Η θέση μιας πόλης στο «χακί» real estate

Από το 2013, επί Αντώνη Σαμαρά, γνωστοποιήθηκε ότι θα γίνουν αλλαγές στις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας, μια συζήτηση που εξελισσόταν από το 2011. Το ρεπορτάζ της εποχής ανέφερε πως θα πρέπει να μπει λουκέτο σε 45 στρατόπεδα. Τίποτα τελικά δεν προχώρησε. Μέσα σε μια βαθιά κρίση ο Βόλος ανησυχεί για την Ταξιαρχία των Πεζοναυτών, καθώς θα χάσει οικονομικούς πόρους. Δηλαδή χρήματα από τη διαμονή πολλών στρατιωτικών στην πόλη μας, από την κατανάλωση σε καφέδες, σουβλάκια και τυρόπιτες, ενώ υπάρχουν επιχειρήσεις που θα χάσουν τον βασικό πελάτη που προμηθεύουν. Δεν υποτιμούμε το πρόβλημα. Αλλά εάν η ανάπτυξη ενός τόπου καθορίζεται με αυτούς τους όρους, τότε να σηκωθούν τα λάβαρα για να μην φύγει η Ταξιαρχία. Εάν όμως ο όρος ανάπτυξη έχει τελείως διαφορετική μετάφραση από αυτή, όπως συμβαίνει σε όλα τα μήκη και πλάτη του ανεπτυγμένου κόσμου και τις σύγχρονες οικονομίες, θα πρέπει να είναι η πόλη έτοιμη με προτάσεις να μετάσχει δυναμικά στο «χακί» real estate που προετοιμάζεται για την αξιοποίηση των χώρων.

Καλώς ή κακώς η διασπορά εκατοντάδων μονάδων σε όλη την επικράτεια οδήγησε στην ελλιπέστατη στελέχωση. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ επιδιώκοντας την εξυπηρέτηση τοπικών οικονομικών συμφερόντων και την κάλυψη των ψηφοθηρικών τους στόχων γέμισαν την Ελλάδα με άχρηστα στρατόπεδα και δαπανηρά κέντρα εκπαίδευσης, φορτώνοντας μεγάλα οικονομικά βάρη στους φαντάρους και τις οικογένειές τους, αλλά και συνολικά στους φορολογούμενους. Η δημιουργία όμως σύγχρονων και αποτελεσματικών μονάδων στα τρία σώματα, με επενδύσεις από την εξοικονόμηση εκατοντάδων εκατομμυρίων δυστυχώς εμάς δεν μας απασχολεί, γιατί δεν είναι «θέμα» μας.
«Θέμα» μας είναι μόνο το πώς δεν θα χάσουμε τα χρήματα από τους φραπέδες… Ποτέ δεν είναι όμως αργά να δούμε και λίγο πιο μακριά από εκεί που φτάνει το καλαμάκι…