«Συχνές ερωτήσεις για το σύμπαν» και «Πολιτική φιλοζωία»

του
Μηνά Χαραλαμπίδη,
βιολόγου – συγγραφέα

Jorge Cham – Daniel Whiteson

Συχνές ερωτήσεις για το σύμπαν

Οι συγγραφείς: Ο Jorge Cham είναι διδάκτορας ρομποτικής του Stanford. Άλλοτε ερευνητής στο Caltech, είναι δη­μιουργός του δημοφιλούς κόμικ Piled Higher and Deeper, γνωστού και ως PHD Comics.
Έχει συνεργαστεί με τον D. Whiteson στο βιβλίο We Have No Idea (2017. ελλ. έκδ. Δεν έχουμε ιδέα, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρή­της 2020), στη διαδικτυακή ραδιοφωνική εκπομπή (podcast) Daniel and Jorge Explain the Universe (Ο Ντάνιελ και ο Χόρχε εξηγούν το σύμπαν) και στη σειρά κινουμένων σχεδίων της δημόσιας αμερικανικής τηλεόρασης (PBS) Elinor Wonders Why (Η Έλινορ αναρωτιέται γιατί).
Ο Daniel Whiteson είναι καθηγητής φυσικής και αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, στο Ιρβάιν, και εταίρος της Αμερικανικής Ένωσης Φυσικής. Η έρευνά του διεξάγεται στον Μεγάλο Συγκρουστήρα Αδρονίων (Large Hadron Collider), στο CERN, και επικεντρώνεται στην αναζήτηση νέων υποατομικών σωματιδίων.
Έχει συνεργαστεί με τον J. Cham στο βιβλίο We Have No Idea (2017. ελλ. έκδ. Δεν έχουμε ιδέα, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης 2020), στη διαδικτυακή ραδιοφωνική εκπομπή (podcast) Daniel and Jorge Explain the Universe (Ο Ντάνιελ και ο Χόρχε εξηγούν το σύμπαν) και στη σειρά κινουμένων σχεδίων της δημόσιας αμερικανικής τηλεόρασης (PBS) Elinor Wonders Why (Η Έλινορ αναρωτιέται γιατί).
• Αναρωτηθήκατε ποτέ τι συμβαίνει μέσα στις μαύρες τρύπες; Γιατί το σύμπαν διαστέλλεται; Μήπως υπάρχει εκεί έξω κάποια άλλη εκδοχή του εαυτού μας; Οι άνθρωποι μπορεί να διαφωνούμε σε πολλά, όμως όλοι έχουμε ερωτήματα. Και τα ερωτήματα αυτά, κατά βάθος, είναι κοινά: Πώς δημιουργήθηκε το σύμπαν; Μας έχουν επισκεφτεί εξωγήινοι; Πράγματι υπάρχουμε ή μήπως είμαστε μια προγραμματισμένη προσομοίωση σ’ ένα παιχνίδι που παίζουν άλλοι; Υπάρχει μετά θάνατον ζωή; Ευτυχώς που στις μέρες μας έχουμε και πολλές από τις απαντήσεις!
Πιάνοντας, με μεγάλο κέφι, το νήμα από εκεί που το άφησαν στο τέλος του προηγούμενου βιβλίου τους, «Δεν έχουμε ιδέα», ο Χόρχε και ο Ντάνιελ συνδυάζουν μεταξύ άλλων τη διασκέδαση με την επιστημονική εγκυρότητα, τα καρτούν με τις σκουληκότρυπες και τα κβαντικά φαινόμενα με τη σωματιδιακή φυσική, φτιάχνοντας το βιβλίο που θα σας κάνει το επίκεντρο της παρέας, το βιβλίο που θα σας κρατήσει ξάγρυπνους! Πρόκειται για άλλη μια λαμπρή συνεργασία, που μας προσφέρει τον ιδεώδη οδηγό πλοήγησης σ’ ένα ταξίδι απομυθοποίησης του σύμπαντος και των περίτεχνων μυστηρίων του.

Νίκος Ράπτης
– Πολιτική φιλοζωία

Ο συγγραφέας: Ο Νίκος Ράπτης γεννήθηκε στη Λωζάνη της Ελβετίας και µεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι εκπαιδευτικός και ψυχολόγος. Σήµερα διευθύνει έναν µεγάλο ιδιωτικό εκπαιδευτικό οργανισµό. Έχει εργασθεί ως συνεργάτης ευρωβουλευτών, ως διδάσκων στα Πανεπιστήµια Αιγαίου και Θεσσαλίας κ.α. Από τη δεκαετία του 1990 συµµετείχε σε διάφορες οικολογικές κινήσεις και κινήµατα. Εξελέγη πολλές φορές µέλος πανελλαδικών οργάνων σε οικολογικά κόµµατα.
Το 2012 ήταν ένας από τους ελάχιστους εκπροσώπους της πολιτικής οικολογίας που συµµετείχαν στην «Κίνηση των 58» για τη σύγκληση της προοδευτικής παράταξης. Έως το 2014 διαχειριζόταν την ιστοσελίδα «προοδευτική πολιτική» (ppol.gr) για την οποία µετέφρασε πάνω από δυόµισι χιλιάδες άρθρα στα δέκα χρόνια της λειτουργίας της. Αρθρογραφεί τακτικά στον ηλεκτρονικό τύπο (Μεταρρύθµιση, Press Publica κ.ά). Το 2000 εξεδόθη το βιβλίο του Περιβαλλοντική Αγωγή και Εκπαίδευση. Από το 2016 ενδιαφέρεται έντονα για την πολιτική έκφραση της φιλοζωίας στην Ευρώπη και στην Ελλάδα.
• Για τους περισσότερους, ο όρος «φιλοζωία» παραπέµπει σε µια καλοκάγαθη και κάπως ιδιότροπη στάση ζωής. Παρουσιάζεται ως η υπέρµετρη συναισθηµατική προσκόλληση στα ζώα, συνήθως στα ζώα συντροφιάς, στα γατάκια και στα σκυλάκια.
Η Πολιτική Φιλοζωία βρίσκεται πέραν αυτής της καλοπροαίρετης συµπεριφοράς. Βασική µας θέση είναι πως πλέον η στάση του ανθρώπου προς τα ζώα θα καθορίζει όλα τα σπουδαία πολιτικά ζητήµατα. Η προστασία των ζώων, η ευηµερία τους και η απελευθέρωσή τους από τον ανθρώπινο ζυγό θα κρίνουν εντέλει εάν θα έχουµε πόλεµο ή ειρήνη, δηµοκρατία ή αυταρχισµό, ευηµερία ή φτώχεια.
Αυτός ο ισχυρισµός µοιάζει σίγουρα υπερβολικός. Δεν πατάει σε καµία εµπειρία µας. Δεν αποδεχόµαστε εύκολα πως η σχέση του ανθρώπου µε τα ζώα είναι σηµαντική για την πολιτική. Συνηθίσαµε τα ζώα στο περιθώριο, σαν χνουδωτά αποκούµπια, σάκους πρώτων υλών και αξιοθέατα. Αυτός ίσως να είναι ο κόσµος που κληρονοµήσαµε. Αλλά δεν είναι εκείνος που θα παραδώσουµε.