Ο Θοδωρής Προκοπίου, πρωταγωνιστής στη θεατρική παράσταση «Θεόφιλος», μίλησε για τον ρόλο του, ενώ εξέφρασε την επιθυμία να επισκεφτεί τον Βόλο και να παίξει στα μέρη που έζησε κάποτε ο σπουδαίος λαϊκός ζωγράφος, ο οποίος άφησε έντονο αποτύπωμα στην περιοχή μας. Ο Μυτιληνιός ηθοποιός δεν έκρυψε τον θαυμασμό του για τον σπουδαίο συντοπίτη του, αποκαλύπτοντας, μάλιστα, και μία ιδιαίτερη σχέση του καλλιτέχνη με την οικογένειά του από την εποχή του Μεσοπολέμου.
Ήταν Οκτώβριος του 2019, όταν ο Θοδωρής Προκοπίου βρέθηκε για πρώτη φορά επί σκηνής υποδυόμενος τον Θεόφιλο, σε μία παράσταση που στηρίζεται στο κείμενο του Θανάση Στρουμπέλου και σκηνοθετεί ο Νίκος Βερλέκης. Και με τους δύο, ο 56χρονος καλλιτέχνης δεν συνεργάζεται για πρώτη φορά.
Το 2014 έχοντας παίξει και στον Βόλο – στο θέατρο της Παλαιάς Ηλεκτρικής για την ακρίβεια – περιοδεύοντας με την παράσταση «Όταν συνάντησα τον Στέλιο» που ήταν βασισμένη σε κείμενο του Στρουμπέλου, ενώ με τον Βερλέκη συνυπήρξαν δύο φορές στο θέατρο. Το 2008 στη «Σαμία» που σκηνοθέτησε ο Γιάννης Μόρτζος και πιο πρόσφατα στην παράσταση «Καπετάν Μιχάλης» του Καζαντζάκη, που ανέβηκε στην Κρήτη.
Με αφορμή τον νέο κύκλο παραστάσεων στο φουαγιέ του «Άλφα», το ιστορικό θέατρο απέναντι από το Πολυτεχνείο, μίλησε για την επιτυχημένη πορεία του έργου που ακολουθεί βήμα – βήμα τη ζωή του λαϊκού ζωγράφου. «Από το 2019 μέχρι σήμερα, ο «Θεόφιλος» έχει παρουσιαστεί σε πολλούς εμβληματικούς χώρους, όπως για παράδειγμα το σπίτι του Θεόφιλου, αλλά και το Μουσείο που λειτουργεί στη Βαρειά Μυτιλήνης. Τον περασμένο Δεκέμβριο παίξαμε μέχρι και στη Βουλή των Ελλήνων, μία παράσταση που θα επαναληφθεί κατά πάσα πιθανότητα τον προσεχή Μάρτιο, αφού ο Θεόφιλος έφυγε από τη ζωή παραμονές του Ευαγγελισμού το 1934. Σε κάθε περίπτωση, όμως, θα ήθελα να εμφανιστώ και στο κοινό του Βόλου, αφού ο Θεόφιλος έδρασε εκεί, όπως και στο Πήλιο», είπε χαρακτηριστικά.
Έχοντας εντρυφήσει βαθιά στη ζωή του Θεόφιλου, ο Μυτιληνιός ηθοποιός αναφέρθηκε και στη σχέση του ζωγράφου με τον Γιάννη Κοντό από την Ανακασιά: «Ο Θεόφιλος κάποια στιγμή ερωτεύτηκε στη Σμύρνη. Πάει να συναντήσει την Αθηνά, τη σπιτονοικοκυρά που είχε. Όταν ετοιμάζεται να της πει πως την αγαπάει και θέλει να παντρευτούν, εκείνη γυρίζει και του λέει: «Να σου γνωρίσω τον άντρα μου». Του… κόπηκαν τα πόδια. Δεν ήξερε τι να κάνει. Τους έκανε, όπως- όπως το γαμήλιο πορτρέτο και έφυγε άρον – άρον. Στο καράβι μέσα, συνάντησε τον Γιάννη Κοντό, ο οποίος τον είχε ακουστά. Κι ενώ ήταν ράκος λόγω της μεγάλης ερωτικής απογοήτευσης που είχε βιώσει, ακούει τον Κοντό να του προτείνει το εξής: «Έλα στο σπίτι μου, να γεμίσεις τους τοίχους με Έλληνες από τη γενιά των δράκων».
Η μοίρα τα έφερε έτσι, που η οικογένεια του ηθοποιού σχετίζεται με τον Θεόφιλο: «Ο πατέρας μου ήταν γεννημένος το 1905. Παντρεύτηκε μεγάλος, εγώ είμαι το τελευταίο από τα πέντε παιδιά που έκανε. Εκεί, γύρω στα 1930-’31, ο Θεόφιλος είχε επιστρέψει στη Μυτιλήνη από τον Βόλο και γύριζε τα χωριά του νησιού ζωγραφίζοντας για ένα πιάτο φαγητό. Κάποια στιγμή πέρασε από το Λισβόρι, το χωριό μου, όπου ο πατέρας μου είχε φούρνο. Ήταν πρωί ακόμη και βλέπει τον Θεόφιλο ντυμένο τσολιά, να του ζητά να ζωγραφίσει έναν τοίχο. «Κι εγώ τι θα σου δώσω;», αποκρίθηκε ο πατέρας μου. «Ένα πιάτο φαΐ», ήταν η απάντηση που είχε λάβει.
Αυτό το άγνωστο περιστατικό φανερώνει πολλά για την ιδιοσυγκρασία του Θεόφιλου, με τον πρωταγωνιστή της παράστασης να λέει: «Επρόκειτο για έναν άνθρωπο που χλευάστηκε ανελέητα. αλλά δεν σταμάτησε ποτέ να ζωγραφίζει. Μόνο τότε ήταν ήρεμος. Ακόμη και να μην είχε παπούτσια να φορέσει, το μόνο που τον ένοιαζαν, ήταν τα πινέλα του. Υπάρχει μία φράση στο έργο: «Αυτά που έβλεπα εγώ, δεν τα ‘βλεπαν οι άλλοι». Ζωγράφιζε τα όνειρά του και έβλεπε τον κόσμο με ιδιαίτερη ματιά. Δεν πέρασε καλά στη ζωή του, αλλά άφησε πίσω του σπουδαίο έργο».