Θυρανοίξια του Ι. Ν. Αγίας Κυριακής Βόλου

Μια προσπάθεια δεκαετιών ολοκληρώθηκε το απόγευμα της Πέμπτης 6 Ιουλίου, με την Ακολουθία των Θυρανοιξίων του Ιερού Ναού της Αγίας Κυριακής Βόλου, στον συνοικισμό του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας, που τέλεσε ο μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος. Αμέσως μετά την Ακολουθία, ακολούθησε ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός. Το ιστορικό της ανέγερσης του Ιερού Ναού που ξεκίνησε από μία ομάδα κατοίκων των Εργατικών Κατοικιών το 1996, που μαζί με τον μακαριστό αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο – τότε μητροπολίτη Δημητριάδος – συγκέντρωσαν υπογραφές και αιτήθηκαν την παραχώρηση του χώρου για τον σκοπό αυτό από τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας.
Η προσπάθεια συνεχίστηκε το 2001 με τη θεμελίωση του Ιερού Ναού από τον μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνάτιο, ενώ από το 2006 λειτουργεί ως Παρεκκλήσιο της Ενορίας της Αγίας Παρασκευής Βόλου.

Στην ιδιαίτερη αξία της ανεγέρσεως ναών – φαινόμενο που εκλείπει στον δυτικό κόσμο – έκανε λόγο ο μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, συγχαίροντας, ταυτόχρονα, τους ιερείς και τους κατοίκους της περιοχής.
«Μέσα στον δυτικό κόσμο που ανήκουμε και που παλεύουμε να κρατήσουμε την ιδιοπροσωπεία μας, πρέπει να σας πω ότι φαινόμενα ανεγέρσεως νέων Ιερών Ναών δεν υπάρχουν, πλέον. Δυστυχώς, ο δυτικός Χριστιανισμός έχει παγιδευτεί σε μία εκκοσμίκευση που ακόμη και ναοί αλλάζουν τον σκοπό της ύπαρξής τους. Αυτό δεν συμβαίνει στις Ορθόδοξες χώρες και πολύ περισσότερο στην Ελλάδα. Εδώ έχουμε διασώσει την κοινότητά μας, γιατί τελούμε το Μυστήριο της Ευχαριστίας, εδώ διασώζουμε την ελληνική μας γλώσσα σε μία αυθεντική μορφή, ακόμη κι αν δεν την κατανοούμε, πολλές φορές, εδώ κρατάμε ζωντανή την Ορθόδοξη πίστη μας που είναι η ενοποιός μας δύναμη σε αυτούς τους κρίσιμους καιρούς. Και δεν υπάρχει ακολουθία που να μην μνημονεύονται οι κτήτορες του ναού, που υπήρξαν πάντα τα προπύργια της Ορθόδοξης πίστης μας. Γι’ αυτό σήμερα σας καμαρώνω και σας συγχαίρω.

Στην Εκκλησία, τα έργα ξεκινούν χωρίς χρήματα και ολοκληρώνονται, γιατί υπάρχει χρηστή διαχείριση και υπάρχει το ελάχιστο, του πιο φτωχού ανθρώπου, που συμβάλλει, όμως, στο να γίνονται έργα μεγάλης αξίας. Τούτη την εποχή της εκκοσμίκευσης και της διαφθοράς, σήμερα που οι άνθρωποι αναζητούν και πάλι την ταυτότητά τους, εμείς έχουμε αυτό που μας ενώνει και είναι η Ορθοδοξία μας. Η ενότητα, έχει μείνει σ’ αυτό τον τόπο ως το μέγα μας όπλο και κάθε φορά που θα βλέπω μία Εκκλησία να ολοκληρώνεται θα δοξάζουμε τον Θεό, γιατί μας δίνει τη ζωντανή ελπίδα να πιστεύουμε, όταν άλλοι απελπίζονται».