξη για επανεκλογή για όλα αυτά;
Αλλά κι οι ευθύνες του Οργανισμού Λιμένος Βόλου είναι εξίσου τεράστιες. Αδράνεια και αφωνία για τη θάλασσα που τη βλέπετε καθημερινά από τα παράθυρα των γραφείων σας εκεί στο λιμάνι και απλά γυρίζετε από την άλλη πλευρά. Εσείς και αν δεν κάνατε τίποτε απολύτως. Και έρχεστε, εκπρόθεσμα και με αργοπορία, με δύο – τρεις υπαλλήλους με απόχη (άκουσον άκουσον εν έτει 2024) για να μαζέψετε τα νεκρά ψάρια που η δυσοσμία τους φέρνει λιποθυμία σε όποιον κυκλοφορεί σε μία μεγάλη έκταση. Να μην αναφερθώ στην άθλια εικόνα των παραλιών της πόλης με τα σκουπίδια, τα περιττώματα και τη βρώμα που θυμίζουν ακτές τριτοκοσμικής χώρας.
Πολύ σας «χαϊδέψαμε» όλους…
Το περιβόητο έργο της Κάρλας, που στοίχισε πάνω από 200 εκατομμύρια ευρώ και συνεχώς δείχνει ότι είναι προβληματικό και με συνεχείς ζημιές, πρέπει να γίνει η πρώτη προτεραιότητα της Περιφερειακής Αρχής. Να πέσετε όλοι με τα μούτρα και να λύσετε τα προβλήματα.
Ο Παγασητικός άντεξε περισσότερο από όσα θα μπορούσε να αντέξει. Αυτό είναι το μόνο θετικό στοιχείο σε όλη αυτή τη δραματική κατάσταση που ζούμε εδώ και έναν χρόνο.
Στο μυαλό όλων πρέπει να υπάρχει η σκέψη πως η κλιματική κρίση θα προκαλεί όλο και συχνότερα φαινόμενα τύπου «Ντάνιελ». Απαιτείται αγώνας δρόμου, σκληρή δουλειά και προνοητικότητα για να γλιτώσει το οικοσύστημά μας από την ολοκληρωτική καταστροφή. Η μόνη λύση, χωρίς δεύτερη σκέψη, είναι η στενή συνεργασία όλων των φορέων για να μπορέσει η περιοχή να επουλώσει τις μεγάλες της πληγές και να μπορέσει να επιβιώσει.
Οι άνθρωποι της Μαγνησίας, ειδικά οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι άνθρωποι του μόχθου, που δεν περιμένουν τους μισθούς του Δημοσίου και της εξουσίας (που για κάποιους είναι παχυλοί) για να ζήσουν απαιτούν επιτακτικά λύσεις εδώ και τώρα. Τέρμα η μικροπολιτική και οι κομματικές ή προσωπικές αντιπαραθέσεις από όλους. Αν θέλουμε να επιβιώσουμε. Πόσα ακόμη «καμπανάκια» πρέπει να κτυπήσει η φύση; Πόσο ακόμα να μας εκδικηθεί;
Βρισκόμαστε σε ώρα μηδέν.