Είναι μακάβριο, όμως η ιδέα του να γίνεσαι λίπασμα και να σε τρώνε τα σκουλήκια, δίνουν στη σκέψη μου προβάδισμα στην αποτέφρωση από την ταφή. Με το συνέδριο των ταφικών εθίμων που ολοκληρώθηκε στον Βόλο, μπήκα σε σκέψεις και για το μπάτζετ της κηδείας μου και η αποτέφρωση κέρδισε και σε αυτό το επίπεδο έδαφος. Το συνέδριο είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον και άψογη οργάνωση, οπότε υπήρξε και πλήρης ενημέρωση για το τι ισχύει με το κρίσιμο ζήτημα της αυτοδιάθεσης… μετά θάνατον.
Ακολουθώντας, έστω και καθυστερημένα, το παράδειγμα άλλων ευρωπαϊκών και όχι μόνο χωρών, μεταξύ των οποίων και της γειτονικής μας Βουλγαρίας και παρά τις έντονες αντιδράσεις ακραίων κύκλων της Εκκλησίας, η κυβέρνηση και το αρμόδιο υπουργείο Περιβάλλοντος προχώρησαν στην ολοκλήρωση του θεσμικού πλαισίου, το οποίο είναι απαραίτητο για την ίδρυση και λειτουργία Κέντρων Αποτέφρωσης Νεκρών στην Ελλάδα. Το θεσμικό αυτό πλαίσιο δημιουργήθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 2006, με υπουργό Εσωτερικών τον σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Χάρη σε μια τροποποίηση της ισχύουσας νομοθεσίας που έγινε πέρυσι, τα αποτεφρωτήρια «αποδεσμεύθηκαν» χωρικά από τα κοιμητήρια και πλέον η εγκατάστασή τους είναι πολύ ευκολότερη.
Το μοναδικό «εμπόδιο» στη νομοθεσία είναι ότι δικαίωμα ίδρυσης αποτεφρωτηρίου νεκρών εξακολουθούν να έχουν μόνο οι δήμοι, οι οποίοι έως σήμερα δεν έχουν αποδειχθεί ιδιαίτερα ανθεκτικοί στις αντιδράσεις ακραίων θρησκευτικών κύκλων.
Ο Δήμος Βόλου υπήρξε πρωτοπόρος στο θέμα αυτό, με απόφαση του Δημοτικού του Συμβουλίου το 2012 και ο Βόλος θα ήταν η πρώτη πόλη που θα αποκτούσε αποτεφρωτήριο. Από την τοπική Εκκλησία, στην οποία δεν αρμόζει προφίλ με εξαλλοσύνες, οι αντιδράσεις ήταν ήπιες και σε πολιτισμένο πλαίσιο. Άλλωστε φρόντισε η Ιερά Σύνοδος να «αφορίσει» την αποτέφρωση, οπότε «καλύφθηκε» και η Μητρόπολη Δημητριάδος.
Εκπτώσεις, όμως, σε θέματα δικαιωμάτων δεν νοούνται σε μια συνταγματική Δημοκρατία. Και όπως τονίζει η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, «το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην αυτοδιάθεση εμπεριέχει και το δικαίωμα κάθε πολίτη μιας χώρας της Ε.Ε. να διαθέσει μετά θάνατον το σώμα του σύμφωνα με τις ιδεολογικές του αξίες και τα θρησκευτικά του πιστεύω».
Στον Βόλο όμως, όπως ανακόπηκε η πορεία σε δεκάδες πράγματα, σημαντικά ή λιγότερο σημαντικά, που βρίσκονταν σε εξέλιξη, έτσι σταμάτησε και η διαδικασία για τη δημιουργία του αποτεφρωτηρίου, το οποίο, όπως αποδείχθηκε και στο συνέδριο, θα δημιουργούσε και οικονομικά οφέλη στην πόλη. Ο Δήμος Βόλου από πρωτοπόρος έγινε «παρακολούθημα» μιας διαδικασίας που πλέον τον αφήνει αδιάφορο. Έγινε θεατής εξελίξεων, τις οποίες αρνείται να κατανοήσει.
Σε αυτή την πόλη δεν κερδίσαμε δημοτική αρχή, το τζόκερ κερδίσαμε…
Τώρα, θα μου πείτε, η τέφρα δεν λάμπει για να τους «κεντρίσει» το ενδιαφέρον.
της Κατερίνας Τασσοπούλου