Άρθρα

Τι είχες Γιάννη τι είχα πάντα – Oι ανατριχιαστικοί διάλογοι της Πυροσβεστικής

Του Ηλία Ξηρακιά*

Δύο χρόνια μετά τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, με θύματα 102 ανθρώπους και πολλούς τραυματίες, κι ενώ όλοι περιμένουν να μάθουν για τα αίτια αυτής της συγκλονιστικής εθνικής τραγωδίας, ξεσπά ένας 2ος γύρος πολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ των κομμάτων. Μια αντιπαράθεση όχι για την ουσία του θέματος αλλά για την όποια κομματική εκμετάλλευση.
Έτσι παραμένει στο απυρόβλητο ο καθ’ ύλην αρμόδιος, που ήταν αυτή τη φορά το πυροσβεστικό σώμα, για να επαναληφθεί η αντιπαράθεση την επόμενη φορά για μια άλλη Υπηρεσία πχ την Εκπαίδευση τη δημόσια Υγεία κ.λπ.

Μένει δηλαδή πάντα στο «ράφι» το ουσιαστικό πρόβλημα που είναι η απαίτηση των πολιτών και η υποχρέωση της πολιτείας να οργανώσει αποτελεσματικούς φορείς παροχής Υπηρεσιών προς τον πολίτη, που είναι ο αποκλειστικός χρηματοδότης με τους φόρους που πληρώνει.
Παραφράζοντας το γνωστό άσμα «οι κυβερνήσεις πέφτουνε …μα η Πυροσβεστική μένει» και θα καλείται κάθε φορά να λειτουργήσει με επάρκεια και επαγγελματισμό.
Δυστυχώς οι πολιτικές δυνάμεις αντιπαρατίθενται για το ποιος είναι πιο «ικανός» στην αντιμετώπιση των καταστροφών και των έκτακτων αναγκών, σαν να είναι οι ίδιοι οι ειδικοί, οι αρμόδιοι κατά περίπτωση επαγγελματίες, πυροσβέστες, αστυνομικοί, λιμενικοί, υπάλληλοι κ.λπ.
Αντιπαρατίθενται και «αναλαμβάνουν» ευθύνες για το έργο και τις παρεχόμενες υπηρεσίες, που σε όλα τα σύγχρονα κράτη ανατίθενται σε ειδικούς επαγγελματίες που είναι δημόσιοι υπάλληλοι οι οποίοι θα έπρεπε κάθε φορά να λογοδοτούν και να αξιολογούνται, για την επιχειρησιακή ικανότητα και επαγγελματική τους επάρκεια. Απολογούνται δηλαδή για την ποιότητα του Δημόσιου τομέα που οι ίδιοι δημιούργησαν και ανέχονται. Έτσι πίσω από αυτή τη στρεβλή αντιπαράθεση στοιχίζονται, κατά το δοκούν, όχι μόνο τα μέσα ενημέρωσης αλλά και η ίδια η κοινωνία και οι απλοί πολίτες.

Οι διάλογοι μεταξύ των στελεχών της Πυροσβεστικής, που είδαν το φως της δημοσιότητας, είναι ανατριχιαστικοί, τόσο για τον υπαινισσόμενο τρόπο λειτουργίας του σώματος και την ανάδειξη των στελεχών του, όσο και για τον τρόπο αναζήτησης των αιτιών της τραγωδίας και την περίφημη πραγματογνωμοσύνη που ανέθεσε η δικαστική έρευνα.
Όταν ο απλός πολίτης ακούει ότι την έρευνα, για τα αίτια των αιτιών της τραγωδίας, ανέθεσαν σε στέλεχος της ίδιας της Υπηρεσίας, που ήταν υπεύθυνη για την αντιμετώπιση της πυρκαγιάς, σκέφτεται τη λαϊκή ρύση, «κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει». Γιατί πέρα από τις έξωθεν παρεμβάσεις υπάρχει και η συναδελφική αλληλεγγύη όταν ο ελεγκτής είναι και ελεγχόμενος. Όμως τα σημερινά σύνθετα προβλήματα απαιτούν διεπιστημονική προσέγγιση και η τραγωδία οφείλεται σε πολλούς παράγοντες που ένας «τέλειος» αξιωματικός της πυροσβεστικής δεν είναι δυνατόν να γνωρίζει (δασοπονία, κλιματικά περιβαλλοντικά, πολεοδομικά, κυκλοφοριακά κ.λπ.).
Να γιατί αυτού του είδους η πολιτική αντιπαράθεση μας εκτρέπει από την πραγματική συζήτηση για την αντιμετώπιση του προβλήματος που λέγεται δημόσια διοίκηση (ΔΔ), η οποία εδώ για πολλά χρόνια, όπως πολλοί λένε, είναι ο μεγάλος ασθενής.
Όσο όμως όλοι «χαδεύουν αυτιά» και «σεμνύνονται» ότι οι ίδιοι θα τα καταφέρουν καλύτερα, παρά τις εμπειρίες του παρελθόντος με τις ίδιες Υπηρεσίες, τόσο δεν θα γίνεται κοινή προσπάθεια και διάλογος για τον σχεδιασμό, την επιχειρησιακή ικανότητα, την επαγγελματική επάρκεια και το κόστος υπηρεσιών που παρέχονται. Δυστυχώς αυτές οι «επαναλήψεις» δεν βοηθούν να βελτιωθεί η θέση της χώρας και κυρίως δεν βοηθούν στη διαπαιδαγώγηση μιας κοινωνίας στην επαγγελματική αντιμετώπιση των προβλημάτων.

Το πολιτικό σύστημα έχει τις δικές τους μεγάλες ευθύνες, γιατί διαπλέκεται με τη Δημόσια Διοίκηση (ΔΔ) δημιουργώντας ένα πελατειακό κράτος που φορτώνει την ανεπάρκειά του στους φορολογούμενους. Είναι όμως σίγουρο ότι όταν διαπλέκεσαι με τη ΔΔ είτε ως κυβέρνηση είτε ως αντιπολίτευση ακυρώνεις την κοινή προσπάθεια, να προγραμματίσεις, να αντιπαρατεθείς δημόσια και να οργανώσεις τελικά ικανές επιχειρησιακά και επαρκείς επαγγελματικά Υπηρεσίες.
Το κράτος χρεοκόπησε γιατί όλα εξαντλούνται στον βωμό του κυβερνητισμού και της διαχείρισης της εξουσίας με τη δημόσια διοίκηση να μένει στο απυρόβλητο, «κρυμμένη» πίσω από τους εκάστοτε κυβερνητικούς ή αντιπολιτευόμενους πολιτικούς σχηματισμούς.
Το πολιτικό σύστημα της χώρας οφείλει να κατανοήσει ότι ένα σύγχρονο και αποτελεσματικό κράτος με ικανές και άρτια εξοπλισμένες υπηρεσίες θα πρέπει να γίνει κοινός τόπος. Όλα τα άλλα είναι εφήμερα που το εκθέτουν, τελικά, στα μάτια των πολιτών.

*Ο Ηλ. Ξηρακιάς είναι πρώην αντιδήμαρχος Βόλου

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το