Την Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου εγκαινιάστηκε στο Μουσείο της Πόλης (Φερών 17), στο Βόλο, η αναδρομική έκθεση της Ευριδίκης Αρκουδογιάννη, μιας καλλιτέχνιδας με πολυδιάστατη δράση και αναγνώριση στην Ελλάδα και όχι μόνο. Μιας δημιουργού που η διαδρομή της εκπλήσσει τόσο για τη μακρά και συνεπή πορεία της στο χρόνο όσο και για την πλούσια καλλιτεχνική σοδειά της.
Η έκθεση με τίτλο «Σσσσς…υφαίνω», που θαύμασε το πολυπληθές φιλότεχνο κοινό που αγκάλιασε με θέρμη το καλλιτεχνικό αυτό γεγονός, αφορά σε μια εικαστική εγκατάσταση ενιαία στο σύνολό της και περιλαμβάνει δημιουργίες, όπου η παράδοση συναντά τη σύγχρονη τέχνη. Η εκδήλωση συνδιοργανώθηκε από το Λύκειο των Ελληνίδων Βόλου και τη Διεύθυνση Αρχείων, Μουσείων και Βιβλιοθηκών του ΔΟΕΠΑΠ-ΔΗΠΕΘΕ.
Η Ευρυδίκη Αρκουδογιάννη με αφετηρία την τεχνογνωσία της, και κυρίως την αγάπη της και το πάθος της για κάθε τι φτιαγμένο από τα χέρια του αγνού λαϊκού τεχνίτη και τον κόσμο του κλασικού πηλιορείτικου υφαντού, που την περιέβαλε απλόχερα στο οικογενειακό και το ευρύτερο ζωτικό της περιβάλλον, διαθέτει μια πλούσια 40χρονη καλλιτεχνική διαδρομή με πανελλήνια αναγνώριση και αφετηρία το πολυδύναμο εργαστήριό της στα Άνω Λεχώνια. Μια εστία καλλιέργειας της παραδοσιακής υφαντικής τέχνης, που με εφόδια τις προσωπικές της αναζητήσεις περί τέχνης εκφράζεται πλέον σήμερα με μια πρωτοποριακή εικαστική παρέμβαση. Και όπως δηλώνει η ίδια για το έργο της «αποτελεί ένα παράθυρο ανοικτό στον κόσμο του ονείρου! Κλωστές, χρώματα, σκέψεις, αφορμές, συναντήσεις, συναισθήματα….και ένας αργαλειός… Εκεί. Περιμένει…..»
Πιο συγκεκριμένα, με τις σύγχρονες αλλά και παλιές της δημιουργίες η Ευρυδίκη δημιουργεί εικαστικές αφηγήσεις για τη μνήμη, το σήμερα και εν γένει τον χρόνο. Με τόλμη πειραματίζεται με σύγχρονα και παραδοσιακά υλικά όπως είναι οι κλωστές, τα μέταλλα, το ξύλο, το Plexiglas και το ΝΕΟΝ, και ακροβατεί ανάμεσα στην ευθραυστότητα και στη δύναμη των υλικών και των συμβολισμών τους. Πλάθει υφαι….νοώντας έναν ιδιότυπο κόσμο δημιουργικών συζεύξεων, όπου αναμετράται με την απλότητα της παράδοσης και το σύγχρονο κόσμο, από τον οποίο αντλεί ιδέες και ερεθίσματα. Μετεωρίζεται στην κόψη των μαγικών στιγμών ενός παρόντος χρόνου όπου η ζωή οικοδομείται πάνω στην κατάργηση των συμβάσεων, των παραδόσεων, των προσδοκιών. Η δημιουργός απαλλαγμένη από το συγκινησιακό φορτίο της υφαντικής τέχνης με τον παραδοσιακό τρόπο, προχωρά και επανέρχεται σ’ ένα χώρο εικαστικής δράσης με διερευνητική διάθεση. Συνδιαλέγεται με τα αγαπημένα της τοπικά παραδοσιακά μοτίβα και τη σύγχρονη εικαστική οπτική. Τελικά «υφαίνει» δίνοντας το δικό της νόημα στην αναζήτηση των μορφών, των ετερόκλητων υλικών και των πολλών χρωμάτων που χρησιμοποιεί (μπλε, τυρκουάζ, φούξια, κίτρινο, πράσινο, καφέ) για να φτιάξει μοναδικά έργα τέχνης….που ταξιδεύουν παντού συνομιλώντας με άλλους πολιτισμούς. Αλλά κυρίως δημιουργεί έργα που «φωνάζουν» παραδοσιακή Ελλάδα και Πήλιο με σύγχρονο, υπαινικτικό τρόπο.
Κοντολογίς, η έκθεση αυτή με τις εκπλήξεις της……αποκτά εξαιρετικά ενδιαφέρον γιατί πρόκειται για έργα που με αφετηρία την υφαντική τέχνη, όπως η ίδια η καλλιτέχνιδα επισήμανε προχθές ξεναγώντας τους επισκέπτες, μεταμορφώνονται μέσω των υλικών τους με μοναδικό τρόπο. Παράλληλα, η έκθεση έδωσε την ευκαιρία σε όσους παραβρέθηκαν να παρακολουθήσουν μια ιστορική συνέχεια στη διαδρομή της σύγχρονης υφαντικής τέχνης, μέσα από το προσωπικό ύφος και έκφραση της Ευρυδίκης Αρκουδογιάννη.
Το Λύκειο των Ελληνίδων Βόλου μέσω της έκθεσης της Ευρυδίκης Αρκουδογιάννη παλιάς συνεργάτιδας και μέλους του, τιμά τις γυναίκες που εργάστηκαν στα εργαστήρια του αργαλειού του από το 1948 έως σήμερα. Είναι γνωστό ότι το Λύκειο δια μέσου των εργαστηρίων του, κυρίως μετά τους σεισμούς του 1955, κατέγραψε σημαντικότατο έργο στον τομέα της καλλιέργειας της υφαντικής με σημαντική κοινωνική προσφορά μέσω της εκπαίδευσης και με σημαντικότατη συμβολή σ’ έναν από τους παραδοσιακούς κλάδους της παραγωγικής οικονομίας της χώρας μας. Έχει ακόμη ενδιαφέρον ότι σήμερα το Λύκειο των Ελληνίδων Βόλου, πιστό στις αξίες της διατήρησης του λαϊκού πολιτισμού, συνεχίζει την παράδοση της τέχνης του αργαλειού. Από το 2009 οργάνωσε και λειτουργεί εργαστήριο υφαντικής σε ένα νέο χώρο ειδικά εξοπλισμένο (Δον Δαλεζίου και Ρήγα Φεραίου) δίνοντας με αυτόν τον τρόπο έμφαση, όχι μόνο στη σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία, αλλά και στη διαχρονική παραδοσιακή τέχνη. Σκοπός της επαναλειτουργίας του εργαστηρίου αυτού μαζί με τα υπόλοιπα τμήματά του (κέντημα, πλεκτική, ραπτική και άλλα) είναι η διατήρηση των παραδοσιακών τεχνών, που σήμερα κινδυνεύουν να εξαφανιστούν.
Η έκθεση, η οποία έχει προσελκύσει μεγάλο καλλιτεχνικό και εκπαιδευτικό ενδιαφέρον τόσο από ομάδες επισκεπτών όσο και από σχολεία, θα παραμείνει ανοικτή έως την Κυριακή 18 Δεκεμβρίου (από Τρίτη έως Κυριακή από 10.30 έως 13.30 και Τετάρτη & Παρασκευή 18.00 έως 21.00).