Η ενασχόληση με τη φροντίδα του πρασίνου, παραμένει ένα επάγγελμα με ικανοποιητική ζήτηση. Ο κηποτέχνης Θανάσης Σέχας, ο οποίος δραστηριοποιείται επαγγελματικά στον Βόλο την τελευταία δεκαπενταετία, επισημαίνει πως το ενδιαφέρον του κόσμου για τη δημιουργία μίας πράσινης γωνιάς παραμένει υψηλό.
Ο Βολιώτης επαγγελματίας δεν κρύβει την αγάπη του για τα φυτά, τονίζοντας πως η κηπουρική-κηποτεχνική δεν προέκυψε τυχαία στη ζωή του. Θυμάται τον εαυτό του από την ηλικία των πέντε ετών να βρίσκεται στο πλευρό του πατέρα του, ο οποίος διατηρούσε φυτώριο στην Αγία Παρασκευή Βόλου: «Υπάρχει τριβή από την εποχή που ήμουν ακόμη μικρό παιδί. Η οικογένειά μου έκανε παραγωγή εποχιακών φυτών, καλλωπιστικών και κηπευτικών. Στη συνέχεια ακολούθησαν οι σπουδές στο τμήμα Φυτικής Παραγωγής στο ΤΕΙ Λάρισας κι αφού έμαθα κοντά σε κηπουρούς, παράλληλα με τα σεμινάρια για βιοκλιματικό σχεδιασμό που παρακολούθησα, πλέον η βασική μου δουλειά είναι η κηποτεχνία και το αστικό πράσινο».
Η δημιουργία ενός κήπου δεν είναι εύκολη διαδικασία. Από τον σχεδιασμό, την επιλογή των φυτών, μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια που πρέπει να ληφθεί υπόψιν για τη φροντίδα του, ένας ειδικός μπορεί με τις συμβουλές του να κατευθύνει -στο μέτρο του δυνατού πάντοτε- την καλύτερη αξιοποίηση του χώρου που είναι διαθέσιμος. Ο Θανάσης Σέχας επιμένει σ’ αυτό, θεωρώντας πως είναι ο μόνος τρόπος, ώστε ο χώρος του καθενός να εξελιχθεί στην προσωπική του «όαση», προσφέροντας πάνω απ’ όλα χαλάρωση από τους εξαντλητικούς ρυθμούς της καθημερινότητας. «Υπάρχουν πράγματα που δεν μπορεί να κάνει ο απλός κόσμος. Τι εννοώ με αυτό; Ένα μπαλκόνι με δέκα γλάστρες, μπορεί ο καθένας να το κάνει μόνος του με πέντε συμβουλές. Όμως, έναν μεγάλο κήπο έκτασης 500-600 τ.μ. με ψηλά δέντρα, μπορντούρες και πολλά τεχνικά πράγματα, όπως είναι οι αυτοματισμοί και τα ποτίσματα, ακόμη και τη διάθεση να έχει κάποιος να τον φτιάξει μόνος του, θα χρειαστεί τη συνδρομή ενός κηπουρού, έστω και συμβουλευτικά», εξήγησε χαρακτηριστικά, για να προσθέσει: «Σε κάθε άλλη περίπτωση, αναλαμβάνουμε εμείς τους κήπους και τα μπαλκόνια. Κάνουμε συντήρηση σε μηνιαία βάση, φροντίζοντας για όλες τις δουλειές που απαιτούνται σ’ έναν χώρο πρασίνου, όπως είναι το κλάδεμα, η λίπανση κτλ.».
Πέρα από την πληθώρα φυτών που καλείται κάποιος να επιλέξει για φύτευση, ώστε να ομορφύνει το σπίτι του, υπάρχουν πολλές παράμετροι που δεν πρέπει να αγνοούνται. Ο έμπειρος κηποτέχνης ανέφερε ορισμένα παραδείγματα: «Κάθε φυτό συμπεριφέρεται διαφορετικά. Πρέπει να έχει επιλεχθεί σωστά για να μπει σε κάποιον χώρο, ανάλογα με τον προσανατολισμό του κήπου. Έχει πολύ ήλιο το μέρος; Έχει κρύο, γιατί είμαστε σε υψόμετρο; Βρισκόμαστε κοντά στη θάλασσα. Οι επιλογές ποικίλλουν κάθε φορά. Δεν θα πάρουμε τα ίδια λουλούδια για μία κατοικία στις Αλυκές και μία στον Άνω Βόλο. Το μικροκλίμα πάντοτε επηρεάζει. Ακόμη και δύο σπίτια που είναι αντικριστά χτισμένα, το ένα έχει πολύ ήλιο πρωινό και το άλλο απογευματινό. Βέβαια, υπάρχουν και φυτά που ευδοκιμούν παντού. Όμως, οι πιο μόνιμες εγκαταστάσεις, όσον αφορά φυτά και δέντρα, θέλουν πιο εξειδικευμένη προσέγγιση».
Ο ρόλος του κόστους παίζει επίσης σημαντικό ρόλο. «Εάν κάποιος αναλάβει μόνος του τη συντήρηση της αυλής ή του κήπου του, βάζει πάνω απ’ όλα την προσωπική του εργασία. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, κι όταν δεν μιλάμε για πολλά τετραγωνικά, τα έξοδα περιορίζονται σε κάποια λιπάσματα και φυτοπροστατευτικά σκευάσματα, πολλά εκ των οποίων είναι βιολογικά πλέον», υπογράμμισε ο κ. Σέχας, ο οποίος κλείνοντας, είπε πως εν μέσω κρίσης είδε το ενδιαφέρον για την κηπουρική να αυξάνεται κατακόρυφα: «Από το 2010 κι έπειτα, πολλοί άρχισαν να περνούν περισσότερο χρόνο στο σπίτι και ήθελαν έτσι να βλέπουν πιο όμορφο τον χώρο τους. Η κηπουρική είναι και μία μορφή ψυχοθεραπείας. Υπάρχει πτώση στο κατασκευαστικό κομμάτι και στα μεγάλα έργα, αφού στην κρίση χτυπήθηκε η οικοδομή, αλλά το μικρό αστικό πράσινο παρουσιάζει αυξημένη ζήτηση».