Το όγδοο κατά σειρά μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε με την υπογραφή του Θοδωρή Δεύτου, κοινωνικού περιεχομένου ετούτη τη φορά και τιτλοφορείται «Ασπασία, το μυστικό της Καπετάνισσας» (Εκδόσεις Χάρτινη Πόλη), μεταφέρει στο χαρτί μία αληθινή ιστορία. Ο μύθος συνδιαλέγεται με την πραγματικότητα στο καινούργιο βιβλίο του Γιαννιώτη συγγραφέα, ο οποίος βρέθηκε στον Βόλο χθες το απόγευμα, στο πλαίσιο της περιοδείας που πραγματοποιεί στη Θεσσαλία.
Έπειτα από επτά ιστορικά μυθιστορήματα, ο Θοδωρής Δεύτος δοκίμασε τις δυνάμεις του σε ένα άλλο λογοτεχνικό είδος, ενώ ταυτόχρονα φρόντισε να συμπεριλάβει στον τίτλο το όνομα της μικρής του κόρης. «Το νέο βιβλίο έχει κοινωνικό πρόσημο, ενώ βασίζεται σε πραγματική ιστορία, με πρωταγωνιστή τον παιδίατρο της κόρης μου», εξήγησε ο 65χρονος συγγραφέας, για να συμπληρώσει: «Όλα συνέβησαν πολλά χρόνια πριν, όταν τον επισκέφτηκα στο ιατρείο του και τον βρήκα σκυθρωπό και αμίλητο. Μόλις τον αντίκρισα, ρώτησα: «Αλέξανδρε, είσαι καλά; Μπορώ να κάνω κάτι, για να βοηθήσω;». Ακούγοντάς με, άφησε το παιδί και μου αφηγήθηκε μία ιστορία, η οποία ήταν συγκλονιστική, καθώς διαπίστωσε στα πενήντα χρόνια του, πως ο άνθρωπος που τον μεγάλωσε, δεν ήταν ο πραγματικός πατέρας του. Μοιραία ανατράπηκαν όλα στη ζωή του. Άρχισε να ψάχνει να βρει τις ρίζες του και συνάντησε πολλά προβλήματα και αδιέξοδα».
Η αναπάντεχη ανακάλυψη του γιατρού, ο οποίος παρακολουθούσε την κόρη του συγγραφέα, τον ενέπνευσε να γράψει το συγκεκριμένο βιβλίο, με τα πρώτα κεφάλαια να εκτυλίσσονται στην Κύθνο στις αρχές της δεκαετίας του 1950. «Τα σενάρια της ζωής πολλές φορές ξεπερνούν τη φαντασία. Όπως με τη συγκεκριμένη ιστορία, που ξεκίνησε λίγο μετά τον Εμφύλιο με μία εγκυμοσύνη εκτός γάμου και μισόν αιώνα αργότερα ολοκληρώθηκε με συγκλονιστικό τρόπο», είπε ο κ. Δεύτος, ο οποίος στη συνέχεια πήρε θέση για το εάν αξίζει πραγματικά κάποιος να… σκαλίζει το παρελθόν: «Πώς γίνεται να μην γνωρίζεις τη γενιά σου; Σε οποιονδήποτε κι εάν συνέβαινε, θα ήθελε να μάθει τις ρίζες του. Το ίδιο έπραξε και ο γιατρός που γνώριζα». Ο συγγραφέας, όμως, την ίδια στιγμή, φρόντισε να ξεκαθαρίσει και το εξής: «Σίγουρα, γονιός είναι εκείνος που σε μεγαλώνει, αλλά η περιέργεια στον άνθρωπο δεν θα πάψει ποτέ να υπάρχει, ειδικά για κάποιον που αναζητά τους βιολογικούς γονείς του».
Πόσο εύκολη ήταν η μετάβαση σ’ ένα κοινωνικό μυθιστόρημα; «Αρκετά, θα ’λεγα. Το να γράψεις ένα ιστορικό μυθιστόρημα, μιλάμε για μία σαφώς πιο δύσκολη διαδικασία, με δεδομένο ότι πρέπει να ερευνήσεις διεξοδικά το ιστορικό πλαίσιο που θα «κεντήσεις» τον μύθο σου. Απεναντίας, η συγγραφή του τελευταίου βιβλίου μου, δεν με κούρασε στο ελάχιστο, παρότι το διατρέχει η ιστορία της νεότερης Ελλάδας. Η ανάγνωση της Ασπασίας πηγαίνει αντάμα με τις αναφορές για την περίοδο του Παπάγου και του Καραμανλή, τον ανένδοτο αγώνα του Γεωργίου Παπανδρέου μετά τις εκλογές βίας και νοθείας του 1961, μέχρι την επιβολή της δικτατορίας, τη Μεταπολίτευση, την άνοδο του Ανδρέα Παπανδρέου στην εξουσία, για να πέσει η αυλαία το 2004», τόνισε ο κ. Δεύτος, ενώ κλείνοντας μίλησε για το επόμενο συγγραφικό του βήμα: «Θα αφορά και πάλι κοινωνικό μυθιστόρημα, από μία εμπειρία που είχα ως νεοδιόριστος καθηγητής στη Μάνη στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και το τραγικό γεγονός που συνέβη τότε σε μία μαθήτριά μου».