«Η μετανάστευση είναι κάτι που διαχρονικά συμβαίνει λόγω πολέμων και άλλων λόγων» τόνισε ο καθηγητής Διπλωματικής Ιστορίας του Τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας κ. Θεοδόσης Καρβουναράκης ο οποίος μίλησε στη διαδικτυακή εκπομπή «Η Θεσσαλία για την οικονομία» με παρουσιαστές τον καθηγητή Τμήματος Οικονομικών Επιστημών κ. Μιχάλη Ζουμπουλάκη και τον οικονομολόγο κ. Βασίλη Δανό.
Ο καθηγητής με βολιώτικη καταγωγή πρόσθεσε πως «οι άνθρωποι που μεταναστεύουν αυξάνονται συνεχώς λόγω και της αύξησης του πληθυσμού. Στη δεκαετία του ’70, το 2,5% του πληθυσμού παγκοσμίως μετανάστευε, ενώ τώρα είναι 3,5%. Και σε αυτό βοηθούν οι μεταφορές, τα δίκτυα μετακίνησης, αλλά και η πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού. Οι περισσότεροι άνθρωποι που μεταναστεύουν, είναι από την Ινδία και η χώρα που δέχεται το μεγαλύτερο ποσοστό μεταναστών, όπως από το Μεξικό, την Ασία, είναι οι ΗΠΑ. Επίσης και στην Αφρική έχουμε μετακινήσεις πληθυσμών, δηλαδή από τη Ζιμπάμπουε πάνε στη Νότια Αφρική. Επίσης πάνω από 3.000.000 είχαν μεταναστεύσει από χώρες της Λατινικής Αμερικής στη Βενεζουέλα.
Οι μεταναστευτικές ροές πιέσεων αφορούν όλη την Ευρώπη. «Στην Ευρώπη οι δύο κύριες πύλες εισόδου είναι από τη Λιβύη που συγκεντρώνονται πληθυσμοί από την Αφρική και από την Τουρκία, όπου εισρέουν μετανάστες από την Ασία. Υπάρχει ακόμη και μια ροή μεταναστών προς την Ισπανία που προέρχονται από τη Λατινική Αμερική και ειδικότερα από τη Βενεζουέλα» ανέφερε ο Βολιώτης καθηγητής.
Οι τρεις πρώτοι λόγοι που ωθούν τους ανθρώπους στη μετανάστευση, είναι η φτώχεια, η ερήμωση λόγω κλιματικής αλλαγής και ο πόλεμος, τα αυταρχικά καθεστώτα και γενικότεροι πολιτικοί λόγοι.
«Ο μετανάστης φεύγει από τον τόπο του, γιατί θέλει να βελτιώσει τη ζωή του, αν και για τους υποδοχείς, ίσως αυτό να μη φαίνεται, γιατί αρχικά ζουν σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Για παράδειγμα οι Ιρλανδοί που έφευγαν στα τέλη του 19ου αιώνα από τη χώρα τους και πήγαιναν στις ΗΠΑ ως μετανάστες, ζούσαν σε άθλιες συνθήκες, οι οποίες όμως ήταν καλύτερες σε σχέση με τις αντίστοιχες στην Ιρλανδία. Επίσης στις ΗΠΑ είχαν την ελπίδα και την προοπτική ότι μπορούσαν να προοδεύσουν μέσα από τη δουλειά.
Όπως ανέφερε ο κ. Ζουμπουλάκης, το 2018 οι Ινδοί μετανάστες έστειλαν στην πατρίδα τους 80 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ οι Κινέζοι έστειλαν 64 δισεκατομμύρια ευρώ και ακολούθησαν με γύρω στα 30 δισεκατομμύρια ευρώ οι Φιλιππινέζοι και οι Μεξικανοί. Αυτό αποδεικνύει και πόσο πολύ οι μετανάστες μπορούν να βοηθήσουν οικονομικά τις χώρες τους.
Η Ελλάδα από το 1990 μέχρι το 2010 δέχονταν πολλούς μετανάστες, πλέον αυτό έχει αντιστραφεί και φεύγουν από τη χώρα περισσότεροι σε σχέση με αυτούς που έρχονται, μια εξέλιξη που έχει και οικονομικές συνέπειες. Επίσης στην Ελλάδα έρχονται τα τελευταία χρόνια φτωχοί και χωρίς εξειδίκευση άνθρωποι και φεύγουν Έλληνες μορφωμένοι με μια οικονομική δυνατότητα.
«Το καπιταλιστικό σύστημα αφού αναπτύσσεται, θέλει μια συνεχή ροή εργαζομένων που θα αμείβονται με χαμηλά ημερομίσθια. Επίσης τους ηλικιωμένους ανθρώπους χρειάζονται και άνθρωποι για να τους φροντίζουν που είναι συνήθως μετανάστες χαμηλά αμειβόμενοι. Είναι άλλοι δύο λόγοι για τη συνέχιση της μετανάστευσης» τόνισε ο κ. Καρβουναράκης.
Η αμερικανική ισχύς και οι νέοι πόλοι
Ο κ. Καρβουναράκης αναφέρθηκε και στο θέμα των αμερικανικών εκλογών που επίκεινται τον ερχόμενο Νοέμβριο.
Ειδικότερα για την αμερικανική ισχύ επισήμανε πως «οι ΗΠΑ είναι η ισχυρότερη χώρα του κόσμου, αλλά η επιβολή της βούλησής της έχει περιοριστεί λόγω και της αύξησης της ισχύος άλλων χωρών. Υπάρχει μια πολυκεντρική αλληλεξάρτηση, όπου χώρες μπορεί να μην προβάλλουν ιδιαίτερα την ισχύ τους, αλλά σε ορισμένους κλάδους είναι πολύ δυνατές και οι ΗΠΑ πρέπει να το λαμβάνουν υπόψη τους. Για παράδειγμα η Μ. Βρετανία έχει κομβικό ρόλο στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, αντίστοιχα η Κίνα στο εμπόριο, η Γερμανία και η Ιαπωνία στην εξέλιξη της τεχνολογίας, η Σαουδική Αραβία στους ενεργειακούς πόρους, ακόμη και η Βραζιλία μέσω του Αμαζονίου στο θέμα της κλιματικής αλλαγής. Έτσι οι ΗΠΑ θα πρέπει να κάνουν συμβιβασμούς για να προχωρήσουν τα συμφέροντά τους. Η Κίνα εμφανίζεται ως περιφερειακή δύναμη και έχει φιλοδοξία για παγκόσμια ισχύ. Άλλωστε το κέντρο βάρους στην οικονομία μεταφέρεται από τη Δύση στην Ανατολή».
Συνεχίζοντας στην προεκλογική καμπάνια στις ΗΠΑ είπε πως «ο Τραμπ έχει υποστεί μεγάλα πλήγματα. Το μεγάλο πλεονέκτημά του ήταν η εξάλειψη της ανεργίας η οποία, όμως τώρα έχει αυξηθεί εξαιτίας της πανδημίας. Οι ΗΠΑ είναι διχασμένες και ο κοινωνικός συντηρητισμός στις πόλεις βγαίνει πιο δυναμικά στην επιφάνεια. Και αυτό συμβαίνει, γιατί η σχετική ισχύς των ΗΠΑ σε παγκόσμιο επίπεδο περιορίζεται και έχει συνέπειες στην εργασία. Το 10% του πληθυσμού που μετακινείται από κόμμα σε κόμμα, επηρεάζεται από διάφορους παράγοντες και πλέον μπορεί να έχουν επηρεαστεί από την ατυχή διαχείριση της πανδημίας».