Ενάμιση, περίπου, χρόνο μετά την απώλεια του Νίκου Μπαζιάνα, ο Σύλλογος Σοφαδιτών Ν. Μαγνησίας διοργανώνει τιμητική εκδήλωση – αφιέρωμα στο πολύτιμο έργο του, για να το θυμηθούν οι μεγαλύτεροι και να το γνωρίσουν οι νεότεροι, αύριο Δευτέρα 21 Οκτωβρίου, ώρα 7.00 μ.μ., στο Δημοτικό Θέατρο του Πολιτιστικού Κέντρου Ν. Ιωνίας, με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.
Με συνεργάτες τους καταξιωμένους στη συνείδηση του βολιώτικου κοινού φορείς πολιτισμού, οι Σοφαδίτες Μαγνησίας αποφάσισαν να οργανώσουν το αφιέρωμα αυτό στον άξιο συμπατριώτη τους, για να τον τιμήσουν όλοι μαζί για την προσφορά του στους Σοφαδίτες, στην πόλη του Βόλου, αλλά και στη χώρα ολόκληρη: Η Μαγνήτων Κιβωτός για τη διάσωση του πολιτιστικού αποθέματος, η Εταιρεία Θεσσαλικών Ερευνών, το Κέντρο Βιβλίου Μαγνησιωτών Συγγραφέων (ΚΕ.ΒΙ.ΜΑ.ΣΥ.) πρόθυμα δέχθηκαν το κάλεσμά τους για συνδιοργάνωση αυτής της εκδήλωσης. Το ίδιο και ο Μορφωτικός Σύλλογος Σοφάδων με τη στήριξη του Δήμου Σοφάδων, καθώς και ο Όμιλος Ερευνών Πηλίου, που θα πλαισιώσουν την εκδήλωση με μουσικοχορευτικό πρόγραμμα.
Ο Νίκος Μπαζιάνας γεννήθηκε στους Σοφάδες της Θεσσαλίας το 1930. Σπούδασε φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών με υποτροφία του Πανεπιστημίου. Για μια πενταετία υπήρξε μαθητής του μουσικοδιδασκάλου Σίμωνος Καρά στη Σχολή Εθνικής Μουσικής στην Αθήνα. Υπηρέτησε στη Μέση Εκπαίδευση ως καθηγητής και γυμνασιάρχης. Κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής του θητείας εργάστηκε και κάποια χρόνια στον Βόλο. Εδώ γνωρίστηκε και συνεργάστηκε με τον αείμνηστο αρχαιολόγο Δημήτρη Θεοχάρη και ίδρυσαν την «Εταιρεία Θεσσαλικών Ερευνών» και το «Ιστορικό Αρχείο Θεσσαλίας», του οποίου διορίστηκε πρώτος διευθυντής. Παράλληλα, αρθρογραφούσε στις τοπικές εφημερίδες «Θεσσαλία» και «Ταχυδρόμος» και συνεργαζόταν στον Ραδιοφωνικό Σταθμό Βόλου. Ήταν από τους πρωτεργάτες της Εκπαιδευτικής Τηλεόρασης (1977-1980) και μετεκπαιδεύτηκε στην Grenoble ως υπότροφος της γαλλικής κυβέρνησης, πάνω σε θέματα σεναριογραφίας και παραγωγής εκπαιδευτικών ταινιών. Για μια δεκαετία περίπου, αποσπάστηκε στην ΕΡΤ-1 και συνεργάστηκε στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Ήταν υπεύθυνος του τομέα παραδοσιακής μουσικής και παραγωγός, κειμενογράφος και επιμελητής λαογραφικών εκπομπών. Περιόδευσε σχεδόν σε όλη την Ελλάδα πραγματοποιώντας επιτόπιες έρευνες, καταγραφές και μαγνητοσκοπήσεις. Διετέλεσε αντιπρόεδρος του «Συλλόγου προς διάδοσιν της Εθνικής Μουσικής» του Σίμωνος Καρά και αντιπρόεδρος του Σωματείου «Ελληνικοί Χοροί – Δώρα Στράτου». Το μεγάλο μεράκι του, εκτός από τη λαογραφία, ήταν η λογοτεχνία και, σχετικά με τις δυο αυτές μεγάλες του αγάπες, έχει δημοσιεύσει πληθώρα άρθρων και μελετών σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες της Αθήνας και της Θεσσαλίας.
Έχει επίσης, εκδώσει τα εξής βιβλία: «Ανήσυχες Ώρες» (ποίηση, 1958), «Θέματα της Εποχής μας» (δοκίμια, 1971), «Τα Φώτα της Νύχτας» (ποίηση, 1972), «Ισημερία» (ποίηση, 1976), «Χώρος της Απουσίας» (ποίηση, 1994), «Για τη Λαϊκή Μουσική μας Παράδοση» (μελετήματα, 1997), «Τα Σοφαδίτικα – Μνήμες και Βιώματα μιας Άλλης Εποχής» (λαογραφία, 1999), «Λυρικά και Στοχαστικά» (ποίηση, 2002), «Φως Εσπερινόν» (συλλογή ποιημάτων, 2004), «Το γλωσσικό ιδίωμα των Καραγκούνηδων», (μελέτη, 2006), «Επίκαιρα και Διαχρονικά» (δοκίμια, 2008), «Πνευματική Διαδρομή», (επισκόπηση του συνολικού του έργου, 2014).
Μια ζωή γεμάτη πνευματική δημιουργία, μέσα από τις Συμπληγάδες της υπαρξιακής αγωνίας και της συνεχούς αναζήτησης του φωτός, πήρε οριστικά τέλος. «Αποικίες ονείρων παντού εγκατέσπειρε η καρδία μου…», όπως λέει ο ίδιος σε κάποιο ποίημά του. Άλλα από αυτά πραγματώθηκαν, άλλα όχι… Σίγουρα, όμως, από τους κόπους του έμεινε σε μας πλούσια σοδειά, ικανή να θρέψει πνευματικά γενιές και γενιές.