Στη Σκιάθο βρέθηκε πριν από λίγες ημέρες ο Θοδωρής Προκοπίου, πρωταγωνιστής στην παράσταση «Θεόφιλος». Ο γνωστός ηθοποιός καθήλωσε το κοινό για μία ακόμη φορά με την ερμηνεία του στον ομώνυμο ρόλο του λαϊκού ζωγράφου, αποζημιώνοντας με το παραπάνω τους τριακόσιους περίπου θεατές που παρακολούθησαν τις δύο παραστάσεις που έδωσε στο νησί του Παπαδιαμάντη.
Η επίσκεψη στη Σκιάθο σήμαινε αρκετά για τον Θοδωρή Προκοπίου. O Μυτιληνιός καλλιτέχνης δεν έκρυψε την ικανοποίησή του για την ευκαιρία που του δόθηκε να παίξει στη γενέτειρα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και επισήμανε χαρακτηριστικά ότι «ο Θεόφιλος υπήρξε συνέχεια του σπουδαίου Σκιαθίτη διηγηματογράφου». Στη συνέντευξη, μάλιστα, που παραχώρησε στην ιστοσελίδα «Skiathos Life» στάθηκε στους… παράλληλους βίους που ακολούθησαν οι δύο άντρες, καθώς βίωσαν δύσκολες καταστάσεις μα και μεγάλη μοναξιά, ενώ αμφότεροι γνώρισαν μετά θάνατον την καθολική αναγνώριση. «Ο Θεόφιλος και ο Παπαδιαμάντης ήταν ταπεινοί και καταφρονημένοι. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως ο Παπαδιαμάντης αποκλήθηκε «κοσμοκαλόγερος». Μάλιστα, γίνεται και σχετική αναφορά στο κείμενο που έγραψε ο Θανάσης Σκρουμπέλος, με τον Θεόφιλο να αποκαλεί έτσι τον Σκιαθίτη λογοτέχνη, τον οποίον επειδή ήταν προγενέστερός του, κάποια στιγμή ζωγράφισε την ταπεινή μορφή του», τόνισε ο γνωστός πρωταγωνιστής, για να συμπληρώσει: «Ήταν μεγάλη τιμή που εμφανίστηκα στο νησί που γέννησε έναν από τους μεγαλύτερους κατά τη γνώμη μου συγγραφείς της Ελλάδας, ο οποίος, όπως και ο Θεόφιλος, δεν χάρηκε τίποτα στη ζωή του, ενώ πέθανε χωρίς να δει ποτέ ένα βιβλίο του τυπωμένο».
Φυσικά, οι ομοιότητες των δύο καλλιτεχνών δεν σταματούν εκεί. Κάποτε, ο Λευκαδίτης Τάκης Μπαρλάς εγκωμιάζοντας την τέχνη του Θεόφιλου, τον χαρακτήρισε «Παπαδιαμάντη της ζωγραφικής». Μνημονεύοντάς τον έτσι, δεν μπορούμε παρά να θυμηθούμε τα λόγια του σπουδαίου Σεφέρη, ο οποίος έγραψε κάποτε για τον Θεόφιλο, ότι «μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας φτωχός φουστανελάς που είχε τη μανία να ζωγραφίζει». Όπως ακριβώς και ο Παπαδιαμάντης, ο οποίος έβρισκε ευχαρίστηση μονάχα στο γράψιμο… Και φυσικά, δίχως κανείς τους να αποζητεί την αναγνώριση του κόσμου, παρά μόνο έκαστος ακολουθούσε τον δικό του μοναχικό δρόμο και τα κελεύσματα της καρδιάς του.
«Τόσο ο Παπαδιαμάντης, όσο και ο Θεόφιλος, ήταν άνθρωποι χαμηλών τόνων. Κανείς τους δεν κυνηγούσε την προβολή, μόνο μετά τον θάνατό τους πήραν τόση αξία», σημείωσε εύστοχα ο κ. Προκοπίου. Στο μεταξύ, μπορεί ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης και ο Θεόφιλος να δραστηριοποιήθηκαν σε διαφορετικά πεδία (λογοτεχνία και ζωγραφική αντίστοιχα), αλλά τα έργα τους διαποτίζονται από τον ίδιο οίστρο. «Αποκάλεσαν τον Παπαδιαμάντη «Άγιο των ελληνικών γραμμάτων», ενώ ο Θεόφιλος υπήρξε συνέχεια του Παπαδιαμάντη, εκφράζοντας αμφότεροι μοναδικά πράγματα με την τέχνη τους. Ο ένας με την πένα του και ο άλλος με τους καμβάδες του. Και δικαιώθηκαν για τα γραπτά και τις ζωγραφιές τους, αφού είχαν πράγματα να πούνε. Πράγματα που δεν θα ξεχαστούν ποτέ», είπε ο ηθοποιός, ο οποίος κλείνοντας αναφέρθηκε στους ρόλους που έχει υποδυθεί σε έργα του Παπαδιαμάντη: «Έχω αξιωθεί να παίξω σε δύο δικά του έργα. Το πρώτο ήταν η «Φόνισσα», σε σκηνοθεσία του Γιάννη Νικολαΐδη. Σε εκείνη τη θεατρική παράσταση είχα τρεις ρόλους μάλιστα. Επίσης, έλαβα μέρος στο σίριαλ «Ο βαρδιάνος στα σπόρκα», όταν το ομότιτλο διήγημα του Παπαδιαμάντη μεταφέρθηκε τηλεοπτικά από τον Μανούσο Μανουσάκη σε μία μίνι – σειρά τεσσάρων επεισοδίων. Είχα την τύχη να κρατήσω έναν ιδιαίτερο ρόλο και εκεί».