Πρόσφατα ένα κείμενο στη «Θ» περιέγραφε την Οδύσσεια του διεκδικούμενου, την τελευταία εικοσαετία, περιφερειακού δρόμου.
Το κείμενο ήταν εμπεριστατωμένο ως προς τα ιστορικά και τεχνικά δεδομένα, αλλά δεν περιελάμβανε αναφορές στις διαχρονικές πολυκομματικές ευθύνες, που έχουν οδηγήσει στο «φιάσκο».
Ο περιφερειακός είναι ένα μόνο χαρακτηριστικό στοιχείο, της διαχείρισης των τοπικών υποθέσεων από το πολιτικό προσωπικό της τελευταίας εικοσαετίας και παρότι περάσαμε σε μια άλλη εποχή, που μένει να αποδειχθεί που θα μας οδηγήσει, δεν φαίνεται φως στο τούνελ.
Οι μετριότητες της πολιτικής σε όλα τα κόμματα και την αυτοδιοίκηση, άλλοτε με φοβικές συμπεριφορές, άλλοτε με κομματικά σύνδρομα, άλλοτε με οικονομικά αλισβερίσια -γιατί υπήρξαν πολλές φορές και αυτά- δεν άφησαν το Νομό να αναπτυχθεί. Ακόμη και η δημιουργία του διπόλου Βόλου-Λάρισας έμεινε κενός περιεχομένου τίτλος γιατί την «τοποθέτηση» της πόλης την προσδιόριζαν οι γηπεδικές διαφορές και όχι επιστημονικά χωροταξικά σχέδια ή εφαρμοσμένες πολιτικές.
Όχι, πως δεν υπήρξαν και πολιτικές προσωπικότητες που ξεχώρισαν τα 20 τελευταία χρόνια, αλλά το μοντέλο της πολιτικής που ακολουθήθηκε ήταν ένα μοντέλο βασισμένο στις πολιτικές αρχές της δεκαετίας του 1960. Το ίδιο που βλέπαμε να εφαρμόζεται σε όλη τη Θεσσαλία, με αποτέλεσμα κανείς να μην μπορεί να «τραβήξει τον άλλον από το χέρι». Κανείς να μην μπορεί να δείξει το δρόμο.
Οι υποθέσεις, οι όποιες υποθέσεις, έβρισκαν και εξακολουθούν να βρίσκουν λύση μέσα από «παραγοντιλίκια» ψηφοθηρικού τύπου. Κενή περιεχομένου έμεινε και η «επιταγή» για ανανέωση του πολιτικού προσωπικού. Τις δημόσιες υποθέσεις από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο φορέα διαχειρίζονται πρόσωπα, που προκαλούν τα ίδια την απαξίωση τους. Οι νέες αφίξεις στο τοπικό πολιτικό σκηνικό είναι προϊόντα του ίδιου συστήματος. Η πολιτική τους αναφορά συνοδεύεται συνήθως από ειρωνικά σχόλια για τη δράση τους. Οι ίδιοι όχι μόνο το επιτρέπουν, αλλά το επιβάλλουν με τη στάση τους. Η δύναμη της ψήφου μπορεί να είναι ισχυρή, αλλά και οι οικολογικές ανάγκες της κοινωνίας είναι μεγάλες, οπότε ουδείς θα στεναχωρηθεί αν τους συγκεντρώσει σε μπλε κάδους το απορριμματοφόρο της πολιτικής ανακύκλωσης.
Η κοινωνία πορεύεται χωρίς σωφροσύνη στο κενό, χρόνια τώρα. Αποκορύφωμα της πτώσης της ήταν η δύναμη που έδωσε στη Χρυσή Αυγή και τα παράγωγά της, σε κοινοβούλιο και δήμους. Η δύναμη που έδωσε στον λαϊκισμό κάθε είδους και ύφους.
Αριστερόφρονα και δεξιόφρονα.
Οι δρόμοι της ευημερίας, της ανάπτυξης και άλλα ηχηρά, θα αργήσουν να έρθουν, όσο συνεχίζεται η απουσία ενός καινοτόμου σχεδίου, ο συντηρητισμός, ο λαϊκισμός και η μετριότητα, που μας περιβάλουν.