Δύο συμπολίτες, συνταξιούχοι εκπαιδευτικοί, με ιδιαίτερη συνεισφορά στην εκπαίδευση, τις τέχνες, την επιστήμη, ο δάσκαλος κ. Κώστας Λιάπης και ο καθηγητής κ. Κώστας Μαυρομμάτης τιμήθηκαν χθες σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας. Παράλληλα με αυτό τον τρόπο γιορτάστηκε και η Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών.
Η εκδήλωση διοργανώθηκε από την Ένωση Γονέων και Κηδεμόνων Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης Δήμου Βόλου σε συνεργασία με τη Μαγνήτων Κιβωτός για τη διάσωση του πολιτιστικού αποθέματος, τη Διεύθυνση Α/θμιας Εκπαίδευσης Μαγνησίας, το Γραφείο της Ευρωπαϊκής Αντιπροσωπείας στην Ελλάδα, τα Γ.Α.Κ. – Αρχεία Ν. Μαγνησίας, το ΣΔΕ Βόλου, πολιτιστικά ινστιτούτα και σχολικές δομές της Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης Μαγνησίας.
Η εκδήλωση περιελάμβανε ομιλίες για τους βραβευθέντες και το έργο τους, από τους κ.κ. Τσούκα Νικόλαο και Δήμου Πασχάλη, αλλά και για τον ρόλο και τη σημασία του εκπαιδευτικού στην περιοχή μας από την κ. Πρασσά Αννίτα. Συντονιστής ήταν ο κ. Φίλιππος Κωνσταντινίδης, πρόεδρος Τοπικού Παραρτήματος ΑΔΕΔΥ, αιρετός εκπρόσωπος στο ΠΥΣΠΕ Μαγνησίας, διευθυντής στο 16ο Δ. Σχ. Βόλου.
Μεράκι για διδασκαλία
Οι δύο συνταξιούχοι εκπαιδευτικοί κ.κ. Κώστας Λιάπης και Κώστας Μαυρομμάτης που η ψυχή, το πνεύμα τους και η σκέψη τους παραμένουν δεμένες με την εκπαίδευση εξέφρασαν τη συγκίνησή τους για την τιμή που έγινε προς το πρόσωπό τους.
Ο καθηγητής μαθηματικών κ. Κώστας Μαυρομμάτης τόνισε πως «από το 1960 που διορίστηκα στη δημόσια εκπαίδευση μέχρι και τώρα μέσω της Εταιρείας Αστρονομίας, διδάσκω συνεχώς και μου αρέσει πολύ. Ο εκπαιδευτικός πρέπει να αγαπάει το λειτούργημα που κάνει και να είναι ταγμένος στην προσπάθεια για μετάδοση γνώσης και αρετή στους μαθητές του, δηλαδή της παιδείας με ευρύτερη έννοια. Παράλληλα θα πρέπει να προσαρμόζεται στις αλλαγές της ζωής, στις καινοτομίες, ώστε να είναι κοντά στα παιδιά και στην κοινωνία. Γιατί ο εκπαιδευτικός είναι παιδαγωγός και θυμάμαι μια φορά που αφιέρωσε μια ολόκληρη διδακτική ώρα συζητώντας με τους μαθητές για τέτοια ζητήματα. Στο τέλος οι μαθητές μου είπαν πως ήταν γι’ αυτούς το καλύτερο μάθημα».
Από την πλευρά του ο κ. Κώστας Λιάπης, που ασχολείται με τη λαογραφία 60 χρόνια και δίδαξε από το 1959 μέχρι το 1987, ενώ και τώρα βρίσκεται κοντά στα σχολεία, τόνισε πως ο εκπαιδευτικός είναι μια πολύπλευρη έννοια και δεν πρέπει να περιορίζεται μέσα στους τέσσερις τοίχους της αίθουσας, αλλά να έχει μια επικοινωνία με την κοινωνία, τον πολιτισμό, τη λαογραφία. Δεν είναι απλώς ένας διδάσκαλος της διδακτικής πράξης, αλλά και ένας διδάσκαλος της κοινωνίας.
Καίριο πρόσωπο ο εκπαιδευτικός
Ο κ. Πασχάλης Δήμου ανέφερε πως «στα 20 χρόνια διδασκαλίας μου, από τους Ρομά, τους Πομάκους της Ξάνθης, τους ομογενείς στη Σουηδία, στο Πανεπιστήμιο, στο σχολείο των φυλακών, αλλά και σε άλλα σχολεία της γενικής εκπαίδευσης αυτό που διαπίστωσα, είναι πως ο δάσκαλος αποτελεί το κέντρο της πυραμίδας που λέγεται εκπαίδευση και πρέπει να είναι ένας επαγγελματίας σωστά καταρτισμένος και αμειβόμενος, κυρίως με μεράκι και αγάπη για το παιδί και τη μάθηση.
Μάλιστα δανείζομαι τα λόγια του Καζαντζάκη που έγραψε πως «ιδανικός δάσκαλος είναι εκείνος που γίνεται γέφυρα για να περάσει αντίπερα ο μαθητής του. Και όταν του το διευκολύνει το πέρασμα αφήνεται χαρούμενα να γκρεμιστεί ενθαρρύνοντας το μαθητή του να φτιάξει τις δικές του γέφυρες».
Στη Φιλανδία που σημειώνει πολύ υψηλές επιδόσεις στην εκπαίδευση, ο εκπαιδευτικός δεν είναι ο δασκαλάκος, αλλά ένα καίριο πρόσωπο».
Ο εκπαιδευτικός στην κρίση
Ο κ. Φίλιππος Κωνσταντινίδης τόνισε πως «για μας προτεραιότητα είναι η πρόσληψη περισσότερων εκπαιδευτικών για να επιτευχθεί ο στόχος της χιλιετίας που είναι καθολική ποιοτική πρωτοβάθμια εκπαίδευση για όλους τους μαθητές. Οι Έλληνες εκπαιδευτικοί καλούνται να διαχειριστούν την κρίση στην κοινωνία και στα σχολεία και να εξασφαλίσουν την όσο δυνατόν καλύτερη συνοχή του λαού που τίθεται σε κίνδυνο. Πρέπει να καταφέρουμε να σώσουμε τη χαμένη γενιά των μνημονίων και να ζυμώσουμε μια υγιή νέα κοινωνία για τα παιδιά. Να μην αφήσουμε τους δασκάλους και τα παιδιά να πληρώσουν το κόστος της κρίσης».