Τα δύο ναρκοπέδια της ελληνικής πρότασης: Ασφαλιστικό και ΦΠΑ

Πλανάται πλάνην οικτρά όποιος πιστεύει ότι η συμφωνία είναι πλέον μια τυπική διαδικασία, αφού πέρα και πίσω από τη θετική υποδοχή των νέων ελληνικών προτάσεων, εξακολουθούν να υπάρχουν πιέσεις για πιο σκληρά μέτρα, έτσι ώστε να «κλειδώσουν» οι νέοι δημοσιονομικοί στόχοι.

Σύμφωνα με πληροφορίες, αν και η πλευρά των δανειστών θεωρεί ότι το νέο “πακέτο” είναι πιο “βαρύ” και πιο αξιόπιστο, εκτιμάται ότι δεν έχει καλυφθεί πλήρως το δημοσιονομικό “κενό” των περίπου 900 εκατ. ευρώ, παρά το ότι η ελληνική πλευρά ανέβασε κατά περίπου 2,3 δισ ευρώ το κόστος των προτεινόμενων μέτρων. Επιπλέον, το ΔΝΤ δεν έχει ανοίξει ακόμα τα χαρτιά του κυρίως όσον αφορά στα μέτρα που προτείνει η Αθήνα για το συνταξιοδοτικό.

Τα δύο ναρκοπέδια στο δρόμο για συμφωνία

Στην πραγματικότητα δύο παραμένουν τα ναρκοπέδια στην πορεία για την επιδιωκόμενη συμφωνία.

Το ένα είναι το Ασφαλιστικό, όπου η κυβέρνηση επιχειρεί να παρακάμψει τις πιέσεις για περικοπές στη συνταξιοδοτική δαπάνη, με αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, δηλαδή με αύξηση των πόρων των Ταμείων. Ήδη, τα πρώτα ανεπίσημα σχόλια από το στρατόπεδο των δανειστών είναι ότι αν και το δημοσιονομικό αποτέλεσμα είναι μόνιμου χαρακτήρα, αυτές οι παρεμβάσεις δημιουργούν στρεβλώσεις, αφού οι αυξήσεις στις εισφορές πλήττουν την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Ο αντίλογος είναι ότι όταν αποφασίστηκε η μείωση των εισφορών δεν ελήφθη η παραμικρή μέριμνα για την κάλυψη των απωλειών των ταμείων, με αποτέλεσμα την επιδείνωση των εσόδων τους.

Τι ισχύει με τις πρόωρες συντάξεις

Στο κομμάτι των πρόωρων φαίνεται ότι θα υπάρξει συνεννόηση, αφού η ελληνική πρόταση πάει αρκετά βήματα πιο μπροστά την αρχική πρόταση. Συγκεκριμένα:

προβλέπεται η κατάργηση τους από 1/1/2016,
η σταδιακή αύξηση των ορίων ηλικίας στα 67
η δυνατότητα συνταξιοδότησης στα 62 έτη μόνο για όσους έχουν συμπληρωμένα τα 40 έτη εργασίας.
Από τις νέες ρυθμίσεις θα προστατευθούν τα θεμελιωμένα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, δηλαδή όσοι έχουν συμπληρώσει και τα έτη ασφάλισης και τα έτη ηλικίας για να βγουν στη σύνταξη. Σύμφωνα με παράγοντες της κοινωνικής ασφάλισης, αυτές οι παρεμβάσεις “ακουμπάνε” 90.000 εργαζόμενους:

35.000- 40.000 εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα
άλλους περίπου 50.000 δημοσίους υπαλλήλους
Αυτοί θα πρέπει να δουλέψουν τουλάχιστον 4 χρόνια παραπάνω για να βγουν στη σύνταξη. Ειδικότερα, πρόκειται για εργαζόμενους που έχουν συμπληρώσει 35 με 37 έτη ασφάλισης και θα μπορούσαν να βγουν στη σύνταξη στα 58- 59 (ΙΚΑ και Δημόσιο) ή στα 60 (ΟΑΕΕ), αλλά τώρα θα πρέπει να παραμείνουν μέχρι να συμπληρώσουν τα 40 χρόνια δουλειάς και να φτάσουν στα 62 έτη ηλικίας.

Οι παγίδες στον ΦΠΑ

Το άλλο πεδίο που κρύβει παγίδες είναι ο ΦΠΑ κι αυτό γιατί ενώ στο συνταξιοδοτικό καλύφθηκε- έστω με τον παραπάνω τρόπο- η απαίτηση για εξοικονόμηση 1,8 δισ ευρώ (1% του ΑΕΠ), η απόδοση των αλλαγών που προτείνονται στο ΦΠΑ δεν ξεπερνούν το 1,4 δισ ευρώ. Κι ενώ η κατάργηση του ειδικού καθεστώτος θεωρείται δεδομένη- με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό για τις ενδοκυβερνητικές ισορροπίες- φαίνεται ότι θα δοθεί μάχη για τη διατήρηση της εστίασης στο 13%. Το βασικό επιχείρημα είναι ότι αν η εστίαση μεταταχθεί στο 23%, τότε σε συνδυασμό με τη μετάταξη των ξενοδοχείων από το 6,5% στο 13%, θα πληγεί βάναυσα ο Τουρισμός που στήριξε τα χρόνια της κρίσης την οικονομία. Σημειώνεται ότι η μετάταξη της εστίασης στο 23% δεν θα έχει δημοσιονομικό όφελος πάνω από 150 εκατ. ευρώ, αφήνοντας έτσι “κενό” περίπου 350 εκατ. ευρώ ως τις απαιτήσεις των δανειστών.

Πηγή www.iefimerida.gr