Πολιτισμός

Τέχνη κατά αποκλεισμού και αποξένωσης- Έκθεση ζωγραφικής στη Μηλίνα με μηνύματα “Θ”

Χωρίς τίτλο
Η Ελένη Κυρικλίδη και η Μολυβία Πόρποδα

Στην Ελιά της Μηλίνας, η Μολυβία Πόρποδα και η Ελένη Κυρικλίδη παρουσιάζουν τα έργα τους με θέμα τον κοινωνικό αποκλεισμό. Αν και η έκθεση ζωγραφικής έχει ως αφετηρία το σημερινό πρόβλημα της αποξένωσης, θίγει γενικότερα ζητήματα προσφυγιάς και μετανάστευσης, δίνοντας έμφαση στο προσωπικό αδιέξοδο. Η έκθεση δεν εστιάζει στους πρόσφυγες και το δράμα τους αντιμετωπίζοντάς τους ως «έκθεμα» που προσφέρεται για εύκολη συγκίνηση.
H Πόρποδα Μολυβία γεννήθηκε το 1982 και μεγάλωσε στον Βόλο. Έχει σπουδάσει ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στο εργαστήριο του Τ. Πατρασκίδη. Έχει διδάξει ζωγραφική σε παιδιά προσχολικής ηλικίας, σε παιδιά δημοτικού, σε ενήλικες και παράλληλα συμμετέχει σε εκθέσεις. Της αρέσουν τα λουλούδια, οι παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες, τα παραμύθια, το κόκκινο, τα σύννεφα, οι καρδιές, η ζάχαρη, η αλήθεια. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα προσπαθώντας να θυμίσει στους άλλους, αλλά και να θυμάται η ίδια πώς είναι να είσαι παιδί.

thumbnail_Σ19 Φ100
Οι δύο γυναίκες, που αποτυπώνουν στον καμβά η Ελένη και η Μολυβία, τονίζουν πως ζωή είναι μια διαδρομή προς το ιδεατό. Μια πορεία πάνω στην οποία τοποθετούμε τα δικά μας σημεία. Υπερνικάμε εμπόδια και δυσκολίες. Παλεύουμε με τον εαυτό μας και με τις συνθήκες, ξεπερνώντας τα όρια, τους όρους, τις γραμμές, τα σημεία.
«Κοιτούμε και παρατηρούμε. Μας παρατηρούμε. Διεκδικούμε χωρίς να κάνουμε πίσω. Κάνουμε πίσω και φοβόμαστε. Διαμορφωνόμαστε και διαμορφώνουμε. Δεσμευόμαστε και αμφιβάλλουμε. Δημιουργούμε τον εαυτό μας, τον κόσμο μας, την πραγματικότητά μας και τους άλλους. Αναζητούμε τρόπους, μιλάμε, φωνάζουμε, σωπαίνουμε, ουρλιάζουμε. Προσαρμοζόμαστε και αντιδρούμε.

unnamed (1)
Όταν φράζουν καθετί που δίνει πνοή, όταν δεν μας αφήνουν ν´ αγγίξουμε, να γευτούμε, να μυρίσουμε, εκεί παρεμβάλλεται η διακοπή. Ως βία. Ενάντια στην υποκειμενική κανονικότητα και την προσωπική επιλογή. Όταν η επιβίωση ορίζεται ως στόχος, η φαντασία γίνεται μέσο απόδρασης, δρόμος προς την εύρεση μιας άλλης διαδρομής.
Έτσι αντιδρούμε, δημιουργώντας. Ορίζοντας και επαναπροσδιορίζοντας αυτό που θέλουμε να πούμε, να δούμε, να ακούσουμε, να αισθανθούμε…! Αυτό που θέλουμε να είμαστε».

unnamed unnamed (2) unnamed (3) unnamed (4)

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το