Αναζητώντας στα βάθη της Ιστορίας πρόσωπα ή γεγονότα που μας κάνουν υπερήφανους ως Ελληνες, αναμφίβολα όλοι μας θα σταθούμε στο έπος της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου το 2004.
Θα υμνούμε για πάντα την παρέα που κατέκτησε την κορυφή της Ευρώπης, έκανε το ποδοσφαιρικό στερέωμα να παραμιλά και έβγαλε στους δρόμους εκατομμύρια συμπατριώτες μας.
Τα μέλη της; Ολα εκλεκτά. Μεταξύ αυτών ο Κώστας Κατσουράνης, ο οποίος προ ημερών ανακοίνωσε, στα 36 του χρόνια, το τέλος της πλούσιας σταδιοδρομίας του, που περιελάμβανε συμμετοχή σε τρεις τελικές φάσεις Euro (2004, 2008, 2012), δύο τελικές φάσεις Μουντιάλ (2010, 2014) και μία (2005) σε Κύπελλο Συνομοσπονδιών. Είναι ο τελευταίος παίκτης εκείνης της «χρυσής γενιάς» που «κρέμασε» τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, φορώντας για 116 φορές τη φανέλα της Εθνικής Ανδρών.
Για πολλούς ήταν ο πιο ταλαντούχος ποδοσφαιριστής της γενιάς του, τον οποίο ύμνησε και ο Φερνάντο Σάντος.
Σίγουρα επρόκειτο για μια προσωπικότητα με ένθερμους υποστηρικτές και φανατικούς εχθρούς. Οπως συμβαίνει με όλους τους ηγέτες. Που ποτέ του δεν λύγισε, όσα κι αν του έλεγαν, επιλέγοντας να δίνει απαντήσεις εντός του αγωνιστικού χώρου. Και όποτε έκρινε σκόπιμο ότι έπρεπε να τοποθετηθεί, μιλούσε με τη γλώσσα της αλήθειας, όσο κι αν ενοχλούσε κάποιους. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο «ΕΘΝΟΣΠΟΡ» αναφέρθηκε στα πάντα. Σε όλες τις στιγμές της καριέρας του.
Σε μια φάση κατά την οποία το εθνικό μας συγκρότημα αναζητεί τον τέταρτο προπονητή του, δεκατρείς μήνες μετά το πρώτο ματς του Κλάουντιο Ρανιέρι, ερωτηθείς ο Κ. Κατσουράνης τι πρέπει να γίνει για να αλλάξει η εικόνα του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος αποκρίθηκε: «Είναι πολλά πράγματα που πρέπει να μπουν σε σειρά. Ελπίζω και ευελπιστώ αυτοί που έχουν τις τύχες στα χέρια τους και γνωρίζουν πώς λειτουργούσε η Εθνική ομάδα την προηγούμενη δεκαετία που είχε επιτυχίες, να πάρουν τις σωστές αποφάσεις προς αυτή την κατεύθυνση».
Τον Πορτογάλο διαδέχθηκε μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας ο Ρανιέρι. Ηταν λάθος η πρόσληψή του ή η εικόνα διάλυσης της Εθνικής ομάδας οφείλεται στο «ξήλωμα» επιτυχημένων στελεχών;
«Δεν είμαι άξιος και υπεύθυνος να κρίνω την πρόσληψη του οποιουδήποτε ομοσπονδιακού τεχνικού. Δεν ξέρω αν έχει παίξει ρόλο η απομάκρυνση των στελεχών που ήταν δίπλα στο επιτελείο του Σάντος. Εγινε μια μεγάλη αλλαγή, η οποία όπως αποδείχθηκε από τα αποτελέσματα ήταν εντελώς λανθασμένη».
Ποιες είναι οι σχέσεις σου με τον Ρεχάγκελ; Ποιο ήταν το «μυστικό» του Γερμανού που οδήγησε την Εθνική ομάδα σε τόσες επιτυχίες;
«Οι σχέσεις μου με τον Ρεχάγκελ είναι καλές ακόμα και σήμερα. Γενικά στην καριέρα μου δεν είχα προβλήματα με προπονητές. Το μυστικό του Ρεχάγκελ ήταν ότι έκανε ”κλειστό κλαμπ” την Εθνική ομάδα. Είχε μια συγκεκριμένη φιλοσοφία που δεν την άλλαζε για τίποτα στον κόσμο. Μαθαίνοντας εμείς καλά την αγωνιστική του νοοτροπία, ύστερα από χρόνια κάναμε αυτό που έπρεπε χωρίς καν να μας το πει».
Ποια ήταν η πρώτη εντύπωση που σου δημιουργήθηκε για τον Γερμανό;
«Εξαρχής είχα θετική άποψη. Είναι σπουδαίος προπονητής. Μου μετέδωσε ότι μπορούμε να πετύχουμε τα πάντα».
Και με αυτή την πυξίδα πορεύτηκε ο «Κατσούρ», ο οποίος, όταν η ΕΠΟ αποφάσισε να χρίσει διάδοχο του Οτο Ρεχάγκελ τον Φερνάντο Σάντος, ήταν ένας εξ αυτών που είχε συνεργαστεί μαζί του. Που ήταν ένας εκ των εκλεκτών του, καθώς, ως προπονητής της Μπενφίκα, είχε εισηγηθεί, το καλοκαίρι τού 2006, την απόκτησή του. Κακή κουβέντα για τον Πορτογάλο δεν μπορεί να πει. Γι’ αυτό κι όταν ρωτήθηκε να επισημάνει, εάν υπάρχει, ένα μειονέκτημα του Φερνάντο Σάντος, αντιμετώπισε το ερώτημα ως… αμυντικός, ενώ για τα προτερήματα του Πορτογάλου είχε «ποικιλία κινήσεων»:
«Δεν είναι της παρούσης να μιλήσουμε για μειονεκτήματα. Οσον αφορά το μεγάλο του προτέρημα ήταν πως ήξερε απέξω και ανακατωτά την ψυχοσύνθεση του Ελληνα ποδοσφαιριστή. Ανέλαβε την Εθνική ομάδα και δεν χρειάστηκε καθόλου χρόνο για να μάθει τα θετικά και τα κουσούρια των Ελλήνων παικτών».
«ΤΩΡΑ ΘΑ ΑΦΟΣΙΩΘΩ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ»
Το φινάλε, οι σπουδαίοι προπονητές και οι κορυφαίοι συμπαίχτες
Ο Κώστας Κατσουράνης μπορεί μικρός να υποστήριζε τον Παναθηναϊκό και το 2002 να είχε βρεθεί πολύ κοντά στον Ολυμπιακό, όμως αγαπημένη του ομάδα αποτελεί η ΑΕΚ. Κι αν κάποιοι περίμεναν ότι στην «Ενωση» θα έκλεινε την καριέρα του, ο «Κατσούρ» διαφορετικά φινάλε έδωσε στην καριέρα του:
«Τελείωσα το ποδόσφαιρο όπως θα ήθελα. Με το κεφάλι ψηλά. Βοηθώντας και δίνοντας δυναμική σε ένα ημιεπαγγελματικό ελληνικό σωματείο της Μελβούρνης, τον «Μέγα Αλέξανδρο». Μπροστά στους ομογενείς που με αγαπούν και με σέβονται. Τους ευχαριστώ για τη φιλοξενία και την τιμή που μου έκαναν». Την τιμή που του έκαναν να αγωνιστεί έστω και σε ένα ματς μαζί τους.
Ο Κ. Κατσουράνης, παρά τα αντιθέτως κατά καιρούς γραφέντα, δεν ενοχλούνταν όταν οι εκάστοτε προπονητές του τον χρησιμοποιούσαν σε θέση στόπερ:
«Οχι, μου άρεσε και δεν είχα πρόβλημα. Απλώς μερικές φορές, λόγω της φυσικής μου θέσης, δηλαδή αμυντικό χαφ, προσπαθούσα να κάνω παραπάνω πράγματα ή ρίσκαρα πιο πολύ. Στη μεσαία γραμμή αυτό δεν είναι τόσο επικίνδυνο, ενώ στην άμυνα μπορεί να το πληρώσεις. Ισως έκανα κάποια λάθη που δεν έπρεπε».
Ποιος είναι κατά τη γνώμη σου ο κορυφαίος προπονητής με τον οποίο έχεις συνεργαστεί και ποιος ο καλύτερος συμπαίκτης;
«Εχω δουλέψει με σπουδαίους προπονητές, αλλά ξεχωρίζω τους Οτο Ρεχάγκελ, Κίκε Φλόρες και Φερνάντο Σάντος. Επίσης, είχα πολύ μεγάλους συμπαίκτες. Θα ήθελα να αναφέρω πολλούς. Μεταξύ άλλων ήταν οι Νταβίντ Λουίζ, ο Ντι Μαρία, ο Νούνο Γκόμες, ο Ρουί Κόστα, ο Πορτογάλος Σιμάο, ο Λυμπερόπουλος, ο Δέλλας, ο Μπασινάς και ο Καραγκούνης. Και πολλοί άλλοι. Είχα τιμή να είμαι συμπαίκτης με κορυφαίους ποδοσφαιριστές».
Προπονητής θέλεις να γίνεις; Αλλωστε πολλοί σε θεωρούν προπονητή εντός του αγωνιστικού χώρου…
«Οχι, τώρα θα αφοσιωθώ στην οικογένεια. Γιατί η δουλειά του προπονητή απαιτεί περισσότερο χρόνο απ’ ό,τι του ποδοσφαιριστή».
Για ποιο πράγμα έχεις μετανιώσει στη διάρκεια της καριέρας σου;
«Δεν έχω μετανιώσει για τίποτα. Η καριέρα μου κύλησε μια χαρά, χωρίς σοβαρούς τραυματισμούς και με σπουδαίες επιτυχίες. Είμαι γεμάτος από ποδόσφαιρο και από δυνατά συναισθήματα. Επαιξα περίπου 755 αγώνες, χωρίς τα φιλικά. Ευχαριστήθηκα το ποδόσφαιρο αγωνιζόμενος σε υψηλό επίπεδο και σε συνεχόμενες αγωνιστικές περιόδους. Συνεργάστηκα με σπουδαίους προπονητές και ποδοσφαιριστές. Αποκορύφωμα της καριέρας μου ήταν η κατάκτηση του Euro το 2004 και μεγάλο παράσημο οι προκρίσεις σε τελικές διοργανώσεις με την Εθνική».
Υπάρχει ελπίδα να αλλάξει το ελληνικό ποδόσφαιρο; Τι πρέπει να γίνει;
«Πρέπει όλοι να συμβάλουμε για να αλλάξει το ελληνικό ποδόσφαιρο προς το καλύτερο. Και νίκες σαν και αυτή του Ολυμπιακού στην Αρσεναλ, που είναι ιστορική, συμβάλλει προς αυτή την κατεύθυνση. Αν και ως φίλαθλος θα ήθελα πιο πολύ το ελληνικό στοιχείο στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού (χαριτολογώντας). Συγχαρητήρια στον Ολυμπιακό».
Η πιο κραυγαλέα αδικία που υπέστης ήταν στο Καραϊσκάκη και στην περίφημη φάση «κάλυπτα κι εγώ τον Κατσουράνη»; Θεωρείς ότι εσκεμμένα ενήργησε ο επόπτης;
«Ουδέν σχόλιο. Ολοι έχουν μάτια και βλέπουν».
Πηγή www.ethnos.gr