Mια κρίσιμη και ενδεχομένως σε κάποια σημεία της αντιφατική συζήτηση κάνει αυτό το Σαββατοκύριακο στο «Caravel» ο ΣΥΡΙΖΑ. Από τη μία εξετάζει τα αίτια της εκλογικής ήττας του περασμένου Ιουλίου, αναζητώντας απαντήσεις στο «γιατί χάσαμε τις εκλογές», και από την άλλη διερευνά τους τρόπους με τους οποίους μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσει την επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Πιλότος της συζήτησης είναι ασφαλώς το κείμενο απολογισμού, ένα κείμενο που πλησιάζει τις 100 σελίδες και συντάχθηκε με την επιμέλεια των Γ. Δραγασάκη, Θ. Δρίτσα και Α. Μπαλτά, το οποίο στο τέλος της ημέρας θα πρέπει να τύχει της έγκρισης της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος.
Μαζί βεβαίως με την πρόταση του Αλέξη Τσίπρα για τη νέα ονομασία του ΣΥΡΙΖΑ, όπως αυτή παρουσιάστηκε στα μέλη του οργάνου και αναμένεται εκτός απροόπτου να ψηφιστεί από όλες τις πλευρές. Αν όχι, κάτι που δεν φαίνεται καθόλου πιθανό, το νέο όνομα θα τεθεί προς έγκριση σε δεσμευτικό δημοψήφισμα των μελών στις 5-6 Απριλίου. Το κλίμα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ είναι καλύτερο από εκείνο που είχε διαμορφωθεί τις τελευταίες δύο εβδομάδες, με τον Αλέξη Τσίπρα να επαναλαμβάνει τη φράση «θέλω να συνθέσω», ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι από τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής απουσιάζουν οι κριτικές, οι αιχμές και τα «καρφιά» που ανταλλάσσουν οι εκπρόσωποι των επιμέρους τάσεων.
Το κυρίαρχο, ωστόσο, παραμένει το κείμενο του απολογισμού, το οποίο ομολογουμένως σε ορισμένα σημεία του προχωρά σε «γενναία» αυτοκριτική για τα πεπραγμένα της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκε ως κόμμα τις τρεις εκλογικές αναμετρήσεις του Μαΐου του 2019. Παράλληλα, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει απολογισμό και για την περίοδο που βρισκόταν στην αντιπολίτευση, παραθέτοντας τις προτάσεις του π.χ. το Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης, τις διεθνείς πρωτοβουλίες του, ενώ σε ό,τι αφορά τα κυβερνητικά πεπραγμένα, διαχωρίζει την πρώτη θητεία του 2015, με σαφείς αιχμές για τον ρόλο του Γιάνη Βαρουφάκη, από τη δεύτερη περίοδο από το δημοψήφισμα και μετά, τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ με την αποχώρηση της Αριστερής Πλατφόρμας και τις εκλογές του Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς.
Ως βασικότερο αίτιο της εκλογικής ήττας περιγράφεται η υλοποίηση του τρίτου μνημονίου. Ωστόσο, ο ΣΥΡΙΖΑ διαπιστώνει ότι η ήττα που υπέστη τον Ιούλιο ήταν τακτική και όχι στρατηγική. Εν προκειμένω, το εδάφιο το οποίο αναφέρεται στην απώλεια της εξουσίας περιγράφει τα εξής: «Το πλαίσιο όπου μπορούσε να ξεδιπλωθεί η κυβερνητική στρατηγική προσδιορίστηκε κατά βάσιν από το ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχε υπογράψει μνημόνιο. Μπορεί να ήταν εμφανές σε όλους ότι αυτή είχε εξαναγκαστεί να το υπογράψει, χωρίς να συμφωνεί και χωρίς να το «υιοθετεί», μπορεί αυτό να είχε όντως ηπιότερες κοινωνικές επιπτώσεις από τα προηγούμενα, μπορεί η νέα κυβέρνηση όντως να προσπάθησε με νύχια και με δόντια να απαλύνει παλιά και νέα βάρη, μπορεί να σεβάστηκε απόλυτα τους δημοκρατικούς αγώνες και να προστάτευσε τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, μπορεί να καλλιέργησε άλλες συμπεριφορές και άλλο δημόσιο ήθος ή να προσέδωσε άλλο ύφος στους τρόπους διακυβέρνησης, αλλά μολαταύτα υπέγραψε μνημόνιο».
Το χειρότερο, όμως, κατά τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν πως δεν διέγνωσε ως όφειλε τη βαθιά αίσθηση απογοήτευσης που δημιούργησε στα κοινωνικά στρώματα που τον οδήγησαν στην εξουσία. Οι ευθύνες επιμερίζονται σε κυβέρνηση και κόμμα: «Η μεν κυβέρνηση επικεντρώθηκε στο νομοθετικό έργο, η Κοινοβουλευτική Ομάδα στις μάχες στη Βουλή, ομολογουμένως κάποτε δύσκολες, ενώ το κόμμα, μετά τη διάσπαση και μην κατορθώνοντας να ξεπεράσει τη δική του αποδυνάμωση από την απορρόφηση πολλών στελεχών του σε θέσεις κυβερνητικής ευθύνης, αρκούνταν εν πολλοίς να παρακολουθεί τα κυβερνητικά τεκταινόμενα».
Η μεσαία τάξη
Παράλληλα γίνεται αυτοκριτική και για την «ολιγωρία που επιδείξαμε ως προς τι σημαίνει ειδικά για την Ελλάδα “μεσαία τάξη”, ποια υπήρξε διαχρονικά και ποια είναι σήμερα η θέση της στον κοινωνικό σχηματισμό, σε τι κατηγορίες διαιρείται…». Πικρές είναι οι διαπιστώσεις του ΣΥΡΙΖΑ και για την προεκλογική εκστρατεία του κόμματος σε συνδυασμό με τις προεκλογικές παροχές: «…όσο δίκαιες, μετρημένες και δικαιολογημένες και αν ήταν, δεν προφυλάχθηκαν από το να εκληφθούν από αρκετούς ως οιονεί εξαγορά ψήφων. Θεσμική βέβαια και κοινωνικά επιβεβλημένη, αλλά εξαγορά μολαταύτα (…) τούτη είναι προσβολή που ο ελληνικός λαός τιμωρεί».
Για τα αποτελέσματα των τριπλών εκλογών του Μαΐου αναφέρεται: «Το ότι η κυβέρνηση είχε περάσει σχεδόν αλώβητη από την κρίση με τους ΑΝΕΛ, ενώ είχε να επιδείξει σημαντικές κοινοβουλευτικές νίκες έπειτα από επανειλημμένες προτάσεις δυσπιστίας ή μομφής, ενίσχυε την αυτοπεποίθηση ότι ο άνεμος εξακολουθεί να πνέει ούριος και οι εκλογικές αναμετρήσεις μάλλον θα απέβαιναν νικηφόρες. Τελικά υποτίμηση του αντιπάλου, αλλά και υποτίμηση της υφέρπουσας δυσφορίας…».
Για τις δημοτικές εκλογές «η ήττα ανέδειξε ανεπάρκειες κυρίως του κόμματος». Τα εκλογικά αποτελέσματα στο περιφερειακό επίπεδο αποδείχθηκαν εξίσου αρνητικά: «…οφείλουμε να δούμε από την αρχή τις διαδικασίες και τα κριτήρια επιλογής υποψηφίων περιφερειαρχών, τους τρόπους συγκρότησης των αντίστοιχων ψηφοδελτίων». Τέλος, σε ό,τι αφορά τις ευρωεκλογές σημειώνεται: «Η ήττα στις ευρωεκλογές υπήρξε απροσδόκητα μεγάλη. Από την στιγμή, δε, που η εκλογική μάχη είχε προσλάβει χαρακτήρα δημοψηφίσματος με τη δική μας ουσιαστικά συναίνεση, αποτελούσε υποχρεωτικά θέμα πολιτικής αξιοπρέπειας να επισπευσθούν οι εθνικές εκλογές».
Με το βάρος της τριπλής ήττας της 26ης Μαΐου ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε και την εθνική αναμέτρηση: «Η καθαυτή εκλογική τακτική δεν διέφερε πολύ από εκείνη των ευρωεκλογών. Επικεντρώθηκε κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, σε συγκεκριμένες πτυχές της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής μας και στα συναφή επιτεύγματα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ… Ο δικός μας απολογισμός δεν μπορεί να επικαλείται την ισχύ του αντιπάλου (στα ΜΜΕ) για το ότι δεν ανέπτυξε επαρκώς τα δικά του προσίδια όπλα».
Κεντρικός ομιλητής στο Παρίσι ο Τσίπρας
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας θα συμμετάσχει την Τρίτη στο Παρίσι ως κεντρικός ομιλητής σε ημερίδα που διοργανώνει η γαλλική Γερουσία με θέμα τη διεύρυνση της ΕΕ. Αναμένεται να αναφερθεί στη σημασία της Συμφωνίας των Πρεσπών για το ξεκλείδωμα της ευρωπαϊκής προοπτικής των Δυτικών Βαλκανίων στο σύνολό τους, το 2018. Θα τονίσει επίσης ότι είχε προηγηθεί μια περίοδος (2014-2017) κατά την οποία η σταθερότητα των Δυτικών Βαλκανίων επιδεινωνόταν ραγδαία λόγω του παγώματος της διαδικασίας διεύρυνσης από την ΕΕ.
Ο Αλέξης Τσίπρας θα υπογραμμίσει ότι η ΕΕ οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες της στην ευρύτερη περιοχή, και ειδικά η Γαλλία να συμβάλει στην περιφερειακή ειρήνη και σταθερότητα συναινώντας στο ξεπάγωμα της ενταξιακής διαδικασίας. Eπίσης, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα συμμετάσχει στο PES που διεξάγεται στις 20/2 στις Βρυξέλλες, εν όψει του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.
Πηγή: Έθνος