Παραπολιτικά

Θάνατος

«Με το βλέμμα στην τσέπη» κερδίζονται οι εκλογές και πάντα στο όνομα της «μεσαίας τάξης». Μια μεσαία τάξη που έχει εξαϋλωθεί, που είναι ανύπαρκτη, άφαντη από την αγορά. Παρούσα όμως στα ταμεία της εφορίας, για να ρυθμίσει δόσεις. Μόνο στην Ελλάδα νοείται ψευδεπίγραφα ως «μεσαία τάξη» το εισόδημα των 1.200 ευρώ και ότι απέμεινε από την «επέλαση Τσίπρα», έρχεται να αποτελειώσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η «μεσαία τάξη» δεν ξόδεψε την περίοδο των γιορτών, δεν ψυχαγωγήθηκε, σύμφωνα με τα στοιχεία.
Διαδοχικά οι εκπρόσωποι του εμπορικού κόσμου και του τουρισμού στον Βόλο κάνουν τον απολογισμό των γιορτών, με εντυπωσιακή πτώση του τζίρου σε σχέση με τον προηγούμενο Δεκέμβρη. Χαμηλότερες επιδόσεις για 2 στα 3 καταστήματα, συνολικά 30 % πτώση στην εμπορική αγορά του Βόλου, μειωμένες επιδόσεις κατά 30% και στα τουριστικά καταλύματα.
Μια εικόνα που ήταν ήδη αναμενόμενη από τον Νοέμβρη, που οι τοπικοί παράγοντες της αγοράς μιλούσαν για την έλλειψη ρευστότητας και επέκριναν τους χειρισμούς της κυβέρνησης, της οποίας την εκλογή στήριξαν.
Ζούμε ξανά στον αστερισμό των υφεσιακών λογικών, χωρίς ρευστότητα στην πραγματική οικονομία, με αγορά γονατισμένη, χωρίς τζίρους. Οι κυβερνητικές πολιτικές είναι όμως η μόνη αιτία; Όχι.
Ο θρήνος που ακούγεται σήμερα, θα συνεχίσει να ακούγεται και αύριο. Γιατί η αγορά και τα μεσαία στρώματα που την αντιπροσωπεύουν, δεν συνδέονται στη Μαγνησία με ένα νέο σχήμα ανάπτυξης και ανταγωνιστικότητας, που θα αξιοποιεί τα παραδοσιακά στοιχεία, αλλά θα κινείται ταυτόχρονα δυναμικά απέναντι στις προκλήσεις της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης. «Ο θάνατος του εμποράκου» θα είναι αέναος.
Οι μελέτες του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας καταγράφουν συνεχώς και επαρκώς τις αδυναμίες, προτείνοντας το αναπτυξιακό μοντέλο, που πρέπει να ακολουθηθεί για τον μετασχηματισμό και την αναζωογόνηση της τοπικής οικονομίας. Έχουμε τη βεβαιότητα πως οι «οδηγοί» δεν διαβάζονται, αλλά ακόμα και αν το πολιτικό προσωπικό που μας αντιπροσωπεύει, σπαταλούσε λίγο από τον χρόνο του για ανάγνωση, η πλειονότητά του δεν θα αντιλαμβανόταν το πλαίσιο. Έτσι κι αλλιώς ζούνε στον κόσμο των ψευδαισθήσεων και του επικοινωνιακού παροξυσμού.

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το