Δεν θυμόμαστε τόσα χρόνια στη δημοσιογραφία χειρότερη αντιπαράθεση μεταξύ πολιτικών αντιπάλων. Το σημείωμα γράφεται με αφορμή μια απάντηση που δόθηκε από την δημοτική αρχή στην δημοτική σύμβουλο κ. Κέρσα Σπανομήτρου για τη συναυλία φιλανθρωπικού χαρακτήρα που έδωσε ο Αντώνης Ρέμος για το Γηροκομείο. Θα μπορούσε η απάντηση να δοθεί -κατά την ταπεινή μας άποψη- χωρίς ειρωνείες, υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς και προσβολές… με απώτερο στόχο να το …ξανασκεφτεί η δημοτική σύμβουλος όταν θελήσει να καταθέσει ξανά επερώτηση.
Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη δίνονται πολιτικές μάχες εντυπώσεων, αλλά πρώτη φορά έχουμε δει τέτοιου είδους χαμηλή πολιτική αισθητική, απερίγραπτα επιχειρήματα και ανύπαρκτη στην ουσία πολιτική.
Όποιος ασκεί κριτική ή έλεγχο, ως οφείλει, καθυβρίζεται, είναι διαπλεκόμενος, εξυπηρετεί συμφέροντα, είναι κοπρόσκυλο, είναι φερέφωνο, είναι, είναι, είναι… Η ενοχοποίηση συμπεριφορών, η διασπορά υποψιών, η κατασυκοφάντηση αντιπάλων και μη αρεστών στη δημοτική αρχή δημοτικών συμβούλων, δημοσιογράφων και εκπροσώπων φορέων, ήταν προεκλογικά μια βολική σημαία ευκαιρίας. Τώρα όμως εξελίχθηκε σε μια καλοστημένη εξαπάτηση του κόσμου. Αυτό είναι το πιο απεχθές πρόσωπο της πολιτικής. Όταν η δημοτική αρχή αντιληφθεί ότι αυτή η πολιτική είναι εξ ολοκλήρου εις βάρος της, ίσως είναι πάρα πολύ αργά για να αντιστρέψει το κλίμα.
Υπάρχει στο εσωτερικό της πολιτικό προσωπικό που πιστεύουμε ότι εργάζεται με συνέπεια και έχει τις καλύτερες προθέσεις. Το έργο αυτών των ανθρώπων ακυρώνεται και υποβαθμίζεται όταν κανείς δεν φροντίζει να το αναδείξει, αλλά όλη η επικοινωνιακή πολιτική εξαντλείται στους καυγάδες με τον… μισό Βόλο. Όσο για τις επιθέσεις της δημοτικής αρχής στον Τύπο και τη στοχοποίηση δημοσιογράφων, γίνονται για να τους ελέγξει. Χρησιμοποιεί το όχημα μιας δήθεν διαπλοκής που την κατατρέχει για να απαξιώσει επαγγελματίες, ενώ η ωμή αλήθεια είναι ότι στην εξουσία ήρθε μέσα από ένα ισχυρό συνασπισμό πολιτικών και όχι μόνο συμφερόντων, που συγκρότησαν πλειοψηφικό ρεύμα. Τοπικά ΜΜΕ έπαιξαν τον ισχυρό τους ρόλο σε αυτή την ιστορία, και η δημοτική αρχή δεν πρέπει να έχει παράπονο… Ο άτυπος αυτός συνασπισμός στηρίζει τη δημοτική αρχή και πως θα μπορούσε άλλωστε να αποχωρήσει από τη στήριξη, όταν η ανάληψη της εξουσίας δημιουργεί προσδοκίες για εξυπηρετήσεις και εξουδετέρωση των αντιπάλων. Αυτό το σύστημα αποκλείεται να έχει την δημοτική αρχή στο στόχαστρό της. Άρα, τι έχει να φοβάται, εφόσον είναι τόσο ισχυρή; Ποια άλλα συμφέροντα, ισχυρότερα, και ποιο άλλο σύστημα απέμεινε να την επιβουλεύεται; Μέχρι και συμβούλους της αντιπολίτευσης έχει πλέον στο πλευρό της…
Μετά από όλα αυτά, ο δήμαρχος που μόλις ανέλαβε, μαζί με κάποιους αδαείς και τον «στρατό» του, επιτίθενται σε ό,τι κινείται στο αντίθετο ρεύμα. Όλοι μάλιστα απέκτησαν άποψη περί άσκησης της δημοσιογραφίας, όταν δεν έχουν αποδεχθεί τους κανόνες της δημοκρατίας.
Για εκείνους που δεν το κατάλαβαν, οι εκλογές τέλειωσαν και τα παραμύθια περί συμφερόντων που κάποιοι τάχα μου δήθεν τα πολεμούν, πρέπει να τελειώσουν γιατί δεν έχουν κανένα αντίκρισμα. Ο δήμαρχος εξακολουθεί και μετά τις εκλογές να δηλώνει, πως δεν έχει εξαρτήσεις από κανέναν, δεν χρωστά σε κανέναν και άλλα ηρωϊκά. Αναρωτιόμαστε γιατί αισθάνεται την ανάγκη να το λέει κάθε μέρα. Τον ρώτησε κανείς; Ή μήπως τον έχει κατηγορήσει κανείς για το αντίθετο. Όλοι γνωρίζουν ότι η διοίκηση ενός τόπου είναι μια σκληρή και κυρίως σύνθετη πραγματικότητα. Μια διοίκηση φέρνει στο δρόμο πολλά εμπόδια, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι εκείνος ήταν που δεσμεύτηκε προεκλογικά ότι θα διοικεί με προσκοπικά χαρακτηριστικά.
Η πόλη χρειάζεται μια συγκροτημένη ομάδα διακυβέρνησης και μια συγκροτημένη αντιπολίτευση. Για να μην διαλυθεί, μέσα στην κρίση. Οι ψηφοφόροι ψήφισαν αυτόν που θεωρούσαν καλύτερο από τους υπολοίπους. Καλύτερο για το συμφέρον της πόλης, όπως ο καθένας το κρίνει.
Πρωτίστως η δημοτική αρχή οφείλει να διαφυλάξει την πόλη από το διχασμό -που μόνη της καλλιεργεί- αν δεχτούμε ότι η αγωνία της για τον τόπο δεν εξαντλήθηκε στη μάχη για την εξουσία.