Τοπικά

Τα «καυτά» θέματα της εφηβείας στο «μικροσκόπιο» 15 μαθητών του Βόλου

Κύριος σκοπός της λειτουργίας του Ομίλου Δημοσιογραφίας του 2ου Πρότυπου Γυμνασίου Βόλου είναι να δημιουργούνται ομάδες συνεργασίας, αλληλεπίδρασης και δημιουργίας για την ανάδυση των ταλέντων των μαθητών που συμμετέχουν, αλλά και την αύξηση των κοινωνικών και επικοινωνιακών δεξιοτήτων τους.
15 μαθητές του Ομίλου φωτίζουν σήμερα τα προβλήματα της εφηβείας, εξηγούν ποια θεωρούν μάστιγα για τους νέους, ενώ η σχολική εφημερίδα «Μαθητών φωνή» (schoolpress.sch./2protgymvolos) γίνεται ο καθρέφτης των προβληματισμών τους.
Φόβοι και ελπίδες της νέας γενιάς αναδύονται μέσα από τη γοητεία που τους ασκεί η δημοσιογραφία και από την ενασχόλησή τους με αυτήν.

Η υπεύθυνη καθηγήτρια κ. Σοφία Κανταράκη αναφέρεται αρχικά στην πηγή έμπνευσης που οδήγησε στη σχέση εκπαίδευσης και δημοσιογραφίας: «Για τη δημιουργία του Ομίλου Δημοσιογραφίας ίσως με προβλημάτισαν οι σκέψεις του χρονογράφου και αρχισυντάκτη της εφημερίδας Εμπρός Ι. Κονδυλάκη, ο οποίος αρχές του 20ού αιώνα (1907) εκθειάζει, αν και σχετικά υπαινικτικά, τη δύναμη της ένωσης, τον θαυμασμό για την ελευθερία, την αλληλοϋποστήριξη και το θάρρος της γνώμης των μαθητών της εποχής του, οι οποίοι: «δεν είναι αυτοί τέταρτα ανθρώπου, αλλ’ άνθρωποι άρτιοι και έχουν πλήρη συνείδηση της αρτιότητάς των… Γνωρίζουν ωσαύτως ότι και ο τύπος, όστις υπολογίζει τον αριθμόν των αναγνωστών, όπως η πολιτική υπολογίζει τον αριθμόν των ψηφοφόρων, δεν θα θελήση να δυσαρεστήση τόσον πλήθος ανθρωπίσκων, οίτινες αν δεν έχουν όρεξιν ν’ αναγνώσουν Ξενοφώντα και Θουκιδίδη ευρίσκουν όμως όρεξιν εις τα αναγνώσματα τα οποία δημοσιεύονται εις τας εφημερίδας».
Ο μαθητής Γεώργιος Τάσιος από το Γ3 θεωρεί ότι η δημοσιογραφία τον γοητεύει γιατί διευρύνει ορίζοντες. Καθώς ο δημοσιογράφος ασχολείται με την επικαιρότητα και συνεχώς αναζητεί αποκλειστικές πληροφορίες, μαθαίνει συνεχώς καινούργια πράγματα και διαπιστώνει τι συμβαίνει γύρω του δηλαδή στην κοινωνία. Επιπροσθέτως, με τη δημοσιογραφία διαβάζεις και ακούς διαφορετικές απόψεις και ιδεολογίες οι οποίες αντικατοπτρίζουν τη διαφορετικότητα των ανθρώπων και σε βοηθούν να είσαι «ανοιχτός» σε αυτές. Τέλος, όταν θίγεις ένα θέμα ή εκφράζεις την άποψή σου για ένα γεγονός, γίνεται αυτομάτως ένα μέσο έκφρασης. Υπάρχουν κάποια «καυτά» θέματα με τα οποία αναμφισβήτητα θα θέλαμε να ασχοληθούμε. Τρία από αυτά είναι: Σχολικός εκφοβισμός, εθισμός στο διαδίκτυο και κάπνισμα από μικρή ηλικία.

Η Σκολαρίκη Αναστασία από το Τμήμα Β2 θεωρεί ότι η δημοσιογραφία είναι τέχνη, η οποία «βγάζει» στην επιφάνεια τον πραγματικό χαρακτήρα και τις εμπειρίες κάποιου. Έτσι, ο ρεπόρτερ στη συγκεκριμένη περίπτωση, έχει τη δυνατότητα να γνωρίζει πολλούς διαφορετικούς χαρακτήρες ανθρώπων, από τους οποίους μπορεί πολλές φορές να αποκομίσει μαθήματα ζωής. Αυτό είναι κάτι που με γοητεύει στη δημοσιογραφία. Καταλήγοντας, η δημοσιογραφία δίνει τη δυνατότητα να μοιραστείς συναισθήματα και εμπειρίες, γνωρίζοντας πολλούς διαφορετικούς χαρακτήρες, αλλά και προσωπικότητες ανθρώπων. Αυτό που μου άρεσε περισσότερο να ασχοληθώ, είναι η ζωή των παιδιών στο σχολείο και τα δύσκολα χρόνια της εφηβείας. Θα ήθελα να γνωρίσω διαφορετικές εμπειρίες παιδιών κι εφήβων, σχετικά με το πώς καταφέρνουν να ισορροπήσουν τα μαθητικά τους χρόνια με την εφηβεία ή και με τις δύσκολες στιγμές της ζωής τους.

Για τον Βλάση Παχιό από το Β2 η δημοσιογραφία μία τόσο μαγευτική δουλειά, μία τόσο ενδιαφέρουσα διαδικασία, η δημοσιογραφία είναι η τέχνη της καθημερινότητας, μία τέχνη αποκλείστηκα για τη ζωή όλων των ανθρώπων του κόσμου. Στη δημοσιογραφία οι άνθρωποι γνωρίζουν και συνεργάζονται πολλές φορές με αξιοθαύμαστους ανθρώπους, με ανθρώπους που έχουν καταφέρει και έχουν δημιουργήσει εξαίρετα πράγματα. Αυτή είναι η πιο εντυπωσιακή λεπτομέρεια της δημοσιογραφίας. Όλοι λένε πως τα αστυνομικά, τα πυροσβεστικά και τα ιατρικά σώματα είναι οι πρώτοι άνθρωποι που δρουν σε ένα περιστατικό, στην πραγματικότητα, όμως, οι δημοσιογράφοι είναι η πρώτη δράση που λέμε. Μέσα στα πολλά θέματα που απασχολούν τους νέους και την κοινωνία δυσκολεύεται κανείς να διαλέξει το πιο καυτό από αυτά. Από την πλευρά μου θεωρώ πολύ σημαντικό το πολυσυζητημένο bulling (εκβιασμός). Αυτό κυριαρχεί σε όλους τους χώρους της κοινωνικής ζωής μας. Εμένα με ενδιαφέρει να φωτίσω την πλευρά του ανθρώπου που δέχεται το bulling, τις επιπτώσεις που έχει στην ψυχική του υγεία, στην πρόοδό του, στη δουλειά του και γενικά στη ζωή του. Ακόμα με ενδιαφέρει να βρεθούν τρόποι (με νόμους, με διατάγματα, με αυστηρές ποινές κ.λπ.) να προστατευτούν και να γλιτώσουν αυτά τα παιδιά, αλλά και να τιμωρηθούν οι υπαίτιοι»!
Κατά τη γνώμη μου, αναφέρει η Σεβαστιανή Κωνσταντινίδη από το Γ1, η δημοσιογραφία (ειδικά σχολιογραφία, άρθρα γνώμης) είναι ένα διαφοροποιημένο είδος τέχνης. Όπως στον χορό και στη ζωγραφική, ο καθένας μπορεί να εκφραστεί ελεύθερα ή αναδείξει έναν προβληματισμό του για ένα επίκαιρο γεγονός. Η ελευθερία αυτή βέβαια διέπεται από κανόνες δεοντολογίας. Άρα λοιπόν, και ιδιαίτερα στον τομέα της δημοσιογραφίας, όλες τις ιδέες και τα μηνύματα που προσπαθούμε να περάσουμε μεταφέρονται με έναν τρόπο πολιτισμένο, εύληπτο και αμερόληπτο. Αυτό ήταν το χαρακτηριστικό που με προσέλκυσε. Δηλαδή η έντονη, αλλά παράλληλα κρυμμένη εκφραστικότητα ενός άρθρου και η αλληλεπίδραση μεταξύ του αναγνώστη και του δημοσιογράφου με βάση το γεγονός που υποδεικνύει ένα άρθρο ή μια φωτογραφία, η διαμαρτυρία ή η χαρμοσύνη εκφρασμένη από ανθρώπους που παρατηρούν λίγο πιο σχολαστικά και κριτικά τον κόσμο γύρω μας. Όπως λέει και μία γνωστή παροιμία, «μια εικόνα χίλιες λέξεις». Ως έφηβη πιστεύω πως σε σχολικές εφημερίδες, όπως αυτή του Ομίλου μας, χρειάζεται να αναφέρονται περισσότερα στοιχεία που να είναι πιο «κοντά» στους εφήβους. Στις μέρες μας, αυτό ήδη γίνεται από τα κοινωνικά δίκτυα ή, όπως λέμε, από στόμα σε στόμα. Γράφοντας για μια τέτοια εφημερίδα, θα ένιωθε ικανοποιημένη, διότι θα σκαφτόταν πως όχι μόνο ενημέρωσε τόσο κόσμο, αλλά και κατάφερε να κερδίσει την προσοχή από πολλούς πολίτες, που τα ενδιαφέροντά τους διαφέρουν από αυτά των ενηλίκων.

Ο Ανδρέας Καλλίας από το Β3 μάς αναφέρει ότι από μικρός έβλεπε τους γονείς του να παρακολουθούν ειδήσεις και του τραβούσε πολύ το ενδιαφέρον η δουλειά του δημοσιογράφου. Ύστερα όταν η πρώτη εφημερίδα έπεσε στα χέρια του κατάλαβε πόση μαεστρία και σκληρή δουλειά έχει δαπανηθεί ώστε να τυπωθεί και να κρατάει τους αναγνώστες ενήμερους για την επικαιρότητα. Αργότερα, μεγαλώνοντας η γνώμη του άλλαξε για τους δημοσιογράφους. Το θεωρούσε ως ένα επάγγελμα το οποίο εκτός από το να κρατάει ενήμερους τους ανθρώπους τους παραπληροφορεί για δικό του όφελος και αυτό το έχω διαπιστώσει από δική του εμπειρία. «Σίγουρα το επάγγελμα αυτό καλύπτει την ανάγκη του ανθρώπου για ενημέρωση και αυτός είναι ο λόγος που θαυμάζω το επάγγελμα του δημοσιογράφου. Σίγουρα ένας δημοσιογράφος μπορεί να βρει διάφορα θέματα να καυτηριάσει που αφορούν τους νέους. Θα ήθελε να ασχοληθεί κυρίως με τα αθλητικά» σημειώνει σχετικά.

Η Ελένη Καραγιάννη από το Β3 θεωρεί ότι η δημοσιογραφία είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα στις μέρες μας παγκοσμίως. Κάποιοι θα έλεγαν ότι είναι ένας τρόπος μετάδοσης των νέων σε όλη την κοινωνία και κάποιοι άλλοι ότι είναι ένα από τα «tricks» της κυβέρνησης για να κάνουν τους πολίτες να πιστεύουν ότι αυτοί θέλουν, όμως, είναι κάτι πολύ παραπάνω από αυτό. Ο λόγος που γοητεύτηκε τόσο πολύ από τη δημοσιογραφία είναι ότι μπορείς να εκφράσεις την προσωπική σου γνώμη και ταυτόχρονα να μεταδώσεις αλήθειες στον κόσμο. Είναι σαν να έχεις τη δύναμη να ανοίξεις τα μάτια κάθε πολίτη και να του δείξεις την πραγματικότητα και με κάποιον τρόπο να τον αποτρέψεις από το να κάνει κάτι παρόμοιο. Οι νέοι στις μέρες ενδιαφέρονται περισσότερο για τη μουσική, τα βιντεοπαιχνίδια, τα αθλήματα και για τη μόδα. Όμως υπάρχουν κάποια πράγματα που οι νέοι θέλουν να ακουστούν στην κοινωνία όπως ο ρατσισμός, οι φυλετικές διακρίσεις, η μόλυνση του πλανήτη και η βία. Ως μέλος αυτής της κοινωνίας των νέων πιστεύει ότι κάτι τόσο ενδιαφέρον όπως ο όμιλος δημοσιογραφίας πρέπει να καλύψει αν όχι όλα αυτά τα θέματα την πλειοψηφία. Θα μπορούσε να ασχοληθεί με αθλήματα, μουσική, αλλά και με κοινωνικά κυρίως θέματα όπως τον ρατσισμό, τη μόλυνση του πλανήτη.

Για την Άρτεμη Κιρίτσι από το Γ1 αυτό που τη σαγηνεύει στη δημοσιογραφία είναι η ενημέρωση σε χιλιάδες θέματα, η έρευνα στην αλήθεια, αλλά και να γνωρίσουν σε ποια κοινωνία όντως διαβιώνουν. Ένας σωστός δημοσιογράφος, προσπαθεί να προωθήσει την πραγματικότητα και όχι μια μυθοπλασία. Θα ήθελε πολύ να ασχοληθεί με ένα θέμα που απασχολεί τους περισσότερους νέους στη σημερινή εποχή, και έχει αφήσει πολλά αναπάντητα ερωτήματα, όπως για παράδειγμα η αυτοκτονία.

Για τη Μαρκέλλα Καμήτα από το Γ1 το επάγγελμα του δημοσιογράφου θεωρείται ένα κοινωνικό έργο και αυτό που κάνει γοητευτική την αλήθεια είναι η αναζήτησή της και η παρουσίαση των θεμάτων που ενδιαφέρουν τον απλό κόσμο. Την ενδιαφέρουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η επιρροή στους νέους και η αλλοτρίωση που μας έχουν προκαλέσει.

Για τη Γεωργία Νικολαΐδη από το Γ1 φαίνεται διασκεδαστικός ο τρόπος που λειτουργεί μία εφημερίδα. Είναι ωραίο, σχολιάζει, να βάζουμε διαφορετικές ιδέες σε θέματα που απασχολούν την καθημερινή ζωή και την επικαιρότητα. Επίσης της αρέσει που μέσω των ρεπορτάζ ανακαλύπτουμε καινούργια πράγματα και γνωρίζουμε νέους ανθρώπους διευρύνοντας έτσι τους ορίζοντες μας. Καθημερινά, οι νέοι παλεύουν και αγωνίζονται για να εξασφαλίσουν ένα μέλλον σύμφωνα με τα ορθά πρότυπα που έχει θέσει η κοινωνία. Μετά από πολλές προσπάθειες, όμως, δεν μπορούν να βρουν μια θέση εργασίας. Η ανεργία στην εποχή μας είναι μια μάστιγα που ταλαιπωρεί τους νέους αναγκάζοντας τους πολλές φορές να βρουν θέση εργασίας στο εξωτερικό. Αυτό είναι ένα θέμα που μπορούμε να αναλύσουμε, καθώς ανήκει στην επικαιρότητα της χώρας μας.

Η Απωλλίνα Σπανοδήμου από το Β2 πιστεύει πως η δημοσιογραφία εμπνέει τους ανθρώπους και προσφέρει πολλές γνώσεις. Επίσης είναι σημαντική στη ζωή των εφήβων, καθώς γίνονται δημιουργικοί συμμετέχοντας σε κοινωνικές δραστηριότητες. Την ενδιαφέρει να ερευνά σημαντικά θέματα, παίρνοντας πληροφορίες από διαφορετικές πηγές και να συνεργάζεται για την επίλυση των προβλημάτων με τους κατάλληλους ανθρώπους. «Όπως γνωρίζουμε, οι έφηβοι το τελευταίο χρονικό διάστημα, εξ αιτίας της καραντίνας, ένιωθαν εγκλωβισμένοι και αβοήθητοι. Καθώς είμαι μία από αυτούς, θα ήθελα να καταγράψω τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις απόψεις τους».

Ο Πρόδρομος Νατσικόπουλος από το Γ2 αναφέρει ότι η δημοσιογραφία σημαίνει νέους ορίζοντες και τρόπους σκέψεις. Μέσω αυτής παρακολουθείς την επικαιρότητα και ό,τι άλλο που σε αφορά συμβαίνει. «Συνήθως δεν ενδιαφέρει τους περισσότερους νέους ανθρώπους η δημοσιογραφία, αλλά κάποιοι όπως εγώ, έχουν ένα μικρόβιο, ένα μικρόβιο που σε παθιάζει. Αυτό που παθιάζει εμένα στη δημοσιογραφία είναι το ψάξιμο. Είναι η πληροφόρηση και μάλιστα η σωστή πληροφόρηση. Είναι η μάθηση που κανείς αντλεί και η μάθηση αυτή δεν θα πάει χαμένη. Θα ήθελα να ασχοληθώ σίγουρα με την αθλητική επικαιρότητα στις μέρες μας, καθώς αθλούμαι όπως και οι περισσότεροι νέοι σε αυτή την ηλικία. Κυρίως με το ποδόσφαιρο, γιατί από μικρός το είχα όνειρο».

Ο Σκαρλάτος Αλέξανδρος από το Γ2 θεωρεί ότι στη δημοσιογραφία τον γοητεύει το γεγονός ότι μπορεί να κάνει τα λόγια του κόσμου να ακουστούν. Επίσης του αρέσει το ότι μπορεί να αναφερθεί σε όποια θέματα τον ενδιαφέρουν. Ένας άλλος λόγος για τον οποίο τον γοητεύει η δημοσιογραφία είναι γενικά όλη η διαδικασία για να εκδοθεί ένα θέμα όλο το ψάξιμο, αλλά και οι γνώσεις και οι εμπειρίες που επρόκειτο να αποκτήσει.

Για τη Λυδία Παυλή από το Γ2 η δημοσιογραφία σημαίνει έρευνα, ανακάλυψη και ενημέρωση του κοινού για πράγματα άγνωστα. Θα ήθελε να ασχοληθεί με το καυτό θέμα των ναρκωτικών που μαστίζει τη νεολαία.

Η Μαρία – Ελένη Αντωνογλούδη από το Γ1 πιστεύει ότι η δημοσιογραφία είναι η έρευνα για την αλήθεια, ενώ το θέμα του εμβολιασμού την απασχολεί έντονα ως θέμα.

Η Κωνσταντίνα Ελευθερούλη Γ2 θεωρεί τη δημοσιογραφία ως έναν τρόπο έκφρασης ιδεών, συναισθημάτων και απόψεων. Θα ήθελε να αναδείξει το ζήτημα του εθισμού στα βιντεοπαιχνίδια και τα κινητά, αλλά και για τους κινδύνους που ελλοχεύουν.

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το