Άρθρα

Θερινές Γραφές ΙΙΙ: Υδάτινα φαινόμενα

Του Νεοκλή Μαντά,
διδάκτορα Πολεοδομίας-Ψυχογεωγραφίας,

Στις αρχές του καλοκαιριού είτε σηκώνουμε το βλέμμα στον ουράνιο θόλο είτε στρέφουμε τις ματιές μας στις υπόγειες στοές των μεσογειακών μας πόλεων, γινόμαστε μάρτυρες σπάνιων και ακραίων αστρο(γεω)λογικών φαινομένων. Συνήθως κατά τις θερινές ώρες της κοινής ησυχίας, όταν η μία και μοναδική ανοιχτή τηλεόραση της πολυκατοικίας συνηθίζει να εκπέμπει τον ήχο αγγλικών διαλόγων σε μυρωδάτους νεοελληνικούς ακάλυπτους – πάντα λόγω κάποιου ανοιχτού παραθύρου που χάσκει εξαιτίας της αφόρητης ζέστης – πιάνουμε τον εαυτό μας να κατακλύζεται από φαντασιακές εικόνες μιας Νέας Εποχής, οι οποίες καταφέρνουν να σοκάρουν με την εκτυφλωτική λάμψη τους, την αστρολογική ακρίβεια της πρόβλεψής τους, αλλά και τη γεωμορφολογική δυναμική της εμφάνισής τους. Συνεχίζουμε αυτόν τον κύκλο συναντήσεων από ελλειπτικές μαρτυρίες βασισμένες στα μυθολογικά ντοκουμέντα ενός πλανήτη που μεταμορφώνεται σε ζωντανή σύνδεση και στα παραπλανητικά τεκμήρια ενός κόσμου που έχει ξεχάσει από καιρό να πιστεύει σε οτιδήποτε αόρατο. Για αυτή την Κυριακή, διαβάζουμε τις περικοπές ενός υγρού απόκρυφου ευαγγελίου, το οποίο προσπαθεί να αποδώσει – παράτολμα – σε λέξεις την αντιφατική και ρευστή μας κοσμοαντίληψη, ανάμεσα στην ψυχρή επιστημονική λογική και το θερμό μεταφυσικό συναίσθημα.

Μυθική Ακτογραμμή στον Άη-Γιάννη Πηλίου 2019, φωτογραφία από το προσωπικό αρχείο του Νεοκλή Μαντά

Κεφ. γ’ 1-2 | Περί Κλινικών Παρατηρήσεων από Στοιχειωμένα Βλέμματα
1. Οι κάτοικοι των παραθαλάσσιων περιοχών του πλανήτη δεν ξέχασαν ότι υπήρξε ξανά εποχή, που προσωποποιημένα ύδατα φούσκωναν για να καταπιούν τις αυθαίρετες πολιτείες τους. Μπορεί οι ιστορίες για τους αιμοβόρους κουρσάρους, με τις οποίες οι παππούδες φοβέριζαν τα κορίτσια, ή τα τραγούδια για τις σαρκοβόρες σειρήνες, με τα οποία οι γιαγιάδες νανούριζαν τα αγόρια, να είχαν επίσημα καταχωρηθεί ως επεξηγηματικές μυθολογίες ενός υπανάπτυκτου κόσμου, όμως η κληρονομιά της άγριας σκέψης είχε χαραχθεί για πάντα στη δεύτερη έλικα του γονιδιακού δεοξυριβονουκλεϊκού οξέως του είδους, διαμοιραζόμενο για αιώνες μέσω της ίδιας της μιμητικής κουλτούρας μας.
2. Είθε λοιπόν μπροστά στα κύματα της Ανθρωπόκαινου να μαζευόμαστε σε υψώματα. Ασφαλείς πάνω τους, θα μπορούμε να μελετάμε αποστασιοποιημένα, με συνέπεια, την καταστροφή του πολιτισμού μας. Ελπίζοντας κάποια στιγμή να μετρηθεί στα αλγοριθμικά καντράν μας η αναλογική ανθρωπομορφή που μας στοχοποίησε.

Κεφ. γ’ 3-5| Περί Μεταναστεύσεως Λαμπερών Ψυχών σε Σκοτεινούς Τόπους
3. Υπήρξαν καιροί που άνθρωποι περπάτησαν τη θάλασσα και βγήκαν στη στεριά για να την κατοικήσουν. Ήταν οι εποχές που οι «Φυλές των Θαλασσών» μετέφεραν ανεμπόδιστες τη σεβαστή κουλτούρα τους στις χώρες του κόσμου.
4. Ύστερα, οι αρχαίες δοξασίες κηρύχθηκαν παράνομες ως αναχρονιστικές, βάσει νομοθετικού διατάγματος που εξέδωσε το Κυνικό Κοινοβούλιο των Ηνωμένων Οικονομιών και οι ψυχές που πλέον προσεγγίζουν τις κοσμοπολίτικες ακτές παύουν να θεωρούνται πρόσωπα ιερά και φυλακίζονται.
5. Σήμερα, η απόφαση κρίνεται ως απόλυτα ορθολογική, δεδομένου ότι τα εβένινα μάτια των μεταναστευτικών αγίων ακτινοβολούν και το δέρμα των αλαφροΐσκιωτων πάντα φωτοβολεί. Έτσι, κάνουν τα θέρετρα της Δύσης να μοιάζουν άσχημα απομαγεμένα και τα υπερθεάματα, που αυτά υπόσχονται, ελαφρώς βλακώδη.

[email protected]

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το