Της Άννας Μαρίας Κουτσιρίμπα – Σεμιλιέτωφ,
φιλολόγου – συγγραφέα*
Η παραμονή μας στο νησί πλησιάζει στο τέλος της. Βέβαια σταθήκαμε τυχεροί αφού όλες τις μέρες που βρισκόμασταν στο νησί δεν είχε βρέξει, οπότε όλα μπορέσαμε και τα είδαμε με την άνεσή μας και μόλις την τελευταία μέρα άρχισε να βρέχει. Άλλωστε ας μην ξεχνιόμαστε πως είμαστε κοντά στον ισημερινό.
Περνάμε στο τουριστικό λεωφορείο για τον δρόμο προς το αεροδρόμιο. Συναντάμε αρκετά από τα μνημεία που είχαμε συναντήσει την πρώτη μέρα, αλλά πάντα βλέπουμε και κάτι καινούργιο.
Εντυπωσιάζει με τα χρώματά του ο βουδιστικός, κινέζικος ναός Satya Dharma, που θα τον συναντήσουμε στον δρόμο για το αεροδρόμιο με ένα τεράστιο άγαλμα του Guanyin στον προαύλειο χώρο του.
Μετά το αεροδρόμιο βρίσκεται το Πολιτιστικό Πάρκο Garuda Wisnu Kencana, όπου υπάρχουν τεράστια αγάλματα θεοτήτων, ανάμεσά τους το άγαλμα του Βιζνού που είναι ορατό από μακριά.
Το αεροδρόμιο βρίσκεται στο νότιο τμήμα του νησιού. Είναι ένα όμορφο κτίριο με μπαλιμέζικη χαρακτηριστική αρχιτεκτονική με τους πύργους και τις χαρακτηριστικές στέγες, παράλληλα με μοντέρνα αρχιτεκτονική ενός σύγχρονου αεροδρομίου.
Το αεροδρόμιο, δεν μπορούσε να μην είναι εξωτικό, να μη θυμίζει Μπαλί από άκρη σε άκρη. Λέγεται Διεθνές Αεροδρόμιο Ngurah Rai, αφιερωμένο στη μνήμη του ομώνυμου ήρωα που αγωνίστηκε για την ανεξαρτησία της Ινδονησίας με τον ολλανδικό στρατό. Στην αρχή λειτούργησε ως στρατιωτικό αεροδρόμιο. Όταν το κατέλαβαν το νησί οι Ιάπωνες διπλασίασαν τον διάδρομό του και μέχρι σήμερα γίνονται όλο και περισσότερες επεκτάσεις λόγω των διαρκών πτήσεων. Έτσι λόγω έλλειψης χερσαίου δρόμου, επεκτάθηκε στον ωκεανό. Διαθέτει ό,τι και ένα σύγχρονο αεροδρόμιο σε όλον τον κόσμο, καταστήματα με αφορολόγητα, εστιατόρια, καφετέριες, φρέσκα αρτοσκευάσματα, γλυκά και ποτά, ανταλλακτήρια συναλλάγματος, παιδική χαρά για τα παιδιά, ακόμη αίθουσες για σπα και μπαλινέζικο μασάζ και πολύ πράσινο με πολύχρωμα λουλούδια. Ένα εξωτικό αεροδρόμιο που σίγουρα διαφέρει από ό,τι έχουμε στο μυαλό μας.
Βορειοδυτικά του νησιού βρίσκεται το Εθνικό Πάρκο, που καλύπτει μια περιοχή περίπου 190 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Εκεί υπάρχουν βιότοποι και δάση όπου προστατεύονται αρκετά είδη που τείνουν προς εξαφάνιση. Βρίσκονται περίπου 160 είδη ζώων, θηλαστικά, πουλιά, ερπετά και πολλά είδη φυτών. Ήταν κάτι που θέλαμε να επισκεφτούμε περισσότερο για να συναντήσουμε το σπάνιο είδος της Μάινα του Ρόθτσαϊλντ, που την είχαμε δει και στο Αττικό Πάρκο και συναντάται ελεύθερη μόνο στο Μπαλί. Όμως μάθαμε πως υπήρχε περίπτωση να βρισκόμαστε όλη τη μέρα στο πάρκο και να μην τύχει να τη συναντήσουμε, γιατί σε όλη αυτή την έκταση εκτιμάται πως ζουν μόνο 100 πουλιά. Για αυτό και επιλέξαμε άλλες δραστηριότητες. Σίγουρα θα αξίζει τον κόπο. Ίσως κάποια άλλη φορά…
Και μερικές χρήσιμες συμβουλές για το νησί για των Θεών.
Αν θέλετε να είστε στο επίκεντρο των πάντων με έντονη νυχτερινή διασκέδαση, θαλάσσια σπορ, αγορά ενδυμάτων, ποικιλία εστιατορίων και πολυτελών ξενοδοχείων, τότε να επιλέξετε την Κούτα. Ένα είναι βέβαιο πως δεν υπάρχει περίπτωση να βαρεθείτε!
Αν πάλι τα θέλετε όλα αυτά, αλλά πιο ήσυχα, πιο οικογενειακά, τότε να προτιμήσετε τη Σανούρ.
Αν είστε νιόπαντροι και θέλετε να απολαύσετε προσωπικές στιγμές στην πιο ερημική, αλλά και πιο όμορφη παραλία του νησιού και δε σας ενδιαφέρει να είστε κοντά σε πόλεις και αξιοθέατα τότε να επιλέξετε τη Νούσα Ντούα. Αν πάλι προτιμάτε ένα καταπράσινο βουνό, παραδοσιακό και γαλήνιο τότε να προτιμήσετε το Ούμπουντ.
Πρέπει να γνωρίζετε όμως πως υπάρχει σε ώρα αιχμής μεγάλο μποτιλιάρισμα που μπορεί να διαρκέσει μία με δυο ώρες και να σας βγάλει έξω από το πρόγραμμά σας. Λόγω απόστασης και το γεγονός ότι δεν υπάρχουν μέσα μαζικής μεταφοράς, αλλά μόνο ταξί και θέλετε να μείνετε στη μακρινή παραλία Νούσα Ντούα ή στο βουνό Ούνπουντ θα πρέπει να το λάβετε σοβαρά υπόψη σας. Ταξί βρίσκετε πολύ εύκολα στις μεγάλες πόλεις Κούτα, στη Σανούρ, σας κλείνουν τα ξενοδοχεία, αρκεί να γνωρίζουν από την αρχή πού ακριβώς θέλετε να πάτε, για να κανονίζουν τον χρόνο τους, επειδή συνήθως οι οδηγοί τελειώνουν τη βάρδια τους γύρω στις 5 με 6 το απόγευμα.
Όσον αφορά το φαγητό θα πρέπει να είστε προσεχτικοί. Σε όλες τις διαδρομές βλέπουμε μικρές κουζίνες που πωλούν φαγητό. Τις περισσότερες φορές δεν είναι μαγαζιά, αλλά σπίτια, όπου οι νοικοκυρές μαγειρεύουν ένα πιάτο ημέρας και το πωλούν. Μπορεί να είναι σπιτικό, αλλά μπορείτε να δείτε τις κατσαρόλες και τα τηγάνια καθώς και όλη την υγιεινή του χώρου, ακόμη και τα ποντίκια που κυκλοφορούν ελεύθερα σε όλο το νησί και όχι μόνο στα απομακρυσμένα χωριά, αλλά ακόμη και στις πόλεις! Προτιμάμε φαγητό σε εστιατόρια, όπως και στα εστιατόρια των ξενοδοχείων όπου μπορούμε να έχουμε μια μεγάλη ποικιλία σε γεύσεις και κυρίως καθαριότητα. Υπάρχουν όμως και μαγαζιά του δρόμου που τηρούν τους κανόνες υγιεινής με νόστιμο φαγητό. Όπως άλλωστε σε κάθε χώρα που πηγαίνουμε αγοράζουμε νερό εμφιαλωμένο, το ίδιο κάνουμε και εδώ και δεν καταναλώνουμε παγάκια και φρούτα που δεν μπορούμε να καθαρίσουμε.
Όσο για τις παραλίες, όταν δεν είχε κοσμοπλημμύρα σχετικά ήταν καλά, αλλά ας μην ξεχνάμε πως είμαστε στον ινδικό ωκεανό που έχει καθημερινά κύμα με αποτέλεσμα η θάλασσα να είναι ανακατεμένη. Προσωπικά, αν και λατρεύω τη θάλασσα, δεν έκανα ούτε ένα θαλάσσιο μπάνιο στο Μπαλί, παρά μόνο στην πισίνα του ξενοδοχείου. Το Μπαλί μπορεί να είναι εξωτικό, αλλά παραλίες με κρυστάλλινα, διάφανα και πεντακάθαρα νερά σαν τα δικά μας, δε θα συναντήσουμε πουθενά.
*Οι φωτογραφίες είναι του Μιλτιάδη και του Γιώργου Σεμιλιέτωφ.