Του Λαοκράτη Βάσση
Διευκολύνοντας, νομίζουμε, την καλύτερη πρόσληψη της ουσίας του, θα ξεκινήσουμε απ’ το τι δεν είναι και όχι απ’ το τι είναι ελληνικός
πολιτισμός. Απ’ τα μεγάλα του δηλαδή ασύμβατα και όχι απ’ τα βασικά γνωρίσματα και τα κύρια προτάγματά του. Ρίχνοντας φως στο εν εξάρσει, στους ύπουλους και ύποπτους καιρούς μας, τρίδυμο φαινόμενο του εθνικισμού (σοβινισμού), του νεοφασισμού (νεοναζισμού) και του ρατσισμού, που συνιστά ευθεία και απόλυτη άρνηση της αξιακής του θεμελίωσης. Αλλά και επαναλαμβάνοντας πως το ταυτοτικό «αίμα» της εθνικής μας συλλογικότητας, το ελληνικό «αίμα», είναι αξιακό και όχι (βιολογικο) φυλετικό «αίμα», όπως
το θέλει η περί το τρίδυμο φαινόμενο «τοξική» ανοησία.
Εθνικισμός/σοβινισμός: Με δεδομένο πως ο όρος δεν έχει τώρα το αρχικό του περιεχόμενο, όπως για παράδειγμα αυτό που διαβάζουμε στο περιώνυμο περί αυτού δοκίμιο του Αλέξανδρου Παπαναστασίου (βλ. Αλ. Παπαναστασίου, Ο Εθνικισμός, εκδ. Δημιουργία, Αθήνα 1992), αλλά σημαίνει πια, κυρίως μέσα από την …ταύτισή του με την όζουσα και μολυσματική φασιστικο/ναζιστική υποκουλτούρα απ’ το μεσοπόλεμο και μετά, τη νοσηρή και εμπαθή αγάπη για το έθνος (πατρίδα), με ενδιάθετη τη φυλετική υπεροχή, την επιθετικότητα και την επεκτατικότητα, είναι αυτονόητο το ότι η σημαινόμενη «ιδεολογία» του βρίσκεται στον αντίποδα της διαχρονικής αξιακής βάσης του
Ελληνισμού. Που σημαίνει πως βρίσκεται στον αντίποδα και της υπέρτατης, αρχαιόθεν, αρετής της φιλοπατρίας, όπως και του συνώνυμού της, σε νεότερη ορολογία (Ρουσσώ κ.ά.), πατριωτισμού.
Οπότε, όσες περικεφαλαίες του Περικλή, του Μεγαλέξανδρου ή του Κολοκοτρώνη κι αν φορέσουν στα άδεια κεφάλια τους οι νεοναζιστικής
κοπής εθνικιστές… Ελληναράδες της «Χρυσής Αυγής», δεν θα πάψουν να είναι στίγμα και όνειδος για την ιστορία και τον πολιτισμό της πατρίδας μας, με τη συγκεκριμένη διαχρονική αξιακή παρακαταθήκη και με μια μάλιστα απ’ τις δυο εθνικές εορτές της, την 28η Οκτωβρίου 1940, αφιερωμένη στο αντιφασιστικό μεγαλείο του έπους του ’40.
Κι ούτε λόγος πως η ταυτότητά μας ως μελών της ελληνικής μας συλλογικότητας είναι ιστορικο/πολιτιστικά και αξιακά προσδιοριζόμενη και οριζόμενη, πολύ δηλαδή πέραν της αστυνομικής
μας ταυτότητας.
Νεοφασισμός/νεοναζισμός: Είναι απ’ τα παράδοξα της ιστορίας, όχι όμως και απ’ τα ανεξήγητα, που το φασιστικο/ναζιστικό «φαινόμενο»,
εβδομήντα τόσα χρόνια απ’ τη συντριβή του «Άξονα» (Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος), βρικολακιάζει (με τους μεταλλαγμένους του «ιούς») στην ίδια την Ευρώπη. Πολύ συχνά, μάλιστα, υπό την ανοχή και την ενίσχυση της ρεβανσιστικής επιστροφής των επιγόνων του στο πλαίσιο ψυχρο/πολεμικών και νεο-ψυχρο/πολεμικών σκοπιμοτήτων της νεοταξικής παγκοσμιοποίησης και της αμερικανο/δυτικής «ηγεμονίας».
Με την έξαρσή του, παρ’ ότι υπό ακροδεξιό εν πολλοίς ακόμα προσωπείο, να απειλεί τις πολιτικές ισορροπίες και μαζί τους τη συνολική προοπτική της Ευρώπης. Που, για πολλούς λόγους, εμφανίζεται ανίκανη να αντιδράσει, όπως συνέβη, τηρουμένων των αναλογιών, και κατά τον μοιραίο Μεσοπόλεμο, στη διάρκεια του
οποίου επωάστηκαν τα εκατοντάδες χιλιάδες αυγά του φασιστικο/ναζιστικού «φιδιού», υπό τα υπνωτισμένα όμματα του τότε δημοκρατικού και προοδευτικού κόσμου. Σ’ αυτή, δυστυχώς, την έξαρση έχουμε κι εμείς το μερτικό μας με το νεο-ναζιστικό μόρφωμα της «Χρυσής Αυγής». Που συνιστά, όπως προανέφερα, στίγμα και όνειδος για την ιστορία μας και τον πολιτισμό μας ως παντελώς ασύμβατο με την αξιακή ταυτότητα του Ελληνισμού.
Όσο κι αν οι «φευγάτοι» της ηγεσίας της και οι ανελλήνιστοι οπαδοί της περιφέρουν ανά τας οδούς και τας ρύμας τη νοσηρή «ελληναράδικη»
φαντασίωσή τους. «Διευκολυνόμενοι» πολύ σ’ αυτό και απ’ την αντιστοίχως νοσηρή απόπειρα αναθεωρητικής απαξίωσης της ιστορίας μας και του πολιτισμού μας απ’ την «αντι-ελληναράδικη» ιδεολογία τής απο-εθνοποιητικής, δήθεν προοδευτικής, μεταπολιτευτικής μας «διανόησης», στην οποία έχω ήδη επίμονα αναφερθεί.
Ρατσισμός: Συνιστώντας την πιο ακραία αναίρεση των θεμελίων και της ουσίας του ανθρώπινου πολιτισμού, που στηρίζεται στην αρχή της
ανεκτικότητας και του σεβασμού του άλλου ανθρώπου, ως κοινό κεκτημένο όλων των μεγάλων πολιτισμών, όλων των μεγάλων θρησκειών και όλων των ανθρωπιστικών ιδεολογιών διαμέσου
των αιώνων, ο ρατσισμός, είτε στην εθνο/φυλετική του εκδοχή, ως δόγμα δηλαδή φυλετικής υπεροχής, είτε στην καθόλου ήπια και καθόλου πιο ανώδυνη κοινωνική ή και την ξενοφοβική του εκδοχή, ως αντίθεση δηλαδή, περιφρόνηση και εχθρότητα με βάση τη διαφορετικότητα και την ξενικότητα, καθώς μάλιστα θεωρεί τον άλλον αμετάστρεπτο, ανήκει, αυτονόητα, στα πλέον ασύμβατα με τον ελληνικό πολιτισμό, που πρώτος αυτός ανέδειξε τον άνθρωπο, κάθε άνθρωπο, ως αξία, αυταξία και πρώτη αξία της ζωής.
Βιογραφικό Σημείωμα
O Λαοκράτης Βάσσης γεννήθηκε στο Ριζοβούνι Πρεβέζης το Μάρτιο του 1945.
Είναι δάσκαλος (πτυχιούχος της Ζωσιμαίας Παιδαγωγικής Ακαδημίας Ιωαννίνων) και νεοελληνιστής φιλόλογος (πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων).
Εργάζεται στην Ιδιωτική Εκπαίδευση και είναι Διευθυντής Σπουδών των Εκπαιδευτηρίων ΓΕΙΤΟΝΑ (Βάρη Αττικής).
Είναι πρόεδρος της Εταιρείας Παιδείας και Πολιτισμού ΕΝΤΕΛΕΧΕΙΑ.
Είναι επίτιμο μέλος του Δ.Σ. του ΚΕ.Θ.Ε.Α (Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων). Διετέλεσε μέλος του Ε.Σ.Ρ. (Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης).
Έχει δημοσιεύσει:
ΔΙΑΔΡΟΜΗ (ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ) 1985-1991, Εκδόσεις GUTENBERG, Αθήνα 1992.
ΔΕΚΑΤΡΕΙΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ, Εκδόσεις ΔΩΡΙΚΟΣ, Αθήνα 1998.
Με τους Θ.Χ. Στοφορόπουλο, Αντώνη Μακρυδημήτρη και Κώστα Γουλιάμο ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ-ΑΝΑΓΚΗ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, Εκδόσεις Ι. ΣΙΔΕΡΗΣ, Αθήνα 2002.
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ και άλλα, Εκδόσεις Ταξιδευτής, Αθήνα 2004.
Ανοιχτή συζήτηση-Μεταπολίτευση, Πα.Σο.Κ, Αριστερά, Εκδόσεις Ταξιδευτής, Αθήνα 2005.
Με τους Φάνη Πάκο, Νίκο Πετραλιά και Νίκο Κωνσταντόπουλο ΣΑΚΗΣ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΑΣ – Αναφορά στη ζωή και το έργο του, Έκδοση ΙΔΡΥΜΑ ΣΑΚΗ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΑ, Αθήνα 2006.
ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, Εκδόσεις Ταξιδευτής, Αθήνα 2008.
Κριτική και Πολιτική ΠΕΡΙΔΙΑΒΑΣΗ, Εκδόσεις ταξιδευτής, Αθήνα 2008.
Ανοιχτή συζήτηση-Η χρεοκοπία της Μεταπολίτευσης, Πολιτιστικές αναγνώσεις, Εκδόσεις Ταξιδευτής, Αθήνα 2011.
Επιμελήθηκε τους τόμους:
Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟ ΓΥΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ, Εκδόσεις CHILD SERVICES, Αθήνα 2000.
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, Εκδόσεις CHILD SERVICES, Αθήνα 2001.
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ «ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ» ΚΑΙ «ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ», Εκδόσεις ΕΝΤΕΛΕΧΕΙΑ, Αθήνα 2003.
Μ.Μ.Ε ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, Εκδόσεις ΕΝΤΕΛΕΧΕΙΑ, Αθήνα 2004.
ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ 21ΟΥ ΑΙΩΝΑ, Εκδόσεις ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ, Αθήνα 2006.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ – ΠΑΘΟΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΑΣ, Εκδόσεις ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΩΝ ΓΕΙΤΟΝΑ, Αθήνα 2005 (Σε συνεργασία με τον φιλόλογο Νίκο Μέγα).
ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΜΕΝΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ, Εκδόσεις ΕΝΤΕΛΕΧΕΙΑ, Αθήνα 2008 (Σε συνεργασία με τον φιλόλογο Νίκο Μέγα).
ΤΟ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΩΝ, Εκδόσεις ΕΝΤΕΛΕΧΕΙΑ, Αθήνα 2011.
Άρθρα και βιβλιοκριτικές του έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και περιοδικά, όπως η ΑΥΓΗ, η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, το ΑΝΤΙ , το Άρδην και το ΠΑΡΟΝ.
Έχει συμμετάσχει με εισηγήσεις του σε Hμερίδες και Συνέδρια για θέματα εκπαιδευτικά, πολιτιστικά και σύγχρονου γενικότερα προβληματισμού.