Σύγκρουση τρένων: «Μην ανησυχείς, σε μία ώρα θα είμαι πίσω», είπε 67χρονος στην κόρη του πριν το δυστύχημα

Τον χειρότερο εφιάλτη τους βιώνουν συγγενείς και φίλοι των αγνοούμενων, μετά από τη θανατηφόρα σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη, το βράδυ της Τρίτης.

Δεκάδες άνθρωποι που επέβαιναν στη μοιραία αμαξοστοιχία, εξακολουθούν να θεωρούνται αγνοούμενοι αφού δεν έχουν ταυτοποιηθεί με τις σορούς που εντοπίστηκαν από τις Αρχές.

Την ώρα που οι έρευνες συνεχίζονται στα βαγόνια που σκορπισαν τον θάνατο, οι συγγενείς τους ζουν με την αγωνία και εκλιπαρούν για να μάθουν τι έχει συμβεί. Από χθες τα κοινωνικά δίκτυα έχουν γεμίσει με αναρτήσεις από συγγενών και φιλούν που απευθύνουν έκκληση για οποιαδήποτε πληροφορία.

Όπως αναφέρει στο protothema.gr η Μαρία Κυριακίδου, κόρη 67χρονου από τη Θεσσαλονίκη που επέβαινε στο μοιραίο τρένο και βρίσκεται ανάμεσα στου αγνοούμενος, έχει δώσει δείγμα DNA και κατάθεση στις Αρχές και περιμένει με αγωνία να την ειδοποιήσουν.

«Με κάλεσαν σήμερα στις 11.30 και μου είπαν ότι μέχρι στιγμής δεν έχει ταυτοποιηθει με κάποια σορό. Ο μπαμπάς μου ήταν στα πρώτα βαγόνια. Με ενημέρωσαν ότι επειδή βγάζουν συνέχεια πτώματα και συνεχίζονται οι ταυτοποιησεις θα με ειδοποιήσουν από την αστυνομία αν υπάρχει κάποιο νέο», αναφέρει.

Ο γιος του 67χρονου λέει στο protothema.gr, πως ο πατέρας του ήταν στο πρώτο βαγόνι και το εισιτήριο το είχε κλείσει η αδελφή του το Σάββατο για Θεσσαλονίκη – Αθήνα μετ’ επιστροφής και ταξίδευε μόνος του.

«Η τελευταία επικοινωνία που υπήρξε μαζί του ήταν 10.17 το βράδυ της Τρίτης, όταν τον κάλεσε η αδελφή μου. Τον ρώτησε “πού είσαι μπαμπά” και εκείνος απάντησε “στο τρένο”. Της έκανε εντύπωση ότι είχε πολύ ησυχία και τον ξανά ρώτησε, με εκείνον να της απαντάει “μην ανησυχείς, σε μία ώρα θα είμαι πίσω στη Θεσσαλονίκη”. Μίλησαν ουσιαστικά λίγη ώρα πριν το μοιραίο συμβάν», αναφέρει.

Ο ίδιος τονίζει πως «ζούμε με την τελευταία μας ελπίδα, να τον βρούνε. Εμείς θέλουμε να βρεθεί κάτι, να ξέρουμε τι έχει γίνει, να βρεθεί έστω η σορός του. Ο πατέρας μου πήγε για δουλειά το πρωί και θα επέστρεφε το βράδυ. Εκανε συχνά αυτό το δρομολόγιο με το τρένο. Ζούμε με την αγωνία», καταλήγει.

Πηγή: Πρώτο Θέμα