Μία από τις πιο φωτεινές και έντονες αναμνήσεις της παλιάς κοπής μουσικόφιλων είναι η φορά που κράτησαν στα χέρια τους το πρώτο τους βινύλιο.
Αγορασμένο από κάποιο δισκάδικο της γειτονιάς -έναν χώρο «ιερό» και στέκι για όσους απολάμβαναν την ιδιαίτερη μυσταγωγία του- το βινύλιο γύριζε στο περιστρεφόμενο πλατό του πικάπ σκορπώντας τον ζεστό του ήχο σε σπίτια και χώρους διασκέδασης για αρκετά χρόνια.
Από το 1982 και μετά όμως, όταν η Philips ανακοίνωσε τη δημιουργία του πρώτου CD player, ο βασιλιάς των μουσικών φορμά, που ήδη πάλευε με τον πρώτο «σφετεριστή» του θρόνου, την κασέτα, άρχισε να δίνει σταδιακά τη θέση του στο ψηφιακό γυαλιστερό δισκάκι των 12 εκατοστών που τη δεκαετία του ’90 θα γίνει ο απόλυτος κυρίαρχος του ήχου. Τα τελευταία χρόνια όμως με την επέλαση των ψηφιακών μέσων να αλλάζει για πάντα τον τρόπο που ακούμε μουσική, κι ενώ το ακροατήριο των CD έχει εξ ολοκλήρου περάσει στο downloading και στη χρήση social streaming εφαρμογών, το βινύλιο φαίνεται να επανακάμπτει.
Ολο και περισσότερες δισκογραφικές εταιρείες βγάζουν τις νέες τους κυκλοφορίες και σε βινύλιο.
«Υπάρχουν κάποιοι που δεν σταματήσανε ποτέ να αγοράζουν βινύλια, υπάρχουν οι συλλέκτες, υπάρχουν και τα ”μικρά”, συνήθως από 17 και άνω που, δασκαλεμένα από έναν θείο, ή έναν μπαμπά στρέφονται στο βινύλιο. Υπάρχουν βεβαίως και άλλοι που δεν γνωρίζουν καν τι είναι αυτό…», λέει η Ελένη Νεουδάκη, που εδώ και δύο δεκαετίες «ζει» μέσα στο Record House, το μυθικό δισκάδικο της Νέας Σμύρνης που άνοιξε το 1971 ο πατέρας της Γιάννης Νεουδάκης. Αν και πρόκειται για μία από τις πιο παγωμένες μέρες της χρονιάς, η πόρτα ανοιγοκλείνει αρκετές φορές, καθώς άτομα όλων των ηλικιών μπαίνουν στο Record House: «Διαλέγω δώρο για μία φίλη μου που θα της πάρουν οι γονείς της πικάπ. Στην αρχή διάλεξα έναν δίσκο της Λάνα Ντελ Ρέι αλλά μετά με τη βοήθεια των παιδιών εδώ στο μαγαζί πήρα έναν δίσκο των Artic Monkeys. Ελπίζω να της αρέσει!», λέει η 15χρονη Εύα, που πήρε το βάπτισμα του πυρός με την πρώτη της αγορά δίσκου.
Αναλυτικά στο www.ethnos.gr