Success story από έλαια ροδιού και αμυγδάλου για τον γεωπόνο Θανάση Τσαγκαδόπουλο

Ο Θανάσης Τσαγκαδόπουλος πιστεύει ακράδαντα στη δύναμη που κρύβει η θεσσαλική γη και επένδυσε σ’ αυτή παράγοντας φυσικά καλλυντικά. Το 2014 κυκλοφόρησε στο εμπόριο το «Αμυγδαλέλαιο Βόλου», ενώ από πρόπερσι επεκτάθηκε και στην παραγωγή ελαίου από ρόδι. Τα brands που δημιούργησε, αποτέλεσαν τη βάση για το success story που έχει να διηγηθεί, ενώ πλέον επεκτείνει το δίκτυο των πωλήσεων στο εξωτερικό.

O 43χρονος γεωπόνος με μεταπτυχιακό στη βιοτεχνολογία, γεννήθηκε στην Ελάτη Τρικάλων. Το 2005 εγκαταστάθηκε μόνιμα στον Βόλο, απ’ όπου κατάγεται η σύζυγός του, Ελένη Γκέμα. Αρχικά ακολούθησε την… κλασική διαδρομή με πολλούς συναδέλφους του. Όμως, γρήγορα κατάλαβε πως δεν ήταν εκείνο που του ταίριαζε, μέχρι που πήρε την απόφαση να αναπτύξει καινοτόμα προϊόντα βασισμένα σε φυσικά συστατικά. «Στην αρχή ασχολήθηκα με γεωργικά φάρμακα, μετά ακολούθησαν κάποιες συμβάσεις στον ΕΛΓΑ. Όταν έφτασε η κρίση και «έκλεισαν» οι στρόφιγγες του Δημοσίου, είτε για μόνιμους, είτε για συμβασιούχους, μετά από αρκετή περισυλλογή θέλησα να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό», εξομολογήθηκε ο κ. Τσαγκαδόπουλος, για να συμπληρώσει: «Το 2012 έκανα την πρώτη κίνηση και ασχολήθηκα με την καλλιέργεια λεβάντας. Ξεκίνησα με επτά στρέμματα στο Κιλελέρ, πλέον καλλιεργώ 17 στρέμματα. Δίνω την παραγωγή για απόσταξη αιθέριου ελαίου. Την ίδια χρονιά, έπειτα από αρκετή έρευνα παρήγγειλα από την Ολλανδία ένα μηχάνημα ψυχρής έκθλιψης. Με τις προδιαγραφές που είχε, ήταν ζήτημα να αγοράστηκαν δυο-τρία σε όλη την Ελλάδα τότε. Άρχισα να πειραματίζομαι στην παραγωγή ελαίων, ώσπου πριν από μία πενταετία βγήκε στην αγορά το αμυγδαλέλαιο. Για παράδειγμα το 2016 έκανα μία δοκιμή με έλαιο φραγκόσυκου, που θεωρείται το πιο ακριβό στον κόσμο με τιμή χονδρική 800-1.000 ευρώ το λίτρο».

Ο ιδρυτής της επιχείρησης «Αμυγδαλέα» εξήγησε στη συνέχεια το πώς κατέληξε στην παραγωγή ενός φυτικού ελαίου με αμύγδαλα από τη Μαγνησία: «Είχα ένα φίλο, που είχε σπαστήρα στο Σέσκλο και μας έδινε αμύγδαλα. Τότε ήρθε στη σκέψη μου το αμυγδαλέλαιο. Αναζήτησα περισσότερες λεπτομέρειες, π.χ. για την τεχνολογία που χρειάζεται, αλλά και από πού προέρχονταν οι ποσότητες που καταναλώνονται στην Ελλάδα. Η αλήθεια είναι πως εισάγουμε μεγάλες ποσότητες, γιατί στην τεχνολογία των καλλυντικών, το αμυγδαλέλαιο είναι το πιο κοινό έλαιο βάσης. Άρχισα να κάνω επαφές με διάφορες εταιρείες ανά τον κόσμο. Τότε πήρα ένα ρίσκο. Δεν είχα ποτέ μου φοβερή οικονομική άνεση, αλλά ήταν θέμα στιγμής και όρεξης από μένα για κάτι διαφορετικό, που πάντοτε έψαχνα. Πήγα και σε δύο εκθέσεις στο εξωτερικό, σε Τουρκία και Ιταλία, για να δω κάποια πράγματα από κοντά. Η αναζήτηση τεχνογνωσίας ήταν βασικό κομμάτι και κατέληξα σε μία λύση, αρκετά αξιόπιστη, αν και κάπως ακριβότερη. Δουλεύει με χαμηλές θερμοκρασίες και με ελεγχόμενη έξοδο. Έχω πάρει κι ένα έξτρα μηχάνημα να ελέγχω τη θερμοκρασία. Ένα ατού παραπάνω για το πώς το δουλεύω, που με ανταμείβει με την παραγωγή ελαίων άριστης ποιότητας».
Έπειτα αναφέρθηκε στους λόγους που επέλεξε την ονομασία «Αμυγδαλέλαιο Βόλου»: «Επέλεξα ένα brand με έμφαση τον τόπο που μένω. Ήθελα να το τονίσω οπωσδήποτε. Γιατί όταν υπάρχουν αμυγδαλέλαια, τα οποία σε μεγάλο ποσοστό είναι εισαγόμενα, ήθελα να επισημάνω στον καταναλωτή την προέλευση του προϊόντος, ενώ η περιοχή μας είναι γνωστή ανά το πανελλήνιο για την καλλιέργεια αμυγδάλου».

Φυσικά η παραγωγική διαδικασία δεν είναι εύκολη υπόθεση. «Στο εργαστήριο για να παραχθούν έξι λίτρα ελαίου ροδιού, απαιτούνται περίπου 100 κιλά σπόρου. Δίνει κατά μέσο όρο 6-7%. Είναι από τα πιο ιδιαίτερα λάδια, διαφορετικό σε υφή από τα κλασικά έλαια που κινούνται στην αγορά και ταυτόχρονα από τα πιο δύσκολα να παραχθούν. Η αναλογία στο αμύγδαλο, που εξαρτάται επίσης από την ποικιλία του καρπού, κυμαίνεται στο 40% περίπου», είπε ο κ. Τσαγκαδόπουλος, ο οποίος επιμένει στην εγχώρια προέλευση των πρώτων υλών».
Κάνοντας ο ίδιος την τυποποίηση (το αμυγδαλέλαιο διατίθεται σε συσκευασία των 100 ml και το έλαιο ροδιού σε μπουκαλάκι των 20 ml) και σχεδιάζοντας τις ετικέτες των προϊόντων του με τη βοήθεια της γυναίκας του, ο 43χρονος Τρικαλινός έπειτα μερίμνησε για το δίκτυο πωλήσεων. «Λιανική γίνεται σε όλη την Ελλάδα, ενώ ορισμένες ποσότητες εξάγονται σε Ελβετία, Κύπρο, Λιθουανία και Γερμανία».
Η περίπτωσή του δείχνει πως εν μέσω κρίσης, μπορούν να προκύψουν ενδιαφέρουσες ιδέες, με τον Θανάση Τσαγκαδόπουλο να δηλώνει κατηγορηματικά: «Στη Θεσσαλία με τη μεγάλη ποικιλία από προϊόντα, υπάρχει περιθώριο να γίνεται μεταποίηση σε αγροτικά προϊόντα. Ο πρωτογενής τομέας μπορεί να προσφέρει επαγγελματική διέξοδο».