Μεγάλες είναι οι μεταβολές στην αγορά εργασίας τα τελευταία χρόνια, με τους περισσότερους νέους να εμφανίζονται απρόθυμοι να ακολουθήσουν τεχνικά και χειρωνακτικά επαγγέλματα, ενώ επιμένουν σε επιλογές που έχουν εμφανίσει σημάδια κορεσμού και δεν παρέχουν εξασφάλιση για το μέλλον. Ο κ. Θανάσης Μόσχος, ο οποίος την τελευταία εξαετία κατέχει τη θέση του προέδρου στον Σύλλογο Επιπλοποιών και Ξυλουργών Μαγνησίας, σχολίασε το σκηνικό που έχει διαμορφωθεί στον κλάδο του τα τελευταία χρόνια.
Πλείστα επαγγέλματα, όπως του ξυλουργού, του υδραυλικού, του ηλεκτρολόγου, δεν προτιμούνται όσο παλαιότερα, παρότι για παράδειγμα ο διορισμός στο Δημόσιο έχει πάψει προ πολλού να δίνει επαγγελματική διέξοδο. Η εκμάθηση μίας τέχνης, αν και παρέχει τις προοπτικές να χτίσει κάποιος ένα καλύτερο μέλλον, δεν είναι εύκολη υπόθεση και το έλλειμμα επαγγελματιών, όχι μόνο στη Μαγνησία, αλλά σε πανελλήνια κλίμακα γενικότερα, μεγαλώνει συνεχώς.
«Συνήθως όσοι διατηρούν οικογενειακές επιχειρήσεις και έχουν παιδιά, αποτελούν τη μεγαλύτερη «δεξαμενή». Δύσκολα ένα παιδί, που δεν έχει συνάφεια με τον χώρο κάποιος από το κοντινό του περιβάλλον, θα προτιμήσει να γίνει ξυλουργός», είπε ο κ. Μόσχος, ο οποίος μετράει δεκαοκτώ χρόνια στο επάγγελμα και είναι η τρίτη γενιά που συνεχίζει την οικογενειακή παράδοση στο ξύλινο χειροποίητο έπιπλο.
Αν και η ζήτηση σε όλα τα τεχνικά επαγγέλματα παραμένει υψηλή, στον κλάδο του ξύλου καταγράφεται πτωτική τάση στην προσέλκυση νέων που ενδιαφέρονται να μάθουν τη δουλειά: «Θα πω μονάχα το εξής: Στη Μαγνησία τη δεκαετία του 1990 υπήρχαν 380 ξυλουργεία. Σήμερα έχουν απομείνει ογδόντα. Η μείωση αγγίζει το 80%. Ανάλογο πρόβλημα υπάρχουν και σε άλλες ειδικότητες, π.χ. σκαλιστές ξύλου δεν βρίσκουμε πια. Όσοι δουλεύουν ακόμη, είναι κάποιας ηλικίας και σύντομα θα βγουν στη σύνταξη, δεν υπάρχει διάδοχη κατάσταση. Ενδεχομένως και η Πολιτεία θα έπρεπε να δώσει μεγαλύτερο βάρος στον επαγγελματικό προσανατολισμό. Βέβαια, έστω και υπό αυτές τις συνθήκες, αλλά και το γεγονός ότι στην αγορά κυριαρχούν οι μεγάλες αλυσίδες που εμπορεύονται τυποποιημένα έπιπλα σε πιο χαμηλές τιμές, ο κόσμος ποτέ δεν θα πάψει να προτιμάει τις χειροποίητες κατασκευές. Εμείς αντιπαρατάσσουμε την ποιοτικότερη κατασκευή, παρότι τα οικονομικά των καταναλωτών εξακολουθούν να δοκιμάζονται και η κρίση είναι ακόμη παρούσα».
Όσο για το πώς μαθαίνει κάποιος το επάγγελμα; Ο πρόεδρος του τοπικού συλλόγου εξήγησε πως πιο παλιά, λειτουργούσε στην Καρδίτσα το τμήμα Σχεδιασμού και Τεχνολογίας Ξύλου και Επίπλου στο πρώην ΤΕΙ Λάρισας. Όμως, μετά την εφαρμογή του Νόμου 4589/2019 και την ένταξή του στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, το τμήμα μετονομάστηκε σε Δασολογίας, Επιστημών Ξύλου και Σχεδιασμού, με τον κ. Μόσχο να κάνει λόγο για υποβάθμιση της διδασκαλίας πάνω στο αντικείμενο της κατεργασίας του ξύλου. «Η ξυλουργική είναι μία τέχνη, στην οποία πρέπει να αφιερώσεις πολύ χρόνο. Η πλέον ενδεδειγμένη λύση είναι να μάθεις τη δουλειά στο πλευρό ενός παλιού μάστορα, ο οποίος είναι σε θέση να σου δείξει τα μυστικά του επαγγέλματος. Όμως, επειδή είμαι μέλος και στην ΟΕΒΕΜ (σ.σ. Ομοσπονδία Επαγγελματιών Βιοτεχνών και Εμπόρων Μαγνησίας), προτείναμε στον ΟΑΕΔ να επαναλειτουργήσει στη σχολή μαθητείας του Βόλου το τμήμα κατεργασίας ξύλου», κατέληξε.