Της Σούλας Μπαρτζιώκα*
Τώρα που τα φώτα από τις χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις χαμήλωσαν, είναι πλέον καιρός, να μη σιωπούμε άλλο μπροστά στη συνεχή υποτίμηση, απαξίωση και κακομεταχείριση της Αργούς.
Γιατί το αντίγραφο του αρχαιότερου συμβόλου του ελληνικού πολιτισμού, αλλά και της παγκόσμιας ναυτοσύνης και ναυπηγικής τέχνης, που με τόσο κόπο και τόσο κόστος η πόλη μας απέκτησε και το οποίο οι πολίτες του Βόλου αγκάλιασαν με αγάπη και θαυμασμό, τείνει, κατά την άποψή μου, να μεταμορφωθεί, στα χέρια κάποιων άσχετων και ανιστόρητων ανθρώπων, που δεν γνωρίζουν τι σημαίνει «αρχαίο πλοίο», έστω και ως αντίγραφο, από σύμβολο και καμάρι αυτής της πόλης, σε γιορτινή ατραξιόν, που θα αντιπροσωπεύει την έλλειψη σοβαρότητας, ευαισθησίας και σεβασμού απέναντι σε ό,τι σημαίνει «Μυθική Αργώ», αρχαία ελληνική ναυπηγική και αρχαίος ελληνικός πολιτισμός.
Εκτός όμως από αισθητικό και πολιτισμικό, το θέμα είναι και τεχνικό, αφού απειλείται η βιωσιμότητα του πλοίου, σύμφωνα με την άποψη τόσο του καραβομαραγκού της κ. Νίκου Ρέππου, όσο και ειδικών ναυπηγών, στους οποίους απευθύνθηκα και τις οποίες θα ήθελα να μοιραστώ με τους συμπολίτες:
«Μία ξύλινη κατασκευή, όποια κι αν είναι, χρήζει ιδιαίτερης προστασίας και συντήρησης, όταν εκτίθεται στις καιρικές συνθήκες. Ειδικά σε ό,τι αφορά στην Αργώ, πρέπει να υπενθυμίσoυμε, ότι είναι κατασκευασμένη από ξυλεία εγχώριας πεύκης, ελάτου, οξιάς και μελιάς. Τα ξύλα αυτά, επιστημονικά είναι ανθεκτικά μεν, με όριο ζωής δε, ανάλογο της συντήρησης και έκθεσης κυρίως στη βροχή και τον ήλιο και λιγότερο στις αλλαγές θερμοκρασίας.
Όταν μία ξύλινη κατασκευή όπως η Αργώ, μένει συνεχώς εκτεθειμένη και δεν προστατεύεται από κάποιο στέγαστρο, τότε είναι θέμα χρόνου και μάλιστα ελάχιστου, σε σχέση με το αν ήταν προστατευμένη, να παρουσιάσει «ανάματα», που λέμε στη γλώσσα μας, δηλαδή σαπίσματα εσωτερικά του υλικού. Αυτό συμβαίνει, γιατί το βρόχινο νερό μαζί με άλλα χημικά στοιχεία της ατμόσφαιρας, εισχωρεί από τα φυσικά ελαττώματα του ξύλου στο εσωτερικό του. Εκεί εγκλωβίζεται και προκαλεί χημικές αντιδράσεις με το υλικό, που έχουν ως αποτέλεσμα το σάπισμα του ξύλου. Να σημειωθεί ότι όσο καλά και να είναι προστατευμένο το ξύλο από χρώματα, δεν μπορούμε να εμποδίσουμε ή να αντιστρέψουμε το παραπάνω πρόβλημα, όταν αυτό ξεκινήσει».
Τι άλλο πρέπει λοιπόν να ειπωθεί, για να σταματήσουν να ασχημονούν εις βάρος του πλοίου – συμβόλου της πόλης; Τα καρφώματα ακόμη και στο εσωτερικό της Αργούς, η αυθαίρετη πρόσθεση μερών, προκειμένου να τοποθετηθεί κρυφός φωτισμός για την περίοδο των Χριστουγέννων, σημαίνουν παραποίηση του σχεδίου της αρχαίας πειραματικής ναυπηγικής του σκάφους, υποτίμηση και απαξίωση της ιστορίας και της παράδοσης, χλευασμό των κόπων και του οράματος μιας ολόκληρης πόλης!
Πρέπει επιτέλους να γίνει κατανοητό, ότι η Αργώ δεν αποτελεί ένα απλό περιουσιακό στοιχείο του Δήμου Βόλου, ούτε πεδίο άστοχων και κακόγουστων διακοσμητικών παρεμβάσεων, αλλά ένα εμβληματικό μνημείο του πολιτισμού και της ταυτότητας της πόλης και των ανθρώπων της.
Η κακοποίηση αυτού του μοναδικού, ζωντανού κεφαλαίου του τόπου μας πρέπει να λάβει τέλος. Γι’ αυτό επανέρχομαι στο αίτημα που επίμονα θέτουμε ως δημοτική παράταξη «Επιλογή Ευθύνης», ζητώντας από τη δημοτική αρχή, να θέσει επιτέλους ως προτεραιότητα τη δημιουργία του Μουσείου της Αργούς, ένα έργο που ήταν ήδη δρομολογημένο επί δημαρχίας Πάνου Σκοτινιώτη, ένα έργο το οποίο χρόνια οραματίζεται και επιθυμεί η πόλη. Η προηγούμενη Δημοτική Αρχή είχε ολοκληρώσει τον Διεθνή Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό για το Μουσείο. Αν η σημερινή Δημοτική Αρχή δεν είχε σπαταλήσει άσκοπα και μικρόψυχα τα δυόμιση αυτά χρόνια, θα είχαν ήδη ολοκληρωθεί και οι αναγκαίες τεχνικές μελέτες και το έργο θα ήταν ήδη απολύτως ώριμο για ένταξη στο ΕΣΠΑ. Ας το κάνει τώρα, έστω και καθυστερημένα.
Όχι μόνο γιατί έτσι η Αργώ θα λάβει επιτέλους τη θέση που της αξίζει, ώστε προστατευμένη και ασφαλής να εκτίθεται στο κοινό υπό τις καταλληλότερες συνθήκες. Αλλά και γιατί το Μουσείο της Αργούς είναι μια υποδομή, που μπορεί ν’ αλλάξει ριζικά την προοπτική της πόλης και να σημαδέψει τον Βόλο για τα επόμενα χρόνια, ανανεώνοντας το προφίλ του και προσελκύοντας ένα διεθνές κοινό.
Από λαμπιόνια και εύπεπτα θεάματα χορτάσαμε. Είναι καιρός για μεγάλα και ουσιαστικά έργα ανάπτυξης και πολιτισμού.
Το αξίζει η ιστορία της πόλης μας, το αξίζουν οι διαχρονικοί αγώνες των ανθρώπων της, που έζησαν σ’ αυτή και διακρίθηκαν στον κοινωνικό, πολιτιστικό, οικονομικό και πολιτικό στίβο, με πλούσια αποτελέσματα για τον τόπο.
Ο Δήμος Βόλου οφείλει να συνεχίσει την προσπάθεια που εμείς ξεκινήσαμε, ώστε η πόλη να ανέβει ακόμη πιο ψηλά, με σύμβολο την Αργώ, που μπορεί να ανοίξει νέους αναπτυξιακούς δρόμους.
* H Σούλα Μπαρτζιώκα είναι μουσειοπαιδαγωγός, πρώην δημοτική σύμβουλος και πρόεδρος της Επιτροπής Τουριστικής Προβολής και Ανάπτυξης του Δήμου Βόλου