Ελλάδα

Τέσσερα μέτωπα κρίνουν τα εργασιακά

Θέση μάχης παίρνουν κυβέρνηση και δανειστές μπροστά σε τέσσερα καυτά μέτωπα που θα κρίνουν τον πόλεμο της δεύτερης αξιολόγησης. Η δύσκολη διαπραγμάτευση για τα εργασιακά είναι ante portas και τα δύο στρατόπεδα ετοιμάζουν το οπλοστάσιό τους. Το… μενού στο Χίλτον έχει αυτήν τη φορά τέσσερα κυρίως πιάτα: ομαδικές απολύσεις, συλλογικές διαπραγματεύσεις, κατώτατος μισθός και συλλογική δράση.

Οι μάχες προδιαγράφονται σκληρές και είναι σίγουρο πως ο νικητής θα κριθεί στα σημεία. Το στρατόπεδο των δανειστών δίνει βάρος στην αλλαγή του πλαισίου των ομαδικών απολύσεων ώστε αυτές να γίνουν πιο εύκολες, ενώ για το ίδιο ζήτημα η ελληνική πλευρά παραπέμπει στην απόφαση που ετοιμάζεται να εκδώσει το Δικαστήριο της ΕΕ κρίνοντας αν το ισχύον σύστημα στην Ελλάδα παραβιάζει το ενωσιακό Δίκαιο.

Δύσκολη εξίσωση
Η κυβέρνηση ρίχνει το βάρος στις συλλογικές διαπραγματεύσεις, ευελπιστώντας να επαναφέρει σε ουσιαστική ισχύ τις κλαδικές συμβάσεις και τη δυνατότητα των κοινωνικών εταίρων να ρυθμίζουν την αγορά, με απώτερο στόχο την προοπτική βελτίωσης των αποδοχών για τους εργαζομένους. Η εξίσωση είναι δύσκολη. Ιδιαίτερα αν συνυπολογίσει κανείς τη διγλωσσία κοινωνικών εταίρων όπως ο ΣΕΒ και την παγιωμένη πραγματικότητα, όπου επικρατούν ατομικές συμβάσεις, εφιαλτική ανεργία, μερική απασχόληση, μαύρη εργασία και μισθοί πείνας.

Ενδεικτικό είναι το τι συμβαίνει στο μικροπεριβάλλον δύο μεγάλων κλάδων, των ζαχαρωδών και του επισιτισμού. Ο ΟΜΕΔ επανέφερε σε ισχύ δύο κλαδικές συμβάσεις, μειώνοντας σημαντικά τους μισθούς του 2012 αλλά διατηρώντας τους πάνω από τα όρια του γενικού κατώτατου μισθού. Οι εργοδότες ετοιμάζονται τώρα να προσφύγουν στα δικαστήρια, ενώ απειλούν και με αποχωρήσεις από το αντιπροσωπευτικό τους όργανο, ώστε να μην είναι υποχρεωμένοι να τις εφαρμόσουν…

ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ
Οι θέσεις της κυβέρνησης
Το ζήτημα έχει μικρή σημασία για την Ελλάδα, αφού η μεγάλη πλειονότητα (95%) των επιχειρήσεων απασχολεί λιγότερους από 20 εργαζόμενους. Επικρατεί κοινή αντίληψη ανάμεσα σε συνδικάτα και εργοδοτικές οργανώσεις πως δεν χρειάζονται αλλαγές στο ισχύον καθεστώς. Θα εφαρμοστεί η σχετική απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ που αναμένεται.

 
Οι προτάσεις της Επιτροπής Σοφών
Κατά πλειοψηφία έκρινε πως πρέπει να ρυθμίζονται ως εργαλείο για την προσαρμογή των επιχειρήσεων σε περιόδους κρίσης. Ζήτησε κοινωνικό πλάνο που να παρέχει αποζημίωση και επανεκπαίδευση στους απολυμένους ενώ ξεκαθάρισαν πως σύστημα προληπτικής διοικητικής έγκρισης θα μπορούσε να καταργηθεί ή να αντικατασταθεί. Πρότεινε «εργασία μειωμένου ωραρίου», με βάση τις ανάγκες της επιχείρησης με επίδομα ανεργίας από το Δημόσιο ή τα ταμεία για τις απολεσθείσες ώρες. Η μείωση μπορεί να φτάσει και στις μηδενικές ώρες. Στη Γερμανία η περίοδος αυτή διαρκεί έως 2 χρόνια.
Οι απαιτήσεις των θεσμών
Διαχρονικά οι δανειστές ζητούν να αυξηθούν τα όρια πέραν των οποίων οι απολύσεις λογίζονται ομαδικές και να καταργηθεί το δικαίωμα διοικητικής έγκρισης -δηλαδή το βέτο- που διατηρεί ο υπουργός Εργασίας επί των ομαδικών απολύσεων.

ΚΑΤΩΤΑΤΟΙ ΜΙΣΘΟΙ
Οι θέσεις της κυβέρνησης
Κεντρικός στόχος της κυβέρνησης είναι να αποδώσει στους κοινωνικούς εταίρους τον καθορισμό του κατώτατου μισθού μέσω συλλογικών διαπραγματεύσεων.
Ο κοινωνικός διάλογος και η αυτορρύθμιση των εταίρων θα επιτρέψουν τις απαραίτητες προσαρμογές των μισθών στην «περίεργη οικονομική κατάσταση» της Ελλάδας. Ο ειδικός υποκατώτατος μισθός για τους νέους κάτω των 25 παραβιάζει τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη, καθώς βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας και συνιστά διάκριση λόγω ηλικίας.

 
Οι προτάσεις της Επιτροπής Σοφών
Κατά πλειοψηφία οι εμπειρογνώμονες πρότειναν να καθορίζεται από τους κοινωνικούς εταίρους ο κατώτατος μισθός κατόπιν διαβουλεύσεων με εμπειρογνώμονες, μέσω εθνικής σύμβασης εργασίας. Προτείνουν αντικατάσταση του υποκατώτατου μισθού των νέων κάτω των 25 με νέο μηχανισμό για όλους, ανεξαρτήτως ηλικίας, με ανώτατη διάρκεια τα δύο έτη: 90% του γενικού κατώτατου τον πρώτο χρόνο εμπειρίας και 95% τον δεύτερο. Η μειοψηφία θέλει καθορισμό του μισθού από το κράτος, κατάργηση επιδομάτων και τριετιών και διατήρηση του υποκατώτατου μισθού των νέων ως έχει.

Οι απαιτήσεις των θεσμών

Ο μισθός πρέπει να αποφασίζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση και ο ρόλος των κοινωνικών εταίρων να είναι συμβουλευτικός. Το ΔΝΤ εκτιμά πως ο κατώτατος μισθός παραμένει υψηλότερος σε σύγκριση με ανταγωνίστριες χώρες της Ελλάδας ως ποσοστό του ΑΕΠ, ενώ η δομή του είναι εξαιρετικά περίπλοκη, λόγω τριετιών, επιδομάτων κ.λπ. Ο μισθός πρέπει να είναι ένα μοναδιαίο ποσό αναφοράς.

ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ
Οι θέσεις της κυβέρνησης
Προτεραιότητα της κυβέρνησης είναι να ενισχύσει τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και να ενδυναμώσει τις κλαδικές συμβάσεις επαναφέροντας τις αρχές της εύνοιας και της επεκτασιμότητας. Η ενίσχυση των κλαδικών συμβάσεων θα συνεισφέρει στην προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων, ενώ αναμένεται να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για ενιαίους κανόνες, με σκοπό να επαναθεμελιωθεί ο δίκαιος ανταγωνισμός ανάμεσα σε επιχειρήσεις του ίδιου κλάδου.
Οι προτάσεις της Επιτροπής Σοφών
Κατά πλειοψηφία έδωσε «πλεονέκτημα» στις κλαδικές συμβάσεις καθώς συλλογικές χαμηλότερου επιπέδου δεν μπορούν να αποκλίνουν επί τα χείρω των εθνικών/κλαδικών, εκτός κι αν οι κοινωνικοί εταίροι προβλέπουν ρήτρες που το επιτρέπουν προσωρινά. Ομόφωνα τάσσεται υπέρ της επεκτασιμότητας συλλογικών συμβάσεων εάν καλύπτουν το 50% των εργαζομένων της διαπραγματευτικής μονάδας, υπέρ της επέκτασης κατά 6μηνο των συλλογικών συμβάσεων και της μετενέργειας για όλους τους όρους. Η μονομερής προσφυγή στη διαιτησία «θα πρέπει να θεωρείται έσχατο μέσο».
Οι απαιτήσεις των θεσμών
Οι δανειστές διαχρονικά θέλουν ευελιξία αμοιβών και καθαρή υπερίσχυση των επιχειρησιακών και ατομικών συμβάσεων.

ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΔΡΑΣΗ
Οι θέσεις της κυβέρνησης
Η ελληνική κυβέρνηση σκοπεύει να υπερασπίσει το θεσμικό πλαίσιο του δικαιώματος στην απεργία. Οι Ανεξάρτητοι Εμπειρογνώμονες καταλήγουν πως δεν χρειάζονται αυστηρότεροι όροι στην απεργία και οι κοινωνικοί εταίροι συμφώνησαν πως δεν χρειάζονται αλλαγές για την ανταπεργία (λοκ άουτ).

 
Οι προτάσεις της Επιτροπής Σοφών
Η Επιτροπή δεν είδε ανάγκη για αυστηρότερους κανόνες σχετικά με την απεργία, αλλά και ούτε κάποιον επείγοντα λόγο για άρση της απαγόρευσης της ανταπεργίας (lock out). Ωστόσο σημειώνει πως ο Ελληνας νομοθέτης μπορεί να διευκρινίσει ότι ο εργοδότης δικαιούται να μην πληρώσει τους μη απεργούς εργαζομένους εφόσον δεν μπορούν να συνεχίσουν την εργασία τους, επειδή λαμβάνει χώρα απεργία στην επιχείρηση.

 
Οι απαιτήσεις των θεσμών
Διαχρονικά οι δανειστές ζητούν να αλλάξει ο μηχανισμός λήψης της απόφασης για απεργία (ώστε να γίνουν πιο δύσκολες) με αύξηση του αριθμού των εργαζομένων που απαιτούνται για την επικύρωση και αύξηση του χρόνου προειδοποίησης. Επίσης ζητούν την επαναφορά του δικαιώματος ανταπεργίας (λοκ άουτ) στους εργοδότες.

Πηγή: Έθνος

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το