Για τις εμπειρίες που έζησαν στις έρευνες διάσωσης στην Τουρκία μίλησαν τα στελέχη της ΕΜΑΚ, περιγράφοντας τις δραματικές ώρες που πέρασαν διασώζοντας ανθρώπους από τα ερείπια.
Η ελληνική ομάδα ερευνάς και διάσωσης μεταφέρθηκε αεροπορικώς στα Άδανα και από κει οδικώς στην Αντιόχεια (Χατάι).
«Η ελληνική αποστολή ήταν η πρώτη που έφτασε στο σημείο όπου τελέστηκαν και οι περισσότερες καταστροφές. Αποτελέσαμε τον πρώτο πυρήνα συντονισμού για τις διεθνείς δυνάμεις, Καλέσαμε τους τοπικούς πληθυσμούς να μας δώσουν πληροφορίες σχετικά με ανθρώπους που κινδύνευαν ή ήταν εγκλωβισμένοι στα ερείπια», τόνισε ο επιπυραγός Γιαννόπουλος που συμμετείχε στην αποστολή.
Ο γιατρός του ΕΤΙΚ ΕΚΑΒ, Σωκράτης Δούκας, τόνισε πως το Ειδικό Τμήμα Ιατρικής Καταστροφών είναι μια δομή που ενεργοποιείται σε μαζικές καταστροφές και στελεχώνεται από εξειδικευμένους γιατρούς και διασώστες. «Στη συγκεκριμένη αποστολή συνδράμουμε υγειονομικά το έργο της ΕΜΑΚ και βασικός μας ρόλος είναι η υγειονομική κάλυψη των θυμάτων – διασωθέντων», είπε.
Με τη σειρά του ο πυραγός Νίκας Κωνσταντίνος ανέφερε πως «λειτουργούσαμε με πληροφορίες τις οποίες είχαμε μαζέψει από τους ντόπιους και ταυτόχρονα σε διαρκή συντονισμό με τις υπόλοιπες διεθνείς ομάδες, υπήρχε διαρκώς μία εκτίμηση της επικινδυνότητας της ασφάλειας και της κατάστασης στα σημεία που δουλεύαμε, έτσι ώστε να μπορούμε να φέρουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, δηλαδή τον απεγκλωβισμό. Προφανώς, όπως είναι κατανοητό, κινηθήκαμε με συγκεκριμένες πληροφορίες και ρίξαμε τις δυνάμεις μας σε επιβεβαιωμένους ζωντανούς. Έτσι κύλησαν οι πρώτες ημέρες της διάσωσης και στη συνέχεια, όταν ενεργοποιήθηκε το Διεθνές Συντονιστικό Κέντρο, οι πληροφορίες έρχονταν μέσω αυτού».
Οι διασώστες που έγιναν ήρωες στην γειτονική χώρα, δουλεύοντας ασταμάτητα μίλησαν για τις στιγμές που δεν θα ξεχάσουν. Όπως λένε «μας συγκλόνιζαν οι φωνές των θαμμένων ζωντανών, που μετά σταματούσαν και είχαμε αγωνία να τις ξανακούσουμε».
Για τον επιπυραγό Γιαννόπουλο, η πιο χαρακτηριστική εικόνα ήταν αυτή «παιδιών να παίζουν σε παιδική χαρά χαμογελώντας εν μέσω της καταστροφής».
«Μας ζήτησε να της κόψουμε το πόδι»
Όπως είπε ένας από τους πυροσβέστες της ΕΜΑΚ η πιο δύσκολη στιγμή για τον ίδιο ήταν όταν κατά τη διάρκεια επιχείρησης διάσωσης της Αϊρίν «μας άφησε δύο φορές». Πρόκειται για την κοπέλα που έφτασε στο σημείο να ζητήσει να της κόψουν το πόδι για να απεγκλωβιστεί
«Εγώ δεν το είδα γιατί με χώριζε ένα δοκάρι αλλά ο συνάδελφος Κωνσταντίνος Νίκας που ήταν μαζί της και της κρατούσε το χέρι άρχισε να φωνάζει το όνομά της. Εκεί τα χρειαστήκαμε γιατί ο κόπος που είχαμε δώσει ήταν αμέριστος» συμπλήρωσε ο πυροσβέστης της ΕΜΑΚ.
Από την πλευρά του ο πυραγός Κωνσταντίνος Νίκας αναφέρθηκε σε ένα περιστατικό της 8ης Φεβρουαρίου όταν βρήκε ένα αγοράκι 11 ετών. «Έτυχε να είμαι απέναντι όσο η ομάδα δούλευε με το 6χρονο κορίτσι που διασώσαμε. Ήμουν εγώ να προσπαθώ με όποιον τρόπο μπορώ γιατί δεν είχα τα μέσα, του δίναμε νερό με ένα ποτήρι και έφτανα στο σημείο να το βρέχω επειδή ήταν ξαπλωμένος. Σε κάποια στιγμή είχε γίνει μούσκεμα, ζήτησα ένα καλαμάκι, μου έφεραν ένα καλαμάκι πράσινο σε σχήμα φοίνικα και κάθε φορά που το έβγαζα μου έλεγε “no, no” για να συνεχίσω. Παράλληλα έλεγε συνεχώς “10%” ότι δηλαδή δεν άντεχε άλλο και ήταν στα όρια του. Τον έβγαλαν τελικά άλλοι συνάδελφοι και πήγαν όλα καλά».
«Αν και στόχος είναι η προσπάθεια ανάσυρσης ζωντανών εγκλωβισμένων τις πρώτες 72 ώρες, δεν σταματήσαμε τις έρευνες και τις προσπάθειες μέχρι την τελευταία στιγμή», τονίζουν.
«Μέσα στην καταστροφή, ένα αγοράκι ήρθε και μας έδωσε ένα κουτί μπισκότα», θυμάται άλλος διασώστης.
«Σαν γείτονες ήρθαμε πρώτοι»
Ειδική αναφορά έκαναν και την συμπεριφορά των Τούρκων, τονίζοντας πως «η φιλική προσέγγιση του τουρκικού πληθυσμού που είχε υποστεί σοκ αποτυπώθηκε σε απλά πράγματα, σε μικρά διαλείμματα των επιχειρήσεων όταν στελέχη των διασωστικών ομάδων έπαιρναν μια ανάσα, απλοί πολίτες έρχονταν από μόνοι τους να μας δώσουν ένα ποτήρι ζεστό τσάι και ένα κομμάτι ψωμί. Όταν βρεθήκαμε σε μια ουρά ενός αυτοσχέδιου πάγκου όλοι οι άνθρωποι που πεινούσαν έκαναν στην άκρη για να εξυπηρετηθούμε εμείς πρώτοι».
Τους Έλληνες διασώστε ρώτησε και δημοσιογράφος του τουρκικού πρακτορείου Anadolu η οποία τους ευχαρίστησε για τη βοήθειά τους και τους ρώτησε πώς βλέπουν οι ίδιοι τις καλές σχέσεις των δύο λαών των τελευταίων ημερών.
«Από την εμπειρία μας γνωρίζουμε, ότι σε μια καταστροφή ζητάς πρώτα βοήθεια από τον γείτονα, τον διπλανό σου και μετά από την υπόλοιπη ευρύτερη γειτονιά. Κι εμείς έτσι, σαν γείτονες, τρέξαμε πρώτοι», απάντησαν.
«Δεν είναι η θέση μας να κάνουμε εξωτερική πολιτική, η θέση μας είναι να υποστηρίζουμε την ανθρώπινη ζωή και να σώζουμε ανθρώπους ανεξαρτήτως εθνικότητας. Ο ρόλος μας ο πρώτος και ο τελευταίος είναι να υποστηρίζουμε την ανθρώπινη ζωή» απάντησε από την πλευρά του για το θέμα αυτό ο επικεφαλής των διασωστών του ΕΚΑΒ ο οποίος ομολόγησε ότι «τα τραύματα αυτά δεν φεύγουν, θα κάνουμε συνεδρίες θα έχουμε στήριξη, είναι κάποια πράγματα που τα κουβαλάς μαζί σου».
«Η πιο δύσκολη αποστολή μέχρι την επόμενη»
Ερωτώμενοι για τους μετασεισμούς και απάντησαν ότι «δεν αποτέλεσαν εμπόδιο στην αποτελεσματικότητα και τη ροή που είχε λάβει ο τρόπος εργασίας, είχαμε ασφαλίσει όσο γινόταν το πεδίο που δουλεύαμε είτε αυτό ήταν θεμέλια είτε δοκάρι. Σε μεγάλους μετασεισμούς και κυρίως σε έναν που μας έβαλε σε ανησυχία που βγήκαμε έξω, όπως είναι η τακτική, αποτέλεσε αιτία να δούμε λίγο τους εαυτούς μας για να δούμε τι θα κάνουμε στη συνέχεια».
«Είμαι υπερήφανος για την ομάδα μου και όσα καταφέραμε στο πεδίο. Τα παιδιά δεν κρατιόντουσαν, ήθελαν να πηδήξουν ακόμα και από το αεροπλάνο» δήλωσε ο πυραγός Κρικέλης ενώ ο επιπυραγός Γιαννόπουλος έκανε λόγο για την «πιο δύσκολη αποστολή μέχρι την επόμενη».
Πηγή: Έθνος