Mπορούν οι δικαστές να ξεπεράσουν τον «σκόπελο» της προηγούµενης απόφασης της Ολοµέλειας (2287/2015) του ΣτΕ, η οποία έκρινε αντισυνταγµατικές τις περικοπές που έγιναν µε νόµο του 2012 στις συντάξεις; Μπορούν να αντιµετωπίσουν διαφορετικά τους συνταξιούχους και τους εν ενεργεία δηµοσίους υπαλλήλους; Πώς θα υπερβούν τις σκέψεις που έκαναν οι συνάδελφοί τους του ΣΤ’ Τµήµατος, σε µείζονα σύνθεση (µε µόνο µία µειοψηφία), οι οποίοι κατέληξαν ότι η πλήρης κατάργηση των δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και του επιδόµατος αδείας είναι αντισυνταγµατική και υπερβαίνει το αναγκαίο µέτρο;
Αυτά είναι µερικά από τα ερωτήµατα που ακούγονταν στην αίθουσα της Ολοµέλειας του ΣτΕ την Παρασκευή, µέχρι να ανέβουν στην έδρα οι ανώτατοι δικαστές. Μετά τη συζήτηση και την αντιπαράθεση των επιχειρηµάτων µεταξύ του ελληνικού ∆ηµοσίου και των νοµικών παραστατών των δικαστικών υπαλλήλων που προσέφυγαν στη ∆ικαιοσύνη, ακουγόταν στις ίδιες συζητήσεις και η άλλη άποψη: Λόγοι δηµοσίου συµφέροντος, αλλά και διαφορετικής αντιµετώπισης των απόµαχων της εργασίας και των εν ενεργεία υπαλλήλων, είναι πιθανό να αποτρέψουν µία θετική για τους προσφεύγοντες απόφαση, που δεν είναι άλλη από το να χαρακτηριστεί η πλήρης κατάργηση των δώρων αντίθετη στο Σύνταγµα.
Και αυτό γιατί, όπως έλεγαν -αφού είχαν ακούσει τους νοµικούς παραστάτες του ∆ηµοσίου-, το δηµοσιονοµικό κόστος σε περίπτωση αναδροµικής εφαρµογής (σ.σ.: από το 2013) µπορεί να φθάσει τα 3,9 δισ. ευρώ, τινάζοντας στον αέρα όχι µόνο τον κρατικό προϋπολογισµό αλλά και τη δέσµευση έναντι των Ευρωπαίων εταίρων για πρωτογενή πλεονάσµατα 3,5% µέχρι το 2022. Ακόµη ένα επιχείρηµα που ακούστηκε σχετίζεται µε την οικονοµική δύναµη που έχει ένας συνταξιούχος, του οποίου τα εισοδήµατα είναι χαµηλότερα από εκείνα των εν ενεργεία δηµοσίων υπαλλήλων.
Αυτές οι σκέψεις, οι οποίες «ταλανίζουν» τους νοµικούς, αποτελούν σκέψεις και των ανώτατων δικαστών, όπως άλλωστε εκφράστηκαν και µέσα από την απόφαση του ΣΤ’ Τµήµατος, µε έξι µέλη να έχουν τη γνώµη ότι οι περικοπές του Ν. 4093/2012 είναι αντισυνταγµατικές και ένα µέλος να έχει τη γνώµη ότι το µέτρο είναι πρόσφορο και αναγκαίο για το δηµόσιο συµφέρον και τη δηµοσιονοµική προσαρµογή της χώρας. Οι δικαστές θα αρχίσουν να σχηµατίζουν άποψη για το µείζον αυτό οικονοµικό αλλά και κοινωνικό θέµα αµέσως µόλις πάρουν στα χέρια τους τα υποµνήµατα των δύο πλευρών και συµπληρωθεί ο φάκελος, τον οποίο θα εξετάσουν στη συνέχεια στις διασκέψεις τους.
Με οδηγό το 2015
Η πλειονότητα των δικαστών συµµετέχει, άλλωστε, και στην Ολοµέλεια που θα κρίνει τη συνταγµατικότητα ή µη των διατάξεων του νόµου Κατρούγκαλου, ενώ πολλοί εξ αυτών συµµετείχαν και στην Ολοµέλεια του 2015, που έκρινε αντισυνταγµατικές τις περικοπές των συνταξιούχων, µε περιορισµένη όµως αναδροµικότητα, για λόγους δηµοσίου συµφέροντος.
Σε αυτά τα χνάρια πιστεύουν οι νοµικοί ότι θα πατήσουν εκ νέου οι ανώτατοι δικαστές (σ.σ.: εάν τελικά κρίνουν τις περικοπές αντίθετες στο Σύνταγµα), περιορίζοντας το δικαίωµα για αναδροµικά µόνο σε όσους εν ενεργεία δηµοσίους υπαλλήλους έχουν καταθέσει αγωγές, ενώ για τους υπολοίπους η απόφαση θα έχει ισχύ από την ηµέρα της έκδοσής της και µετά.
Σε αυτήν την περίπτωση το κόστος δεν είναι µεγάλο, όπως εκτιµούν οι δικηγόροι των προσφευγόντων, χωρίς ωστόσο να µπορεί να εκτιµηθεί ο αριθµός των προσφυγών που έχουν ασκηθεί και συνεπώς το ύψος των αναδροµικών. ∆εύτερο ενδεχόµενο είναι µια συνολική αποδοχή των προσφυγών, χωρίς περιορισµένη αναδροµικότητα, δηλαδή επιστροφή των δώρων και των επιδοµάτων αδείας από την 1η Ιανουαρίου του 2013, γεγονός που θα σήµανε συναγερµό στο οικονοµικό επιτελείο αλλά και στην κυβέρνηση. Το τρίτο σενάριο δεν είναι άλλο από την απόρριψη των προσφυγών, για λόγους δηµοσίου συµφέροντος, οι οποίοι συνδέονται µε την οικονοµική πορεία της χώρας.
Όπλο του ∆ηµοσίου, στα στοιχεία που έχει δώσει κατά καιρούς στη δηµοσιότητα, δεν είναι άλλο από το γεγονός ότι η εξοικονόµηση από τις περικοπές στους συνταξιούχους ήταν 250 εκατ. ευρώ, ενώ από την πλήρη κατάργηση των δώρων των ενεργεία υπαλλήλων 450 εκατ. ευρώ, δηλαδή σχεδόν διπλάσια.
Μάλιστα, οι νοµικοί παραστάτες του ∆ηµοσίου είπαν ότι σε περίπτωση που η προσφυγή των υπαλλήλων γίνει δεκτή, αυτό σηµαίνει ένα κονδύλι 700 εκατ. ευρώ κατ’ έτος για τα δηµόσια ταµεία. Αµεση συνέπεια, όπως σηµείωσαν, θα είναι η αύξηση της φορολογίας ή η περικοπή δαπανών της γενικής κυβέρνησης.
«Εάν το χρέος δεν καταστεί βιώσιµο, η χώρα θα αναγκαστεί να πάει σε νέο πρόγραµµα ή να χρεοκοπήσει» σηµείωσαν χαρακτηριστικά. Η κρίσιµη απόφαση ανήκει και πάλι στους δικαστές του Συµβουλίου της Επικρατείας, οι οποίοι καλούνται για ακόµη µια φορά να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά της οικονοµικής κρίσης.
Πηγή: Έθνος