Συγκλονίζει η 12χρονη: Μακάρι να μην είχε εμφανιστεί ποτέ αυτό το τέρας μπροστά μου – Ήταν πλάκα όλα τα στοιχεία που έχετε;

Μέσα από ένα συγκλονιστικό γράμμα, που διάβασε η αδερφή της, στην εκδήλωση που διοργάνωσε η Επιτροπή Αλληλεγγύης προς το παιδί και την οικογένεια του, η 12χρονη από τον Κολωνό τοποθετείται για πρώτη φορά, με τα δικά της λόγια για την υπόθεση κακοποίησης και βιασμού της, που έχει συγκλονίσει το πανελλήνιο.

«Δεν έχει τελειώσει η τιμωρία μου»

Τα λόγια του κοριτσιού που είναι σήμερα 13 ετών, είναι συνταρακτικά. «Η τιμωρία μου όμως δεν έχει τελειώσει. Οι εφιάλτες μου είναι ακόμα εδώ», δηλώνει ενώ για τον βασικό κατηγορούμενο, Ηλία Μίχο, που η εισαγγελέας με την πρότασή της ρίχνει στα μαλακά, γράφει:

«Πήγαινα στην πλατεία με το ποδήλατο μου, όπως όλα τα παιδιά της γειτονιάς. Μακάρι να μην είχε εμφανιστεί ποτέ αυτό το τέρας μπροστά μου. Όμως εμφανίστηκε».

Σας ζητώ συγγνώμη που δε μίλησα από την αρχή… φοβόμουν πολύ. Ήρθε η ώρα όμως, ήρθε η λύτρωση μου, ήρθατε εσείς», σημειώνει το κοριτσάκι, ενώ ζητάει την αθώωση της μητέρα της, λέγοντας:

«Πίστεψα ότι τελείωσαν οι εφιάλτες μου και ξαφνικά: Πού είναι η μαμά μου; Γιατί τη μαμά μου; Πού είναι τα αδέλφια μου; Πού είναι η οικογένεια μου; Γιατί με αφήσατε μόνη μου; Εγώ φταίω, εγώ φταίω που δε σας μίλησα νωρίς. Όχι η μαμά μου».

Καταπέλτης κατά της εισαγγελικής πρότασης – «Τα αποδεικτικά στοιχεία που έχετε ήταν όλα μια πλάκα;»
Επίσης, απευθύνεται και στην εισαγγελέα η οποία στην εισήγησή της αθωώνει τον Μίχο από την κατηγορία βιασμού και της μαστροπείας.

«Θέλω να σας πω κάτι κυρία εισαγγελέα: όλα τα αποδεικτικά στοιχεία που έχετε στα χέρια σας ήταν όλα μια πλάκα; Αυτό θέλετε να μου πείτε μετά από όλα αυτά που πέρασα;», λέει το θαρραλέο παιδί. «Αυτό που ζητάω από το δικαστήριο και από τον κύριο πρόεδρο, τους δικαστές και τους ενόρκους είναι να με πιστέψουν ότι η μητέρα μου δε γνώριζε τίποτα από όλα αυτά που έκανα και όχι ότι στα μισά λέω αλήθεια και στη μαμά μου λέω ψέματα», τονίζει.

Αναλυτικά στην κατάθεση ψυχής, το κοριτσάκι αναφέρει τα εξής:
«Είμαι η … (12χρονη) και θέλω να σας εκφράσω μια τελευταία φορά τα συναισθήματα μου.

Ακούστε με σας παρακαλώ, ακούστε με. Εσείς ήσασταν η λύτρωση μου, η βοήθεια που περίμενα τόσο καιρό μέσα στον εφιάλτη που ζούσα.

Σας εμπιστεύτηκα, σας μίλησα… περίμενα τη βοήθεια σας για να μην περάσει κανένα άλλο παιδί όσα πέρασα εγώ.

Η τιμωρία μου όμως δεν έχει τελειώσει. Οι εφιάλτες μου είναι ακόμα εδώ.

Όχι τη μαμά μου.

Πήγαινα στην πλατεία με το ποδήλατο μου, όπως όλα τα παιδιά της γειτονιάς. Μακάρι να μην είχε εμφανιστεί ποτέ αυτό το τέρας μπροστά μου. Όμως εμφανίστηκε.

Σας ζητώ συγγνώμη που δε μίλησα από την αρχή… φοβόμουν πολύ. Ήρθε η ώρα όμως, ήρθε η λύτρωση μου, ήρθατε εσείς. Πίστεψα ότι τελείωσαν οι εφιάλτες μου και ξαφνικά:

Πού είναι η μαμά μου;

Γιατί τη μαμά μου;

Πού είναι τα αδέλφια μου;

Πού είναι η οικογένεια μου;

Γιατί με αφήσατε μόνη μου;

Εγώ φταίω, εγώ φταίω που δε σας μίλησα νωρίς.

Όχι η μαμά μου.

Θέλω να σταματήσουν οι εφιάλτες μου εδώ.

Τα Χριστούγεννα δεν με άφησαν ούτε τη μαμά μου να δω.

Θέλω να σας πω κάτι κυρία εισαγγελέα: όλα τα αποδεικτικά στοιχεία που έχετε στα χέρια σας ήταν όλα μια πλάκα; Αυτό θέλετε να μου πείτε μετά από όλα αυτά που πέρασα;

Αυτό που ζητάω από το δικαστήριο και από τον κύριο πρόεδρο, τους δικαστές και τους ενόρκους είναι να με πιστέψουν ότι η μητέρα μου δε γνώριζε τίποτα από όλα αυτά που έκανα και όχι ότι στα μισά λέω αλήθεια και στη μαμά μου λέω ψέματα.

Η μαμά μου είναι αθώα και θα το λέω συνέχεια μέχρι να το καταλάβουν όλοι”.